Een energieke mix van westerse muziek met Latijns-Amerikaanse en - steeds vaker - Oost-Europese stijlen. Geïnspireerd door de Engelse punkgroep The Clash begon het Franse Mano Negra vanaf halverwege de jaren tachtig flamenco, salsa, rai en reggae door hun nummers te verweven. Voorman Manu Chao noemde deze muziek Patchanka. De groep werd razend populair in West-Europa en Latijns-Amerika. Niet alleen door hun aanstekelijke muziek, maar ook door hun linkse kritische teksten. Vanaf de jaren negentig ontstonden vooral in Parijs en Barcelona veel bands die eenzelfde mix nastreefden van grenzeloze muzikale invloeden in combinatie met maatschappijkritische teksten. Toch wisten de meeste groepen een geheel eigen geluid te creëren. Ojos de Brujo, Dusminguet, Amparanoia en Macaco zijn de bekendste namen in het genre wat vanaf dat moment música mestiza zou heten. Na de eeuwwisseling wordt de muzikale mosterd ook steeds vaker uit Centraal- en Oost-Europa gehaald.
Algerijnse popmuziek, populair in Noord-Afrika en Frankrijk. De muziek die wij nu kennen als rai ontstond aan het begin van de twintigste eeuw in Oran. In deze Algerijnse havenstad zongen vrijgevochten vrouwen openlijk over het leven en de liefde, dit natuurlijk tot groot ongenoegen van zowel de politieke als de religieuze leiders. De nieuwe geluiden die vanuit het westen Oran bereikten - jazz, rock-'n-roll, soul - werden gretig opgenomen en verwerkt in de eigen muziek. Als in de jaren tachtig elektronische instrumenten gemeengoed zijn geworden, begint raï aan een grote opmars. De oosterse ritmes en melodieën, het westerse popgeluid en de vaak suggestieve teksten zorgen ervoor dat raï uitgroeide tot een van de populairste genres in Noord-Afrika. Ook over de grens, onder de Franse Algerijnen, slaat de muziek aan. De zangers en zangeressen zetten respectievelijk cheb of chaba (jong) voor hun naam, om zich te onderscheiden van traditionele zangers die zich sheik noemen. Cheb Mami en Cheb Khaled zijn waarschijnlijk de bekendste artiesten. Deze laatste scoorde in 1996 een nummer één hit in Frankrijk met het nummer Aisha. In Algerije zien religieuze fundamentalisten in de expliciete teksten een reden om veel raïzangers van het leven te beroven.