De uit de Provence afkomstige André Campra vormde een belangrijke schakel tussen Lully en Rameau. Campra werd de grondlegger van de opéra-ballet (een soort barok variété, met veel zang en dans rond een niet al te ingewikkeld gegeven). Campra behoorde echter al tot de top van de toenmalige kerkmuziek, voordat hij zich rond 1700 op het theater toelegde. Ook de laatste twee decennia van zijn leven
… wijdde Campra zich opnieuw aan de kerkmuziek. Het begin van die tweede kerkmuzikale fase wordt gemarkeerd door de Messe De Requiem van rond 1722. Ter vergelijking: dat was dus twee jaar voordat Bach in Leipzig de Johannes-Passion in première liet gaan. Beide meesterwerken gaan over lijden en dood, en toch kunnen de verschillen niet groter zijn: felle dramatiek bij Bach tegenover grandeur en blijmoedigheid bij Campra. Wat dat betreft deed Campra’s vroomheid al wat denken aan de serene dodenmissen van Fauré en Duruflé. ‘Licht die zich in de diepste duisternis verspreidt, brede stralen tegenover tragische onzekerheden, het verbannen van verschrikkingen, het temperen van angst en beven: dit is wellicht de kern van de Messe des Morts’, aldus de dirigent van deze live-opname, Olivier Schneebeli. (HJ)meer
