De uit de Provence afkomstige André Campra vormde een belangrijke schakel tussen Lully en Rameau.Campra werd de grondlegger van de opéra-ballet (een soort barok variété, met veel zang en dansrond een niet al te ingewikkeld gegeven). Campra behoorde echter al tot de top van de toenmaligekerkmuziek, voordat hij zich rond 1700 op het theater toelegde. Ook de laatste twee decennia van zijnleven
… wijdde Campra zich opnieuw aan de kerkmuziek. Het begin van die tweede kerkmuzikale fasewordt gemarkeerd door de Messe De Requiem van rond 1722. Ter vergelijking: dat was dus twee jaarvoordat Bach in Leipzig de Johannes-Passion in première liet gaan. Beide meesterwerken gaan overlijden en dood, en toch kunnen de verschillen niet groter zijn: felle dramatiek bij Bach tegenover grandeuren blijmoedigheid bij Campra. Wat dat betreft deed Campra’s vroomheid al wat denken aan deserene dodenmissen van Fauré en Duruflé. ‘Licht die zich in de diepste duisternis verspreidt, bredestralen tegenover tragische onzekerheden, het verbannen van verschrikkingen, het temperen vanangst en beven: dit is wellicht de kern van de Messe des Morts’, aldus de dirigent Schneebeli. (HJ)meer
