Engeland was aan het begin van de 17e eeuw volledig in de ban van de melancholie; er verschenen zelfs boeken over, zoals het legendarische ‘The anatomy of melancholy’ (1620) van Robert Burton. Componisten konden zich natuurlijk heerlijk uitleven op dit thema, en John Dowland verwierf haast wereldfaam met zijn ultiem melancholische lied ‘Flow, my teares’. Vele componisten gingen aan de haal
… met het traantrekkende thema, van Thomas Tomkins, Thomas Morley en Heinrich Scheidemann tot Jan Pieterszoon Sweelinck. Gezien dit succes was het slim van Dowland om in 1604 een bundel uit te brengen met ‘Lachrimae or Seaven Teares Figured in Seaven Passionate Pavans’. Deze bundel opent met zeven variaties op Dowlands eigen lied, voor vijf gamba’s. Niet alleen is dit een van de eerste instrumentale cyclische werken: het is ook melancholisch zwelgen op topniveau. (TC)meer
