Net als bij Vierne staat ook de muziek van Herbert Howells in het teken van onzekerheid en verlies, wat zich in hun muziek vertaalde naar schrijnende en soms zeer gepassioneerde dissonanten. Howells’ grootste verlies was de dood van zijn negenjarig zoontje Michael, in 1935 ten gevolge van polio. Men heeft vaak gedacht dat het prachtige – en qua tekst onconventionele – Requiem (postuum gepubliceerd
… in 1980) Howells’ eerste reactie was op de doodvan Michael. Helemaal juist is dat niet. Howells’ biograaf Christopher Palmer heeft namelijk onthuld dat het Requiem al in 1932 was gecomponeerd. De chronologie doet er misschien niet zoveel toe, vergelijk het met de Kindertotenlieder van Mahler. (HJ)meer
