Nusrat Fateh Ali Khan werd in 1948 geboren in Faisalabad, Pakistan. Khan werd de bekendste vertolker van de qawwali-muziek, muziek die diep is geworteld in het islamitisch soefisme. Het is een traditie die van vader op zoon wordt doorgegeven en Nusrats familie speelt de muziek al meer dan zeshonderd jaar. Behalve zijn opvallende verschijning (Khan woog ongeveer 150 kilo) viel hij de jonge Nusrat op door zijn enorme bereik en lange uithalen. Westerse luisteraars ontdekten Khans muziek omdat deze opdook op soundtracks van films. Khan overleed al op 48-jarige leeftijd na een hartstilstand.
De Rail Band was vanaf 1969 de huisband van de nationale spoorwegen van Mali. De groep speelde meer dan twintig jaar in de tuin van een koloniaal pand naast het station van Bamako. Door de diversiteit van de bezoekers speelde de Rail Band veel verschillende stijlen. De groep zou zich bekwamen in de mandingobeat, de elektrische versie van de eeuwenoude griot-cultuur van Mali. Salif Keita was de eerste zanger van de Rail Band en ook Mory Kanté en Djelimady Tounkara passeerden de rangen. Na een teruglopende populariteit aan het eind van de jaren zeventig werd de groep vanaf eind jaren tachtig (met name in het Westen) weer ontdekt en gefêteerd als één van Afrika’s belangrijkste muziekgroepen.
De Spaanse groep Radio Tarifa vernoemde zichzelf naar de meest zuidelijke plaats van Spanje. Het ligt zo dicht bij Marokko dat het stadje uitzicht heeft op de kust van Marokko. De naam is een uitstekende metafoor voor de muziek van de groep, die op geraffineerde en originele wijze flamenco en Arabische muziek weet te combineren. Daarnaast is er in mindere mate ook plaats voor invloeden uit India en joodse muziek. Als solo-artiest geeft zanger Benjamin Escoriza de voorkeur aan pure flamenco.
Rachid Taha werd in 1958 geboren in het Algerijnse Oran, maar verhuisde op zijn veertiende met zijn ouders naar Frankrijk. Daar werd de jonge migrant gegrepen door de energie van punk. Begin jaren tachtig zette hij de groep Carte De Séjour (Verblijfsvergunning) op waarmee hij stoeide met een mix van rock en Arabische muziek. Na het uiteenvallen van Carte De Séjour ging Taha solo verder en aan de hand van de Engelse producer Steve Hillage groeide zijn reputatie gestaag. Taha werd bekend door zijn opvallende covers van Louis Trenet (La Douce France) en The Clash (Rock The Casbah), maar bewees ook zelf uitstekende composities te kunnen schrijven. Op zijn twee Diwan-albums verkende Taha het muzikale erfgoed van zijn geboorteland.
(bron: wikipedia)Baaba Maal (Podor, 12 november 1953) is een Senegalese zanger die meer dan 15 albums uit heeft gebracht.
Maal werd in Noord-Senegal geboren en behoort tot het volk Toucouleur, een subgroep van de Fulbe. Zijn ouders waren vissers en zijn moeder zong daarnaast ook graag voor haar plezier. Hierdoor raakte hij met a capella vertrouwd. In 1974 besloot hij in Dakar muziek te studeren. Hier ontving hij een studiebeurs voor de École nationale supérieure des beaux-arts en vertrok vervolgens voor... meer
De grote muzikale productie en invloedrijke positie binnen de Afrikaanse reggae, kon niet voorkomen dat de Zuid-Afrikaanse reggaezanger Lucky Dube in 2007 werd doodgeschoten in zijn woonplaats Johannesburg. Het wrange was dat de maatschappijkritische Dube niet werd vermoord door zijn politieke tegenstanders, maar het slachtoffer was van een ordinaire roofoverval. Vanaf de jaren tachtig exporteerde Dube (1964) zijn rootsreggae in Engels, Afrikaans en Zulu naar alle uithoeken van de wereld. Zo groeide de zanger uit tot één van de muzikale spreekbuizen van het verzet tegen het Apartheid-regime.
Khaled Hadj Brahim werd in 1960 geboren in de Algerijnse havenstad Oran. Oran is ook de geboorteplaats van de raï, de muziekstijl die Khaled vanaf de jaren tachtig succesvol exporteerde naar de rest van de wereld. In eigen land was Khaled vanwege zijn openhartige teksten omstreden. De besnorde zanger was vooral populair bij de grote Algerijnse gemeenschap in Europa. In 1986 verhuisde hij daarom naar Parijs. In 1992 schafte hij zijn bijnaam Cheb (Arabisch voor ‘jongeman’) af. Niet veel later scoorde hij een grote hit met Didi en groeide hij uit tot de bekendste ambassadeur van de raï. Zijn bijnaam ‘de koning van de raï’ werd wederom bevestigd in 1996 toen hij met Aicha weer een internationale hit wist te scoren.
Youssou N’Dour is één van de absolute supersterren van Afrika. Wellicht was hij zich op jonge leeftijd al bewust van zijn toekomst want vanaf 1979 leidde hij Les Super Étoiles de Dakar (Supersterren van Dakar). Die groep was de pionier van de mbalax, de stadsmuziek van Senegal. De combinatie van pop, jazz, Cubaanse ritmes en West-Afrikaanse zang blijkt een winnende en de groep treedt veel op, uiteindelijk ook in Europa. De groeiende Westerse interesse in Afrikaanse pop zorgt ervoor dat N’Dour in 1986 een duet mag zingen op Peter Gabriel’s album So. Vanaf 1990 worden N’Dours soloalbums wereldwijd uitgebracht en ook goed ontvangen. Een duet met Neneh Cherry, 7 Seconds, wordt een hit in 1994 en luidt de definitieve doorbraak van de zanger in. N’Dour zet zich daarnaast in voor veel goede doelen.
