(bron: wikipedia)Heart is een Amerikaanse rockband, gevormd medio jaren 70 in Seattle, rond de zussen Wilson, met Nancy Wilson op gitaar en zang, en Ann als leadvocalist.
De basis voor de groep werd gelegd in het clubcircuit van Seattle en Vancouver. Heart is in tegenstelling tot wat veel gedacht wordt geen Canadese band. Omdat Mike Fisher (broer van Roger en roadmanager in de jaren zeventig) de dienstplicht wilde ontduiken, verkaste de band in haar geheel naar het nabijgelegen Vancouver in Canada... meer
(bron: wikipedia)John Waite (Lancaster, 4 juli 1952) is een Britse zanger. Hij is vooral bekend door zijn leadzang voor de band The Babys. Bekende nummers van Waite zijn onder andere Isn't Time, Everytime I think of you en Piece Of The Action, (allen met The Babys), Missing you (solo) Time stood still en When I see you smile (met Bad English).
Met The Babys scoorde Waite in Japan, Italië en Duitsland maar vooral ook de Verenigde Staten grote hits. Vooral bekend... meer
(bron: wikipedia)Mr. Mister is een Amerikaanse pop-/rockgroep, die in de jaren tachtig van de twintigste eeuw succesvol was. Na een achtjarig bestaan tussen 1982 en 1990, maakte de band in 2010 zijn comeback.
Mr. Mister bestond oorspronkelijk uit leadzanger en bassist Richard Page (Keokuk, 16 mei 1953), gitarist Steve Farris, toetsenist en vocalist Steve George (Phoenix, 20 mei 1955) en drummer Pat Mastellotto (Chico, 10 september 1955). De band werd in 1986 gevormd en ging in 1988 uit elkaar. Hiervoor hadden... meer
In de vroege jaren tachtig onderscheidde Marillion zich van de heersende luchtige synthesizerpop met een uiterst serieus, op symfonische rock gebaseerd geluid. Vooral zanger Fish had daarbij een vocale en visuele stijl die sterk deed denken aan Peter Gabriel in zijn Genesis-tijd. Marillion stond daarmee aan de basis van de nieuwe progrock en werd al snel gevolgd door groepen als Pallas, Pendragon en IQ. Ondanks het vertrek van de charismatische Fish wist de groep haar succes te consolideren met nieuwe frontman Steve Hogarth.
(bron: wikipedia)John William Oates (New York, 7 april 1948) is een Amerikaanse rock, R&B en soul gitarist, musicus, singer-songwriter en producent. Hij is bekend geworden door het rock -en soul duo, Hall & Oates (met Daryl Hall).-
Oates groeide op in Philadelphia als zoon van een Italiaanse moeder (Ann DePalma) en een vader van Brits-Gibraltarese afkomst (Al Oates). Zijn muzikale carrière begon in 1966 met de band The Masters; een jaar later ontmoette hij Daryl Hall die op dezelfde universiteit als... meer
(bron: wikipedia)Hall & Oates is een Amerikaans muziekduo bestaande uit Daryl Hall (11 oktober 1946) en John Oates (7 april 1948), afkomstig uit Philadelphia. Ze waren het populairst in de jaren 70 en 80, toen ze zes nummer 1-hits scoorden in de Billboard Hot 100. Enkele van hun bekendste nummers zijn Maneater en Adult Education.
Hall & Oates kwamen elkaar in 1967 tegen in Philadelphia tijdens een bandwedstrijd; ze bleken aan dezelfde universiteit te studeren en in dezelfde muziek geïnteresseerd. Hun... meer
Herman Brood is de enige echte rockster die ons land ooit kende. Een man die buiten de wet leek te staan, alles deed wat God verboden had, en zo een rolmodel werd voor iedereen die zich in een keurslijf gestopt voelde. Herman Brood leerde het vak als pianist in bluesbands, waarvan Cuby & The Blizzards de bekendste was. Met zijn band The Wild Romance groeide hij eind jaren zeventig uit tot een heus tieneridool. Hij scoorde toen ook zijn belangrijkste hits: Saturday Night, Hot Shot, Never Be Clever en zijn lijflied Rock ’n Roll Junkie. Na een mislukt avontuur in Amerika en steeds terugkerende problemen met drugs namen zijn productiviteit en inspiratie snel af. Ook toen hij zijn muzikale relevantie al lang verloren was bleef hij veelvuldig in de media opduiken. Als schilder werd hij minstens zo populair als muzikant, al werd zijn werk door de kunstcritici nauwelijks op waarde geschat. Toen zijn gezondheid door zijn jarenlange verslaving snel achteruit ging, pleegde hij in 2001 zelfmoord door van het Amsterdamse Hilton hotel te springen. Zijn leven las als een jongensboek - en de boeken die zijn boezemvriend Bart Chabot over hem schreef hadden precies die charme – maar zijn macabere einde verraadde alsnog de werkelijke tragiek van zijn leven.
De wereld leerde Sinéad O’ Connor in 1990 kennen. Ze scoorde een nummer-1 met het lied Nothing Compares 2 U. Het succes was mede te danken aan de opvallende videoclip met een close-up van het gezicht van Sinéad (kaalgeschoren hoofd, grote ogen) die het lied zingt terwijl ze huilt. Dat past bij haar muziek waarin ze haar ziel vaak binnenste buiten keert. O’Connor schuwt de grote thema’s en schokt een Amerikaans publiek wanneer ze live op tv een foto van de paus verscheurt. Muzikaal verrast ze met een reggaealbum en een cd met traditionele Ierse muziek. Het onderstreept de veelzijdigheid van deze eigenzinnige singer/songwriter.
Vrijwel iedereen kent de soulvolle stem van Paul Carrack, slechts weinigen kennen zijn gezicht of zelfs zijn naam. De man die zijn stem leende aan wereldhits van o.a. Squeeze, Mike & The Mechanics en Ace houdt er een redelijk succesvolle solocarriere op na maar werkt daarnaast net zo makkelijk samen met wereldsterren als Sting, Diana Ross en Rod Stewart. In Nederland geldt Marco Borsato als zijn beroemdste fan. Hij nodigde hem uit voor zijn Wit Licht-concerten van 2008, in het Arnhemse Gelredome.
Aanvankelijk werkte Alan Parsons als studiotechnicus in de beroemde Abbey Road Studio’s. Zo werkte hij aan beroemde albums als Let It Be (The Beatles) en Dark Side Of The Moon (Pink Floyd). Zijn Project begon in 1975 dan ook in de studio waar Parsons het meerendeel van de instrumenten zelf inspeelde. Met Old And Wise en Don’t Answer Me halverwege de jaren tachtig twee grote radiohits, maar Alan Parsons Project bleef een studioproject. In de topdagen trad de band niet op. Pas in 1990 trad de Project ook live op, onder meer met Parsons muzikale rechterhand, zanger Eric Woolfson.
