De Haagse band The Ricochets verandert in 1964 rigoureus haar brave stijl, na het bijwonen van het roemruchte optreden van The Rolling Stones in het Scheveningse Kurhaus. De bandnaam wordt veranderd in The Motions, en de sound wordt een stuk rauwer en opwindender. Toch scoort de groep - waarvan ook Robbie van Leeuwen, de latere oprichter van Shocking Blue deel uitmaakt – haar grootste hit met Wasted Words, een temerig protestnummer, afkomstig van de eerste lp. In het kielzog van The Motions komt een hele generatie succesvolle Haagse beatbands op. Na enkele jaren succes in Nederland gaat het langzaam bergafwaarts met de band. Zanger Rudy Bennett scoort enkele solohits, waaronder de Tim Hardin compositie How Can We Hang On To A Dream. In 1971 gaan The Motions definitief uit elkaar.
meerThe Scorpions zijn één van de belangrijkste muzikale exportproducten van Duitsland. Vanaf het midden van de jaren zeventig speelde de band melodieuze hardrock en was daarmee van invloed op zowel ‘hair metal’-bands als Mötley Crüe als agressievere artiesten zoals Metallica en Megadeth. De power ballad Wind Of Change, over de Koude Oorlog, werd in 1989 een internationale hit. Er werden wereldwijd een paar miljoen exemplaren van de single verkocht.
Van alle Britse beatbands in de jaren zestig scoorde The Hollies (vernoemd naar Buddy Holly) veruit het grootste aantal hits. Het smetteloze vijftal borduurde verder op de meerstemmige beat van de vroege Beatles, lang nadat deze groep al lang andere wegen was ingeslagen. The Hollies poetsten zorgvuldig de ruwe randjes eraf, wat resulteerde in een onweerstaanbare radiovriendelijke sound die ook decennia later nog fris en aanstekelijk klinkt. Aangezien de groep ondanks enkele pogingen daartoe op geen enkele manier meeliep in de voorhoede van de popmuziek, en het eerder van singles dan van albums moest hebben, wordt het in veel overzichten en naslagwerken over het hoofd gezien. Als lid van Crosby Stills Nash & Young wist frontman Graham Nash na zijn oversteek naar de Verenigde Staten in 1968 alsnog de overstap van teenybopper naar respectabel rockartiest te maken.
Golden Earring is een instituut binnen de Nederlandse rock. Begonnen als Haags beatbandje (The Golden Earrings) begin jaren zestig, transformeerde de groep in de jaren zeventig tot een geoliede rockmachine, die als voorprogramma van The Who toerde en in 1974 een Amerikaanse top tien hit scoorde met Radar Love. Dat huzarenstukje herhaalde Golden Earring ( met ingekorte naam) nog eens met Twilight Zone (1982), maar door zich niet de Verenigde Staten te willen vestigen bleef een definitieve doorbraak uit. In de jaren negentig bewees de band opnieuw zich handig aan trends aan te kunnen passen, door aan te haken bij de akoestische Unplugged-rage die in gang was gezet door MTV. Het album The Naked Truth bracht Golden Earring in een geheel nieuw circuit: dat van de Nederlandse theaters. In het nieuwe millennium lijkt de tijd van singlehits definitief voorbij, al blijft de band een vaste waarde in het live circuit, met een optreden in het Rotterdamse Ahoy' als jaarlijks hoogtepunt.
Het verhaal van Fleetwood Mac is er een van eindeloze wijzigingen in stijl en bezetting. In de jaren zestig waren ze, onder leiding van Peter Green en Mick Fleetwood, een van de meest originele Britse bluesbands. Later groeiden ze uit tot leveranciers van een gepolijst, meesterlijk LA popgeluid, waarmee ze in de jaren zeventig de Amerikaanse ether veroverden. Hun meest succesvolle album, Rumours uit 1977 – dat werd gemaakt door de bekendste bezetting van de groep: Fleetwood, John McVie, Christine McVie, Lindsey Buckingham en Stevie Nicks – is een van de bestverkochte albums aller tijden. Hoewel ze er nooit echt in slaagden dat succes te evenaren, bleef de band tijdens de drie decennia die volgden op onregelmatige basis toeren en platen opnemen, in verschillende samenstellingen.
Robbie van Leeuwen is één van de meest ambitieuze en gedisciplineerde muzikanten uit de Haagse beatscene van de jaren zestig. Na in 1967 uit The Motions te zijn gestapt, stort hij zich met volle overgave op zijn nieuwe project Shocking Blue. De band gaat moeizaam van start, maar met de komst van de sexy zangeres Mariska Veres vallen de puzzelstukjes op hun plaats. Als de Amerikaanse producer Jerry Ross zich ontfermt over hun Nederlandse toptiensingle Venus gaat in 1970 ook Amerika overstag. Het is de eerste Nederlandse single die de Amerikaanse top tien weet te bereiken, en haalt uiteindelijk zelfs de eerste plaats. Er breken enkele uiterst succesvolle jaren aan. Maar in 1973 is van Leeuwen opgebrand en stapt uit de band; een jaar later stopt ook de rest er mee. Venus wordt daarna nog tweemaal een wereldhit, in versies van Stars On 45 en Bananarama. Diverse reünies volgen zonder dat het succes van weleer herhaald wordt. Begin jaren negentig komt de groep opnieuw in de belangstelling als de grungeband Nirvana voor zijn eerste single de obscure Shocking Blue-compositie Love Buzz covert.
Earth & Fire wordt eind jaren zestig opgericht in het Haagse voorstadje Voorburg. De basis wordt gevormd door de broers Chris (gitaar) en Gerard Koerts (toetsen) maar pas met de komst van zangeres Jerney Kaagman is de succesbezetting een feit. Mede door het prominente gebruik van de mellotron heeft de muziek van Earth & Fire symfonische trekjes, al zijn de singles stuk voor stuk slim gecomponeerde popsongs. Begin jaren zeventig breidt het succes zich langzaam uit naar andere Europese landen, vooral Duitsland. Opmerkelijk is dat de pakkende singles vergezeld gaan van pretentieuze albums, geheel volgens de mode van die tijd. Halverwege de jaren zeventig lijkt de hoogtijperiode voorbij, maar dan scoort de band in 1979 alsnog de grootste hit uit zijn loopbaan: Weekend. Het blijkt een laatste oprisping, drie jaar later gaat de groep uit elkaar. Kaagman werpt zich jaren later op als vertegenwoordiger van muziekmakend Nederland, en wordt voorzitter van de muzikantenvakbond BV Pop. Later wordt ze bij een jeugdig publiek bekend als stoïcijns jurylid van de talentenjacht Idols.
Deep Purple, een van de langstlopende en meest productieve hardrockbands, dook voor het eerst op in het psychedelische tijdperk van eind jaren zestig. De band viel op omdat ze veel harder speelden dan al hun voorgangers. De klassieke bezetting uit de jaren zeventig (met de virtuoze gitarist
Ritchie Blackmore, de klagende tenor van
Ian Gillan en de klassiek getrainde toetsenist
Jon Lord) was een blauwdruk voor veel hardrock- en metalbands die in hun voetsporen volgden. De latere jaren kenmerkten zich door de vele bezettingswisselingen. De zangers
David Coverdale en
Joe Lynn Turner en de gitaristen
Tommy Bolin en
Steve Morse maakten ooit deel uit van de groep. Vanaf de jaren tachtig vonden er spaarzame reünies plaats met de belangrijkste bandleden uit het illustere verleden.
Cliff Richard (echte naam: Harry Webb) moest het Engelse antwoord worden op Elvis, maar het imago van sexy rocker paste de bescheiden zanger niet zo best. Toch boekte hij, samen met zijn begeleidingsgroep The Shadows, veel succes en wordt zijn single Move It (1958) beschouwd als de eerste rock-'n-rollhit van Britse bodem. Vooral in zijn thuisland is Richard een fenomeen, die in zes opeenvolgende decennia hits weet te scoren. De jaren zestig waren met afstand zijn succesvolste periode. In de jaren zeventig profileert Cliff zich, met invloeden uit gospelmuziek, ook steeds meer als een christelijke artiest. Daarnaast viel de zanger op vanwege zijn charitatieve werk en nam hij voor het goede doel een remake op van zijn hit Living Doll, ditmaal met de vier hoofdpersonen uit de comedyserie The Young Ones. In 2009 boekte Richard, inmiddels geridderd als Sir, succes met een reünietournee met The Shadows.
(bron: wikipedia)Albert Hammond (Londen, 18 mei 1944) is een singer-songwriter afkomstig uit Gibraltar.
Hammond schreef samen met Mike Hazlewood diverse hits in de jaren zeventig zoals I'm a train, I don't wanna die in an air disaster, The Free Electric Band en It never rains in southern California.
Verder schreef hij onder andere nummers voor Tina Turner (onder andere: I don't wanna lose you) en Whitney Houston (onder andere: One moment in time). Voorts is hij (mede)schrijver van The air that... meer
Gedurende haar carriere werd Cher (1946) meerdere keren afgeschreven, maar de zangeres wist zich telkens terug te knokken. Cherilyn Sarkisian brak midden jaren zestig door aan de zijde van zanger/producer Sonny Bono. Als het duo Sonny & Cher scoorde het stel enkele onverwoestbare hits (I Got You Babe, The Beat Goes On). Het uitblijven van echt grote hits als solo-artieste leidde er toe dat Cher zich richtte op acteerwerk. De hits If I Could Turn Back Time (geholpen door een omstreden videoclip met een halfnaakte Cher), The Shoop Shoop Song (1990) zette de zangeres weer volop in de schijnwerpers, maar die successen verbleekten bij de dancehit Believe (1998). Van het album met dezelfde naam verkocht Cher wereldwijd twintig miljoen exemplaren, waarmee ze haar status als topzangeres overtuigend onderstreepte.
De Eindhovenaar Peter Koelewijn scoort met zijn band The Rockets in 1960 een enorme hit met Kom Van Dak Af, de eerste Nederlandstalige rock-‘-roll single ooit. Als enkele jaren de beatrage losbarst, lijkt het met de carrière van Koelewijn afgelopen te zijn. Als producer blijkt hij echter minstens zo succesvol, met artiesten als Q65 en Ronnie en de Ronnies. Dan gebeurt het onverwachte: Kom Van Dat Dak Af wordt in 1971 opnieuw een hit, een huzarenstukje dat hij met hetzelfde liedje nog twee keer zal herhalen. In de jaren zeventig pakt hij zijn rock-’n-roll carrière weer op, waarbij de Rockets steeds verder op de achtergrond raken. Steeds als het even minder gaat als uitvoerend artiest, pakt Koelewijn zijn carrière als producer weer op. Zo weet hij de wispelturige muziekindustrie te overleven, waarbij hij net zo gemakkelijk een introvert soloalbum aflevert (Het Beste In Mij Is Niet Goed Genoeg Voor Jou, 1981), als hitplaten maakt met artiesten als Babe, Grant & Forsyth en Helmut Lotti.
