(bron: wikipedia)Hollis, Queens
Run-D.M.C. was een Amerikaans hiphoptrio opgericht door dj Jam Master Jay (Jason Mizell) en bestaande uit de rappers Run (Joseph Simmons) en D.M.C. (Darryl McDaniels). Deze drie groeiden gezamenlijk op in de New Yorkse wijk Hollis, Queens.
De single Walk this Way (1986), van hun derde album, werd de doorbraak van Run-D.M.C.. Dit nummer opgebouwd uit rockgitaar-riffs, een bewerkt nummer van Aerosmith waaraan ook de leden Steven Tyler en Joe Perry meewerkten, was een voorloper van hun latere... meer
Junkie XL is één van de projecten van producer/dj/muzikant Tom Holkenborg. De naam verwijst naar zijn ‘workaholic’ manier van leven: op 29-jarige leeftijd goed voor een lichte hartaanval. Voordat hij met Junkie XL begon, was Holkenborg al actief als producer van diverse rockbands en speelde hij gitaar. Voor Junkie XL werkt hij samen met Rude Boy (Urban Dance Squad) die de raps verzorgt bij de ‘big beats’ van het album Saturday Teenage Kick (1997). Live wordt het duo aangevuld met een DJ, een drummer en een gitarist. In 1998 krijgt Junkie XL een Zilveren Harp als ‘veelbelovende artiest’ en in 1999 ontvangt hij de Popprijs. In oktober 1999 verschijnt het tweede album Big Sounds Of The Drags. Na meningsverschillen stapt Rude Boy in 2000 uit de band. Holkenborg blijft alleen over en gaat zich meer richten op draaien en produceren. In 2002 maakt hij als eerste artiest ooit een remix van een Elvis-nummer (A Little Less Conversation), bestemd voor een Nike-reclame. Het wordt een gigantische hit over de hele wereld. (IV)
(bron: wikipedia)De Propellerheads was een Brits danceduo dat behoorde tot de bigbeatstroming. Alex Gifford (1963) en Will White (1973) introduceerden een eigen geluid dat 'spybeat' werd genoemd. Dit vanwege een grote hoeveelheid samples en andere invloeden uit James Bondfilms.
Gifford en White begonnen in 1995 met hun samenwerking. Gifford was eerder al als studiomuzikant betrokken geweest bij The Grid en werkte ook met Van Morrison en de Stranglers. De eerste productie werd de Dive EP (1996), waarvan een nummer in een... meer
Het grote publiek kent Shirley Bassey vooral van de themasongs die ze opnam voor drie Bond-films. Vooral het lied Goldfinger (1964), met een hoofdrol voor haar theatrale stem, groeide uit tot een evergreen. Bassey, dochter van een Engelse moeder en een Nigeriaanse vader, groeide op in een ruige buurt van Cardiff. Aanvankelijk werkte ze vooral als musicalactrice, maar vanaf de jaren zestig doken haar liedjes steeds vaker op in de hitlijsten. Begin jaren zeventig nam Bassey een aantal succesvolle albums op voor het UA-label. In 1998 maakte de zangeres een onverwachte comeback als gastzangeres op het nummer History Repeatin’ van The Propellerheads. Ze scoorde er een flinke hit mee in Engeland.
(bron: wikipedia)Jesse B. Weaver Jr. (Philadelphia (Pennsylvania) 22 juni 1962), beter bekend als Schoolly D, is een Amerikaans rapper uit Philadelphia, Pennsylvania. Hij is actief sinds het midden van de jaren 1980 en wordt beschouwd als een van de uitvinders van gangsta rap. Zijn teksten weerspiegelden stedelijke realisme, geweld en seksuele bravade.
Schoolly D begon met rappen rond 1980. Belangrijke invloeden waren Grandmaster Flash en de Funky Four. Op zijn eerste platen in de jaren 1980 werkte hij samen met DJ... meer
(bron: wikipedia)Bonobo is de artiestennaam van Simon Green (30 maart 1976), een Britse triphop-producer.
Zijn muziek kwam voor het eerst op plaat uit in 1999 op het verzamelalbum When Shapes Join Together van het Britse breakbeatlabel Tru Thoughts, waarvan eigenaar Robert Luis met Green bevriend was. In 2000 verscheen zijn ep Terrapin.
Na het uitbrengen van zijn debuutalbum Animal Magic trok Bonobo de aandacht van meerdere labels, onder andere XL Recordings en Mute Records, maar uiteindelijk besloot hij bij het Londense... meer
Aphrodite, de artiestennaam van Gavin King, loopt al lang mee in de drum ’n’ bass. Al vroeg in de jaren negentig brengt hij eigen producties uit en is hij een veelgevraagd dj. Eén van zijn grootste hits is Style From The Dark Side uit 1999, een klassieker die nog steeds veel gedraaid wordt. Ondanks Aphrodites grote populariteit bij het publiek (ook in Nederland) kan hij niet op veel respect en erkenning rekenen van collega’s en muziekjournalisten, die hem populisme en gemakzucht verwijten. Het is echter een feit dat hij een zeer herkenbare productiestijl heeft. Aphrodite bouwt zijn, door hobbelige baslijnen en old school hiphopsamples gedragen nummers langzaam op. Veelgehoorde kritiek is dat alles op elkaar lijkt, waardoor de verveling bij de luisteraar snel toeslaat. Pas in 2002 brengt Aphrodite zijn eerste echte album (Aftershock) uit, dat wisselend wordt ontvangen.