(bron: wikipedia)Al Stewart (Glasgow, 5 september 1945) is een Schots singer-songwriter. Hij brak wereldwijd door in 1977 met het album Year of the cat en de gelijknamige single. Het album bevat ook de hit On the border.Zijn eerste plaatje was...
meer
Joe Cocker was niet alleen de schepper van ‘de meest huiveringwekkende schreeuw uit de popmuziek’ - in zijn bewerking van de Beatles' ’With A Little Help From My Friends - maar ook een uitstekend vertolker van rock met een soulvol randje. Na zijn doorbraak op het Woodstock Festival (1969) proefde Cocker een paar jaar van het succes. Na enkele jaren uit beeld te zijn verdwenen, dook de zanger in de jaren tachtig weer op met de verrassend soft klinkende rockhits als Up Where We Belong en You Are So Beautiful.
Aanvankelijk werkte Alan Parsons als studiotechnicus in de beroemde Abbey Road Studio’s. Zo werkte hij aan beroemde albums als Let It Be (The Beatles) en Dark Side Of The Moon (Pink Floyd). Zijn Project begon in 1975 dan ook in de studio waar Parsons het meerendeel van de instrumenten zelf inspeelde. Met Old And Wise en Don’t Answer Me halverwege de jaren tachtig twee grote radiohits, maar Alan Parsons Project bleef een studioproject. In de topdagen trad de band niet op. Pas in 1990 trad de Project ook live op, onder meer met Parsons muzikale rechterhand, zanger Eric Woolfson.
Invloedrijke Britse band rond de zingende gentleman Bryan Ferry. De uitzinnig uitgedoste bandleden staan begin jaren zeventig samen met David Bowie en T.Rex aan de basis van de glamrock. Met name op de eerste vier albums weet ‘Roxy’ een juiste mix te vinden tussen experiment, intellect, humor en popgevoel. Ook in Nederland scoort de groep hits met topsongs als Do The Strand (1973) en Love Is The Drug (1975). Een jonge Brian Eno speelt mee op de eerste twee albums. Na zijn vertrek schuift Roxy Music steeds verder op richting mainstream pop. De groep verliest wat oude fans maar weet ook met toegankelijke albums als Flesh & Blood (1980) en Avalon (1982) te scoren. Nadat de groep in 1983 uiteen valt bewandelen diverse ex-leden (Ferry, Eno, gitarist Phil Manzanera en saxofonist Phil Mackay) met wisselend succes het solopad.
The Band begon haar leven onder de naam The Hawks, als begeleidingsband van de rockabillyzanger Ronnie Hawkins. Midden jaren zestig verkoos Bob Dylan ze tot zijn orkest en The Band hielp Dylan met de veelbesproken overgang van een akoestisch naar een elektrisch geluid. Aan het einde van de jaren zestig nam de band voor het eerst zelfstandig platen op. De aardse rootsrock van de band sprak vooral luisteraars aan die genoeg hadden van de excessen van de psychedelische muziek. De grotendeels Canadese groep wist een grote verscheidenheid aan traditioneel Amerikaanse stijlen samen te smelten tot een uniek geluid waarin de afzonderlijke bandleden konden excelleren. Het album en film The Last Waltz uit 1978 leek de zwanenzang van The Band te zijn, maar een aantal bandleden ging begin jaren tachtig toch verder, weliswaar zonder zanger/songschrijver Robbie Robertson.
Herman Brood is de enige echte rockster die ons land ooit kende. Een man die buiten de wet leek te staan, alles deed wat God verboden had, en zo een rolmodel werd voor iedereen die zich in een keurslijf gestopt voelde. Herman Brood leerde het vak als pianist in bluesbands, waarvan Cuby & The Blizzards de bekendste was. Met zijn band The Wild Romance groeide hij eind jaren zeventig uit tot een heus tieneridool. Hij scoorde toen ook zijn belangrijkste hits: Saturday Night, Hot Shot, Never Be Clever en zijn lijflied Rock ’n Roll Junkie. Na een mislukt avontuur in Amerika en steeds terugkerende problemen met drugs namen zijn productiviteit en inspiratie snel af. Ook toen hij zijn muzikale relevantie al lang verloren was bleef hij veelvuldig in de media opduiken. Als schilder werd hij minstens zo populair als muzikant, al werd zijn werk door de kunstcritici nauwelijks op waarde geschat. Toen zijn gezondheid door zijn jarenlange verslaving snel achteruit ging, pleegde hij in 2001 zelfmoord door van het Amsterdamse Hilton hotel te springen. Zijn leven las als een jongensboek - en de boeken die zijn boezemvriend Bart Chabot over hem schreef hadden precies die charme – maar zijn macabere einde verraadde alsnog de werkelijke tragiek van zijn leven.