Queen belichaamde de glamrock van de jaren zeventig, door heavy riffs en complexe vocale harmonieën te combineren met een androgyn imago. De operastem van Freddie Mercury en de gitaar van Brian May werden daarbij eindeloos overgedubd om pompeuze rock te creëren, in de meest grootse zin van het woord. In de jaren tachtig ontpopte Queen zich als een band met een scherpe neus voor hits, die meer op keyboards leunden. Als live-act maakte de groep veel indruk, waaronder een legendarisch concert tijdens Live Aid in 1985.
Nadat Mercury in 1991 overleed aan de gevolgen van aids, trok het overgebleven trio zich een tijd terug. Tegen het einde van 2004 verenigden May en drummer Roger Taylor zich met zanger Paul Rodgers (Free/Bad Company). Later werkte het duo live ook met andere vocalisten.
meerGedurende de jaren zeventig waren The Eagles aan de winnende hand. Iedere nieuwe plaat deed het beter dan de vorige, singles hielden het zomers lang vol. Vanuit de voorhoede van de countryrockbeweging definieerden The Eagles de zogenaamde softrock en albumrock. Op hun meesterwerk Hotel California wisten ze effectief de decadentie van het gedrogeerde Los Angeles van de jaren zeventig te vangen, verpakt in pakkende hooks en makkelijk verteerbare melodieën. De bandleden gingen ieder hun weg in de vroege jaren tachtig, waarna Don Henley en Glen Frey succesvolle solocarrières begonnen. Ze hergroepeerden zich in de jaren negentig voor de onvermijdelijke, uiterst succesvolle reünietour.
Groep rondom de broers Gregg en Duane Allman die begin jaren zeventig het rockpubliek verbazen met hun soepele combinatie van blues, country en rock. Gitarist Duane is dan al een gewaardeerd sessiemuzikant voor diverse soulartiesten. Helaas kan Duane niet lang genieten van zijn succes: hij verongelijkt in 1971 op 24-jarige leeftijd met zijn motor. Een jaar later komt bassist Berry Oakley onder precies dezelfde omstandigheden om het leven. In de late jaren zeventig gaat het bergafwaarts met de groep en Gregg kiest voor een, naar later blijkt, weinig succesvolle solocarrière. Vanaf het einde van de jaren tachtig toert de groep weer regelmatig door de Verenigde Staten. De belangstelling voor de groep, die het Zuiden van de VS een uniek rockgeluid gaf, is onverminderd groot.
(bron: wikipedia)James Vernon Taylor (Boston, 12 maart 1948) is een Amerikaanse singer-songwriter en gitarist.
James Taylor werd geboren als zoon van Isaac en Gertrude Taylor. In 1966 begon hij met Danny Kortchmar en Joel O'Brien de band The Flying Machine. Ze namen een album op maar dit zou pas vier jaar na het uit elkaar gaan van de band uitkomen onder de naam James Taylor and the Original Flying Machine. In 1971 speelde hij de hoofdrol in de film Two Lane... meer
Joni Mitchell was de lieveling van de folkscene van de late jaren zestig. Ze was een songschrijver met een gave voor teksten, een zondagskind met een honingzoete stem. In de jaren zeventig begon ze jazz en openhartige poprock in haar muzikale visie te verwerken. Daarmee wist ze uiteindelijk een poëtische en tegelijk aardse vorm van songschrijven te creëren die haar talloze fans opleverde. Hoewel ze in haar latere carrière in en uit de mode raakte, is ze één van de meest getalenteerde artiesten van haar generatie, en de performers die hun loopbaan aan haar te danken hebben zijn niet te tellen.
(bron: wikipedia)Joe Walsh (Wichita, Kansas, 20 november 1947) is een Amerikaanse rockmuzikant.
Walsh zat in verschillende bands tijdens zijn studententijd aan de Kent State Universiteit. Pas in 1969 kreeg hij als leadgitarist van de band James Gang wat grotere bekendheid. In 1971 verliet hij de band om een solocarrière te starten.
De eerste solowerken van Walsh, Barnstorm uit 1972 en de opvolger The Smoker You Drink, The Player You Get van 1973, benadrukten zijn status als innovatieve rockmuzikant. Zijn droge humor... meer
Deep Purple, een van de langstlopende en meest productieve hardrockbands, dook voor het eerst op in het psychedelische tijdperk van eind jaren zestig. De band viel op omdat ze veel harder speelden dan al hun voorgangers. De klassieke bezetting uit de jaren zeventig (met de virtuoze gitarist
Ritchie Blackmore, de klagende tenor van
Ian Gillan en de klassiek getrainde toetsenist
Jon Lord) was een blauwdruk voor veel hardrock- en metalbands die in hun voetsporen volgden. De latere jaren kenmerkten zich door de vele bezettingswisselingen. De zangers
David Coverdale en
Joe Lynn Turner en de gitaristen
Tommy Bolin en
Steve Morse maakten ooit deel uit van de groep. Vanaf de jaren tachtig vonden er spaarzame reünies plaats met de belangrijkste bandleden uit het illustere verleden.
De twee hoofdrolspelers van Focus waren zanger/pianist/fluitist Thijs van Leer en gitarist Jan Akkerman. Niet gehinderd door bescheidenheid speelt de groep een flamboyante mix van rock en klassiek, die de groep in het topsegment van de internationale progrock plaatst. Met Sylvia scoort de groep in 1973 een flinke hit in Engeland, waarna een remake van Hocus Pocus zelfs de Amerikaanse top tien haalt. Botsende ego’s zorgen er voor dat groep uit elkaar valt en de afzonderlijke leden verder werken aan succesvolle solocarrières. In 1985 begraven Akkerman en Van Leer de strijdbijl om nog één album op te nemen, dat helaas slecht wordt ontvangen.
In een tijd dat ‘progressive rock’ steeds ontoegankelijker werd voor het poppubliek wist Electric Light Orchestra juist wel een groot publiek te bereiken. Voortbordurend op het symfonische werk van The Beatles groeide ELO uit tot één van de populairste groepen van de jaren zeventig. De groep werd in 1970 opgericht in het Engelse Birmingham door Roy Wood (ex-frontman van The Move) en Jeff Lynne. De excentrieke Wood verliet de groep als in ’72 waarmee de band vooral het geesteskind van Lynne werd. De albums van ELO verkochten, dankzij intelligente hitsingles als Mr. Blue Sky, Turn To Stone en Can’t Get It Out Of My Head, uitstekend. In de jaren tachtig nam de populariteit af en in 1986 besloten de drie overgebleven leden er een punt achter te zetten. In 2001 kwam de groep wel weer bij elkaar voor het reünie-album Zoom.
Al vier decennia houdt Eric Clapton de erfenis van de Britse blues levend in de mainstream rock. Vanaf zijn tijd bij de Yardbirds en John Mayall, gedurende zijn periode als gitaargod bij Cream en Blind Faith en uiteindelijk ook op zijn kalmere soloalbums, bewees Clapton een van de succesvolste rockmuzikanten te zijn. Vanwege zijn supersterrenstatus als gitarist dook Clapton op naast de grootste acts van de twintigste eeuw. Zo speelde hij de solo op While My Guitar Gently Weeps van The Beatles, speelde hij mee tijdens The Bands Last Waltz en nam hij een album op met B.B. King. ‘Slowhand’ overwon veel persoonlijke tegenslagen en kan inmiddels terugkijken op een lange en productieve loopbaan.
Tussen de (post)punkbands die eind jaren zeventig de New-Yorkse club CBGB’s onveilig maken is Mink DeVille,onder aanvoering van voorman Willy DeVille, een vreemde eend in de bijt. Toch wordt het debuutalbum Cabretta, geproduceerd door Jack Nitzsche, meteen herkend als een meesterwerk waar rhythm and blues en rock and roll een fraai verbond aangaan met de romantische teksten van Willy. Als de single Spanish Stroll vervolgens een wereldhit wordt is de naam van Mink DeVille definitief gevestigd. In 1987 gaat frontman (en enige contante bandlid) Willy DeVille onder eigen naam verder.
(bron: wikipedia)Meat Loaf, geboren als Marvin Lee Aday (Dallas (Texas), 27 september 1947 – Nashville (Tennessee), 20 januari 2022), was een Amerikaanse rockzanger en acteur. Hij werd vooral bekend door zijn rockhit Paradise by the Dashboard Light van zijn album Bat Out of Hell (1977), die hij zong met Ellen Foley. De teksten en muziek zijn van Jim Steinman.
Meat Loafs optredens werden gekenmerkt door theatrale acts. In een interview in de Volkskrant in 2003 zei hij: "''De meeste rockbands denken... meer
Toen Tom Petty (Gainesville Florida, 1950) als tiener voor het eerst The Rolling Stones hoorde, dacht hij: ‘Hee, dat kan ik ook’. Met zijn vaste begeleidingsband The Heartbreakers deelt hij, net als de Stones, de liefde voor simpele maar doeltreffende bluesy rockmuziek. Na een lange en weinig succesvolle aanloopfase, onder meer met de groep Mudcrutch, raakt Petty in 1979 de jackpot met Damn The Torpedoes, het debuutalbum van Tom Petty & The Heartbreakers. Twee singles, Don’t Do Me Like That en Refugee, belanden in de Amerikaanse top-40. Petty verhaalt met zijn lijzige stem over de dromen en mislukkingen van gewone Amerikanen. Into The Great Wide Open (1991) is een andere mijlpaal in Petty’s loopbaan, zowel artistiek als commercieel.
Thin Lizzy was in de jaren zeventig de eerste succesvolle Ierse hardrockband. Met een eigentijdse combinatie van Ierse wortels, tienerrebellie en working-class frustraties werkte de groep gedurende dit decennium aan een wilde reputatie, zowel op als naast het podium. De stoere – Bruce Springsteen meets Jimi Hendrix - stem van de Afro-Ierse zanger/bassist Phil Lynott was hiervoor het perfecte medium, ondersteund door hoekige powerchords en dubbelloops gitaarharmonieën. De groep brak na een trage start door in 1976 met The Boys Are Back In Town en het titelnummer van Jailbreak. Een zekere commerciële en artistieke neergang in de jaren tachtig eindigde met een afscheidstournee in 1983 en de drugsgerelateerde dood van Lynott in 1986.
(bron: wikipedia)Janis Ian, geboren als Janis Eddy Fink (Farmingdale, 7 april 1951), is een Amerikaans singer-songwriter en auteur.
Ian leerde al op 3-jarige leeftijd pianospelen van haar vader, een muziekleraar.
Op 14-jarige leeftijd debuteerde zij met een zelfgeschreven liedje, Society's Child, dat haar in de Verenigde Staten van 1966 meteen nationaal bekend maakte (top 15-notering in de Billboard Hot 100). De tekst ging over een relatie tussen een blank meisje en een zwarte jongen. De discussie of zoiets wel kon, brandde... meer
(bron: wikipedia)Croydon (Londen)
Emerson Lake & Palmer (ELP) is de naam van een Britse band uit de jaren zeventig, die wordt ingedeeld bij progressieve en symfonische rock.
Keith Emerson speelde in The Nice en Greg Lake in King Crimson, toen ze elkaar in 1969 ontmoetten in Fillmore West, waar hun beider bands zouden optreden. Toen ze samen een soundcheck deden 'klikte' het muzikaal gezien meteen.
The Nice viel al spoedig uit elkaar. King Crimson maakte nog één lp met Greg Lake,... meer
Kernleden van Yes zijn zanger Jon Anderson, bassist Chris Squire en drummer Bill Bruford, later aangevuld met gitarist Steve Howe. De groep voltooit zijn geluid met de virtuoze toetsenist Rick Wakeman. In deze bezetting ontstaan baanbrekende albums vol even complexe als melodieuze symfonische rock. Naast Emerson, Lake and Palmer is Yes de grote progband van de vroege jaren zeventig.
Elton John kent één van de langste en meest succesvolle carrières in de popgeschiedenis. Hij begon als zanger en pianist van gevoelige liedjes, maar viel later vooral op vanwege zijn extravagante kleding en theatrale podiumact. Elton John (geboren als Reginald Dwight) is zo het schoolvoorbeeld van de overdadige jaren zeventig-artiest. Gedurende de jaren tachtig scheidde hij een tijdje van zijn vaste tekstschrijver Bernie Taupin. John moderniseerde zijn geluid, met wisselend resultaat. In de vroege jaren nul kwam John weer in beeld als een succesvol veteraan, die niet te beroerd was om af en toe een talentvol en jong singer-songwritertalent aan te prijzen.
Jackson Browne maakte halverwege de jaren zestig deel uit van de Californische Orange County folkscene, samen met onder andere Tim Buckley, Steve Noonan (een van de eersten die een Browne compositie opnam) en Greg Copeland (voor wie Browne later een album produceerde). Nadat velen – van Nico tot The Byrds – songs van hem hadden opgenomen begon voor Browne een uiterst succesvolle solocarrière. Hij werd de prominente, sensitieve singer/songwriter van de studio-rockscene van Los Angeles in de jaren zeventig en beleefde dat decennium zijn hoogtijdagen, samen met The Eagles en Linda Ronstadt. Dit stagneerde enigszins toen hij meer politiek beladen repertoire ging schrijven, ondanks dat de kwaliteit van zijn songs altijd hoog bleef.
Lynyrd Skynyrd was één van de groepen die hardrock injecteerde met invloeden uit blues, soul en gospel: ‘southern rock’, een geluid dat rechtstreeks uit het zuiden van de VS kwam. De groep vernoemde zich naar Leonard Skinner, de gymleraar op hun middelbare school. Het rootsy geluid van de band en het lijzige accent van zanger Ronnie van Zant sprak veel Amerikanen aan. De groep scoorde grote hits met nummers als Sweet Home Alabama en Freebird. De opmars van de groep werd in 1977 wreed onderbroken door een vliegtuigongeluk waarbij drie bandleden omkwamen. Vanaf 1987 speelt een incarnatie van de groep, met Ronnie’s broer Johnny van Zant als zanger, verder onder de oude naam. Live staat de groep nog altijd haar mannetje, maar de cd’s kunnen niet tippen aan de albums die de groep in de jaren zeventig uitbracht.
