Kees van Kooten en Wim de Bie leren elkaar kennen op de middelbare school in Den Haag. Vanaf 1963 werkt het duo samen en blijven hun loopbaan trouw aan de VPRO. Aanvankelijk maakt het duo onder de naam Klisjeemannetjes radio-sketches, maar vanaf de jaren zeventig schittert het tweetal op televisie. Hun herkenbare typetjes zijn een spiegel voor de Nederlandse kijkers. Ook hun langspeelplaten met sketches en liedjes, de zogeheten ‘Simpelpees’, verkopen goed. Ook als taalverrijkers nemen Koot & Bie een unieke positie in het Nederlandse cabaret in.
The Ramblers waren in de jaren dertig de meest populaire groep van Nederland. De zevenkoppige groep liet een breed publiek kennis maken met swingmuziek. Het orkest, onder leiding van dirigent Theo Uden Masman, werd in 1926 opgericht als huisband van het Amsterdamse cabarettheater La Gaité. Vanaf 1935 speelt de groep ook Nederlandstalig repertoire, meest geschreven door trompettist/pianist Jack Bulterman. De echte vlucht begon in 1933 toen The Ramblers het vaste swingorkest van de VARA werden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de naam, op last van de Duitsers, veranderd in Theo Uden Masman & Zijn Dansorkest. De groep bleef spelen voor de omroep, zij het dat twee joodse leden werden geroyeerd. Na de bevrijding ontving het orkest een speelverbod van een half jaar. Daarna trad de groep onder de naam US Army Band op voor Amerikaanse en Britse troepen, en groeide de populariteit weer. De bekendste liedjes zijn Dag Schatteboutje, Wie Is Loesje en Weet Je Nog Wel Die Avond In De Regen. Begin jaren zeventig trad het orkest op in het nostalgiecircuit en was de groep op tv te zien bij de Tros.
Meest populaire meidengroep van Nederland in de late jaren zeventig. Een blonde, donkere en roodharige zangeres worden door producer Hans van Hemert bij elkaar gebracht en zijn voor het eerst te zien in het ondeugende tv-programma Waldolala. Het trio vervovert Nederland met hun luchtige discoliedjes en nog luchtiger podiumoutfits. Van de drie dames weet José Hoebee nog een grote hit te scoren (I Will Follow Him) maar het is vooral Parry Brard die in het spotlights blijft. Al is dat niet vanwege haar zangkwaliteiten maar eerder vanwege haar faillissementen, ruzies, scheidingen en aanverwante randzaken.
"Rita Reys is al meer dan een halve eeuw onafgebroken en onbetwist de grootste jazzzangeres van Nederland", concludeerde de Edisonjury, toen zij in 2006 als eerste Nederlandse jazzmusicus de Oeuvre Edison in ontvangst nam. Reys, geboren in Rotterdam in 1924, won als tiener alle zangconcoursen in Rotterdam. Door een huwelijk met drummer Wessel Ilcken kwam ze in de jazzscene terecht. Haar eerste Nederlandse plaatopnames waren voor de elpee Jazz Behind The Dikes uit 1955, waarop toenmalig Nederlands jazztalent te horen is. Haar succes in Nederland was gevestigd, maar ook de Verenigde Staten lonkten. Daar maakte ze een plaat met Art Blakey en trad ze op met grote namen als Chico Hamilton, Oscar Pettiford, Zoot Sims en Clark Terry.
In 1957 overleed Ilcken aan een hersenbloeding, waarna Rita ging samenwerken met het trio van pianist Pim Jacobs. Het bleef niet bij optreden alleen. Ze trouwden op 30 september 1960, wat werd gevierd met het album Marriage In Modern Jazz. Tijdens het internationale jazzfestival van Juan-Les Pins dat jaar werd Rita uitgeroepen tot Europe’s First Lady of Jazz. In de jaren daarna werkte zij samen met Rogier van Otterloo aan een vertolking van het repertoire van Burt Bacharach en Michel Legrand. In 1991 ontving Rita de Bird Award en kreeg ze uit handen van de Amerikaanse ambassadeur de American Songbook Award uitgereikt.
Gestart op bevrijdingsdag (5 mei) 1945 als amateur/studentencombo is de Dutch Swing College Band uitgegroeid tot een wereldwijd bekend jazzensemble. Het is tevens Nederlands langst bestaande oude stijl-jazzband. De groep ontstond uit een plan van klarinettist Peter Schilperoort en pianist Frans Vink om een school op te richten voor jonge jazzmusici. Aanvankelijk speelde de band van dit Dutch Swing College jazz uit de jaren dertig, maar leider Schilperoort richtte zich meer en meer op oudere jazzstijlen als New Orleans en dixieland. Na zijn dood in 1990 was het aan de inzet van de nieuwe leider Bob Kaper te danken dat de groep bleef voortbestaan. Terug in de originele line up van zeven man, waaronder vier blazers, geven ze met hun eigen muzikale aanpak de dixieland, boogie woogies, stomps en bluesnummers gestalte.
(bron: wikipedia)Gheorghe Zamfir (Găești (Roemenië), 6 april 1941) is een virtuoos Roemeens panfluitist. Hij was aanvankelijk autodidact en zette zijn opleiding voort aan het conservatorium van Boekarest, waar hij een leerling was van Fănică Luca, en aan het conservatorium van Boekarest (1968).
Zamfir kreeg bekendheid bij het grote publiek toen hij ontdekt werd door de Zwitserse etnomusicoloog Marcel Cellier, die in de jaren 1960 een diepgaande studie deed naar de Roemeense volksmuziek.
Zamfir heeft de panfluit bekendheid gegeven bij het... meer
(bron: wikipedia)De Band Zonder Naam, kortweg BZN, was een Nederlandse popgroep uit Volendam die tussen 1966 en 2007 bestond. Hun hits waren meestal Engelstalig, maar BZN heeft ook Franstalige hits gekend. De laatste jaren zong de groep in het Nederlands. De band was vooral populair in Nederland, maar ook in Vlaanderen, Zuid-Afrika (negen met platina beloonde albums), Roemenië en regionaal in Duitsland.
Wereldwijd zijn ongeveer vijf miljoen platen van deze band verkocht, waarvan het grootste gedeelte in Nederland. In Nederland is... meer