James Osterberg startte zijn muzikale carrière als drummer in verschillende bands in Detroit. The Iguanas waren de bekendste en zij bezorgden hem de bijnaam Iggy Pop. Pop vormde The Stooges, geïnspireerd door de smerige sound van de Chicago blues, de mores van garagebands en een optreden van The Doors. The Stooges werd een zeer invloedrijke protopunkband, die de primaire oerkracht van rock combineerde met explosieve, vaak gewelddadige optredens. Na het opdoeken van de band in 1974 vertrok Pop naar Berlijn waar hij met hulp van bewonderaar David Bowie een succesvolle solocarrière startte. Als blijvend icoon, en één van de hoeders van old-skool punkrock, brengt Iggy Pop nog regelmatig platen uit. Daarnaast acteerde hij in films als Dead Man van Jim Jarmusch en Cry Baby van John Waters.
meer(bron: wikipedia)Birmingham
Editors is een Britse indierockband, bestaande uit Tom Smith (zang/gitaar), Russell Leetch (basgitaar), Ed Lay (drums), Justin Lockey (gitaar) en Eliott Williams (keyboards, gitaar). Tot april 2012 maakte ook gitarist Chris Urbanowicz deel uit van de band.
Het debuutalbum The Back Room, met als bekendste single "Munich", werd in 2005 uitgebracht en werd genomineerd voor een Mercury Music Prize. Het vervolgalbum, An End Has a Start, kwam in 2007 uit en bevatte onder meer de hitsingle "The Racing Rats".... meer
Dichteres en schrijfster Patti Smith geniet begin jaren zeventig al bekendheid in de New Yorkse underground met haar energieke poëzievoordrachten. Haar werk is doorspekt met een iconische verering voor rockhelden als Jim Morisson, Brian Jones en Jimi Hendrix. Namen aan wie zij zich ook meet wanneer zij begint te zingen en in 1975 haar debuutplaat Horses maakt onder leiding van producer John Cale. Horses heeft een krachtig garagerock-achtig geluid, het decor waartegen Smith haar epische teksten half gesproken/half gezongen uitspuwt. Zij vindt niet veel later een prominente plek in de New Yorkse new wave scene en heeft in 1978 zelfs een wereldwijde hit met het, samen met Bruce Springsteen geschreven nummer Because The Night. Jarenlang verdwijnt zij vervolgens van het toneel om zich te wijden aan haar echtgenoot Fred 'Sonic' Smith (MC5) en hun kinderen. Pas na het overlijden van Smith keert zij in 1996 terug aan het muziekfront met Gone Again. Ondanks de voorafgegane persoonlijke tragedie klinkt de zangeres hierop krachtiger en geïnspireerder dan ooit. Patti Smith was de eerste zangeres die haar vrouwelijkheid onopgesmukt en met androgyne kracht verbond aan persoonlijke obsessie en spiritualiteit. Een rockpriesteres die navolging vond in onder andere Alanis Morissette en P.J. Harvey. (MR)
Aretha Franklin is een van de belangrijkste en meest invloedrijke soulzangeressen van de twintigste eeuw. De dochter van de beroemde dominee C.L. Franklin begon in de jaren vijftig als tiener met het zingen van gospels in haar geboortestad Memphis. Later zong ze ook jazz en pop. Ze werd pas werkelijk populair in de jaren zestig met een aantal opvallende rhythm-and-blueshits op het Atlantic-label. Respect, Chain Of Fools en veel andere songs leverden haar de titel ‘Queen Of Soul’ op. Franklins krachtige en emotionele stem raakt feilloos het hart van de luisteraar. In de top 10 van beste zangeressen van de twintigste eeuw mag Aretha Franklin niet ontbreken.
In eerste instantie werd de Londense zangeres Amy Winehouse beschouwd als één van de vele zwoele, 21ste-eeuwse Britse neo jazz-divas. Dat was begrijpelijk maar misleidend: anders dan de onschuldige Katie Melua en Joss Stone was Winehouse niet bang de zelfkant van haar leven te tonen. Haar treffend getitelde debuutalbum Frank (openhartig) was een collectie moedige en door het leven getekende jazzy popliedjes. Maar het was de opvolger Back To Black (2006) - met duidelijke invloeden van de soulmuziek uit de jaren zestig, Phil Spector-meidengroepen en het klassieke Motown-geluid - die haar pas echt boven de rest deed uitsteken. De plaat viel verder op door de intelligente, seksueel expliciete teksten, pittige poparrangementen en Winehouse’ sublieme zangtalent. De roem die Winehouse ten deel viel, was niet geheel aan haar besteed. Tot haar tragische overlijden in juli 2011 stoeide de zangeres met alcoholisme, verbroken relaties en mislukte comebacks.
Britpopband uit het rijtje The Libertines, Arctic Monkeys en Kaiser Chiefs. Hoewel minder populair dan deze drie bands, zowel bij recensenten als popliefhebbers, verkochten The Kooks in 2006 anderhalf miljoen exemplaren van hun debuut Inside In Inside Out. Konk (2008) werd niet toevallig opgenomen in de gelijknamige studio van Ray Davies, de zanger van The Kinks. The Kooks grijpen, zoals een britpopband betaamt, veelvuldig terug naar deze en andere Engelse bands uit de jaren zestig.
De via Belfast in Glasgow terecht gekomen indierock-formatie Snow Patrol heeft al allerlei stijlen gespeeld. Dat varieert van rommelige noise-pop á la Pavement, licht brommende postrock in de stijl van Mogwai en epische, naar Coldplay gemodelleerde songs vol liefdesverdriet. Hoewel de invloeden overduidelijk zijn is Snow Patrol meer dan een imitatie. Door het zelfvertrouwen en spelplezier werden ze een van de meest succesvolle bands uit de vruchtbare Schotlandse indie scène. Het vierde album Eyes Open haalde in 2006 de eerste plaats in de Britse hitlijsten.
Elton John kent één van de langste en meest succesvolle carrières in de popgeschiedenis. Hij begon als zanger en pianist van gevoelige liedjes, maar viel later vooral op vanwege zijn extravagante kleding en theatrale podiumact. Elton John (geboren als Reginald Dwight) is zo het schoolvoorbeeld van de overdadige jaren zeventig-artiest. Gedurende de jaren tachtig scheidde hij een tijdje van zijn vaste tekstschrijver Bernie Taupin. John moderniseerde zijn geluid, met wisselend resultaat. In de vroege jaren nul kwam John weer in beeld als een succesvol veteraan, die niet te beroerd was om af en toe een talentvol en jong singer-songwritertalent aan te prijzen.
Otis Redding was een van de grote soulmannen van de jaren zestig. Hij combineerde de ritmische rauwheid van
James Brown met de zoete gospelstem van
Sam Cooke. De in Georgia geboren zanger schreef zijn eigen liedjes. Redding scoorde zijn eerste hit in 1963 met These Arms Of Mine. Er zouden er nog veel meer volgen. Zijn pittige, emotionele zang, voorzien van schetterende blazerarrangementen, definieerde het geluid van het
Stax-label. Zijn optreden op het Monterey Pop Festival bewees dat Redding ook een blank rockpubliek kon aanspreken. Otis' grote doorbraak leek slechts een kwestie van tijd. Helaas verloor Redding het leven bij een vliegtuigongeluk. Hij werd slechts 26 jaar oud. Ondanks een wreed afgekapte loopbaan zou Otis Redding een blijvende invloed blijven hebben op zangers na hem.
Het Duitse Rammstein is een van de meest controversiële bands die het muzieklandschap rijk is. De combinatie van bombastische metal en de niet altijd even politiek correcte teksten heeft in het verleden in de pers voor de nodige kritiek gezorgd. Binnen de nu-metal is Rammstein echter ongetwijfeld een van de meest oorspronkelijke bands, met invloeden uit de gothic rock en industrial. Ook door de Duitstalige teksten verwierf de band zich een geheel eigen identiteit, waardoor zowel uit artistiek als uit commercieel oogpunt een hoofdrol voor Rammstein op Pinkpop 2002 te verdedigen viel.
Underworld werd in de jaren tachtig opgericht als Freur en speelde toen synthipop. In de jaren negentig groeide de groep onder haar nieuwe naam uit tot één van de belangrijkste vernieuwers binnen de electronica. Hoewel de basiselementen in het geluid van Underworld goed te herkennen zijn (trance, dub, ambient en een vleugje punk) is Underworlds sound altijd meer dan de som der delen. Underworlds troefkaart is de zang van Karl Hyde. Met zijn halfgesproken halfgeschreeuwde zanglijnen klinkt hij als een maffe gospelzanger op een houseparty.
De kern van Faithless bestaat uit de producers Rollo en Sister Bliss. Samen met de charismatische rapper Maxi Jazz en zangeres Jamie Catto slaagt Faithless er in het midden van de jaren negentig als één van de eersten in om house aantrekkelijk te maken voor een rock- en poppubliek en groeit zodoende uit tot een mega-act. Zangeres Dido, zusje van Rollo en als achtergrondzangeres te horen op vrijwel alle platen van Faithless, wordt als soloartieste eveneens succesvol. Na bekendheid te hebben vergaard met echte dancehits als Salvia Mea, Insomnia en God Is A DJ, verrast Faithless de fans met het introverte Outrospective (2001). (MS)
(bron: wikipedia)Mazzy Star is een Amerikaanse band die musiceert in de stijl van de alternatieve rock en dreampop. De band ontstond in 1988 uit de band Opal, een samenwerking van gitarist David Roback (afkomstig van de groep Rain Parade uit de jaren tachtig) en bassist Kendra Smith (bekend van Dream Syndicate). Later kwam Smiths vriendin Hope Sandoval bij de band als vocalist. Kendra Smith verliet de band snel.
Het nummer Into Dust van het album So Tonight That I Might See... meer
Queen belichaamde de glamrock van de jaren zeventig, door heavy riffs en complexe vocale harmonieën te combineren met een androgyn imago. De operastem van Freddie Mercury en de gitaar van Brian May werden daarbij eindeloos overgedubd om pompeuze rock te creëren, in de meest grootse zin van het woord. In de jaren tachtig ontpopte Queen zich als een band met een scherpe neus voor hits, die meer op keyboards leunden. Als live-act maakte de groep veel indruk, waaronder een legendarisch concert tijdens Live Aid in 1985.
Nadat Mercury in 1991 overleed aan de gevolgen van aids, trok het overgebleven trio zich een tijd terug. Tegen het einde van 2004 verenigden May en drummer Roger Taylor zich met zanger Paul Rodgers (Free/Bad Company). Later werkte het duo live ook met andere vocalisten.
Deze groep uit Athens creëerde eigenhandig hét geluid van de jaren tachtig, met een mix van het typerende ritme van The Velvet Underground, het jengelende Rickenbacker-gitaarspel van The Byrds en hun eigen charismatisch vage zang. Veel bands volgden hun voorbeeld. Maar zelfs toen het R.E.M.-geluid de norm werd binnen het lucratieve “alternative rock”-genre weigerde de groep stil te blijven staan. De band bleef veranderen en zich ontwikkelen, zonder ooit hun undergroundprincipes los te laten. Op de één of andere manier werden ze in de loop der tijd supersterren, maar ook dit veranderde hun overgave aan hun muziek niet. In 1997 verliet drummer Bill Berry de groep, maar Michael Stipe, Peter Buck en Mike Mills bleven volharden, ondanks zijn afwezigheid. In september 2011 werd de band opgeheven..
New wave band The Cure werd halverwege de jaren zeventig opgericht door de excentrieke zanger, liedjesschrijver en blikvanger Robert Smith, die de aandacht op zich gevestigd wist door zijn omhoog getoupeerde jaar en opzettelijk slordig aangebrachte rode lippenstift. Doel van de band was, zo verklaarde Smith in een interview, 'om muziek te maken die we zelf op de radio zouden willen horen, maar die niemand maakt'. De missie slaagde. Na de debuutsingle Killing An Arab scoorde The Cure met het lieve Boys Don't Cry (1979) en het droefgeestige A Forest (1980) ook in Nederland al snel de eerste hits. Samen met Siouxie & The Banshees werd door hen de basis gelegd van de gotische rock, waarbij ze zowel in muzikaal als in visueel opzicht (de vleermuizenlook) voorlopers waren. Het duurde niet lang voordat het The Cure lukte om uit te groeien van een ondergronds cultbandje naar een popgroep voor een breed publiek. De deprimerende klanken uit de beginjaren werden afgewisseld met (quasi-)vrolijke niemendalletjes als The Caterpillar, The Love Cats en Close To Me. Zoals alle grote bands zorgde The Cure er ten allen tijde voor dat ze niet voorspelbaar werd. Een moeilijk album als Pornography (1982) werd zodoende opgevolgd door toegankelijker werk als The Head On The Door (1985) en Kiss Me Kiss Me Kiss Me (1987). Met vier albums in vijftien jaar - Disintegration (1989), Wish (1992), Wild Mood Swings (1996) en Bloodflowers (2000) - nam de productiviteit van de band daarna zienderogen af. Het plaatwerk wist fans en critici steeds te verdelen maar dankzij een onverwoestbare live reputatie wist The Cure - ondanks de nodige bezettingswisselingen en daaruit volgende rechtszaken - als mega act de eenentwintigste eeuw zonder al te veel kleerscheuren binnen te hobbelen. (MS)
Met hun debuutalbum Hopes And Fears (2004) begaf het Britse trio Keane zich op het terrein dat voorheen exclusief toebehoorde aan Coldplay: melancholieke Britpop met grootse melodieën. Hoewel sommigen de band een waterig aftreksel van Radiohead noemen, hebben de zorgvuldig op piano gecomponeerde liedjes van dit gitaarloze combo een kwaliteit die doet denken aan popsongschrijvers als Billy Joel en Elton John, mede door de aanstekelijke melodieën.
The Pixies werden in Boston opgericht in 1986 door de vrienden Charles Thompson (alias Black Francis) en gitarist Joey Santiago. Middels een advertentie in een muziekblad werden eerst bassiste Kim Deal en later drummer David Lovering aangetrokken. Hoewel het geen technisch hoogstaande muzikanten waren, wist de groep op te vallen met innovatieve nummers, met extreme dynamiekverschillen en bizarre, surrealistische teksten. De maniakale zang van Black Francis contrasteerde mooi met de hese stem van Kim Deal, zoals te horen in typische Pixies-favorieten als Gigantic en Debaser. Na het veelbelovende album Surfer Rosa (1988) leverde de Pixies met Doolittle (1989) haar meest consistente en toegankelijke album af. Na Bossanova (1990) en het wat tegenvallende Trompe Le Monde (1991) viel de band door meningsverschillen tussen Francis en Kim Deal uit elkaar. De invloed van de Pixies op de alternatieve gitaargolf van de jaren negentig was enorm. Naar verluidt beschouwde Kurt Cobain de doorbraakhit Smells Like Teen Spirit van Nirvana als een regelrechte rip off. Deal wist met haar andere band The Breeders (met zusje Kelly Deal en Throwing Muse Tanya Donnely in de gelederen) in 1993 nog een enorme alternatieve hit te scoren met Cannonball. Black Francis veranderde zijn naam in Frank Black en maakte met zijn band The Catholics een reeks albums van wisselende kwaliteit. In 2004 wordt de wereld verrast door het bericht dat The Pixies een reeks reünie optredens doen, die hen o.a. op Pinkpop brengt, precies vijftien na hun eerste optreden in Landgraaf. (MS)
The Clash was één van de eerste en meest belangrijke Britse punkbands. In de jaren zeventig waren zij ‘The Beatles’ van die tijd, zoals The Sex Pistols ‘The Rolling Stones’ waren. Ze wisten hun geluid te verrijken met de door hen geliefde rootsmuziek – reggae, rockabilly, soul, blues – zonder ooit ver weg te raken van hun punkwortels en politieke betrokkenheid. Hun mijlpaal, het dubbelalbum London Calling uit 1979, geldt als één van de beste werkstukken uit het rocktijdperk van na The Beatles. Mick Jones, Paul Simonon en Joe Strummer startten alle drie nieuwe projecten na The Clash (Big Audio Dynamite, Havana 3 AM, Strummers soloalbums). Plannen voor een reünie, bij hun inwijding in de Rock & Roll Hall of Fame, werden in de kiem gesmoord door het overlijden van Joe Strummer in december 2002.
In 1994 leek het trio Therapy? minstens zo groot te worden als Nirvana. Het tweede album Troublegum stond vol met melodieuze, alternatieve metal die vooral in Groot-Brittannië een breed publiek aansprak. De groep was vijf jaar eerder opgericht in Noord-Ierland door zanger/gitarist Andy Cairns. In Nederland is Therapy? vooral bekend van de ‘moordballade’ Diane waarmee de groep in 1995 een onverwachte top-40 hit scoorde. Na het vertrek van drummer Fyfe Ewing (in 1996) besluit de groep het rustiger aan te doen en bewust minder toegankelijke muziek te schrijven. Het werkt, want Therapy? is vijfentwintig jaar na de oprichting nog altijd een vaste waarde in de underground met een trouwe schare fans.
Punkrockband die in de late jaren negentig voortborduurt op het Westkustgeluid van Green Day, The Offspring en NoFX en daar vanaf hun derde album (Enema Of The State) enorm succesvol mee is. De groep scoort hits met What’s MyAge Again en All The Small Things. Daarmee is het trio van invloed op de jongere generatie punkrockers na hen. Nadat de groep in 2005 uit elkaar valt, leven de drie leden zich uit in een groot aantal zijprojecten. De vol getatoeëerde drummer Travis Barker groeit uit tot een beroemdheid vanwege zijn realityshow op MTV. Nadat de drummer ternauwernood een crash met een helikopter overleeft, besluit het trio weer samen te komen voor het sterke The Neighborhoods dat in 2011 verschijnt.
(bron: wikipedia)Blue Öyster Cult is een Amerikaanse hardrockband die eind jaren zestig gevormd werd en nog steeds actief is. De band is waarschijnlijk het bekendst van twee nummers: (Don't Fear) The Reaper van het album Agents of Fortune uit 1976 en Burnin’ for You van het album Fire of Unknown Origin uit 1981. The Reaper werd gebruikt in onder andere de televisieverfilming van het boek The Stand van Stephen King. Twee andere bekende liedjes zijn Godzilla van Spectres (1977) en Astronomy... meer
De in Texas geboren bluesrockzangeres Janis Joplin veranderde tijdens haar korte carrière van een rondtrekkende folkie in een feministisch bluesicoon voor de psychedelische jaren-zestig-generatie, en dat alles in een tijdsbestek van slechts vier jaar. Ofschoon ze begon als solozangeres werd ze pas razendsnel beroemd als frontvrouw van de psychedelische bluesrockers Big Brother & The Holding Company, uit de Bay Area van San Francisco. In alles was ze overmatig - stem, imago en persoonlijkheid - wat haar tot een geboren ster maakte. Uiteindelijk bleek ze een maatje te groot voor de beperkingen van Big Brother en ging ze het solopad op. Haar doorbraakalbum was opgenomen vlak voor ze overleed, waardoor er rond haar kleine oeuvre een tragisch aura hangt.
De oorspronkelijke leden van Toto waren sessiemuzikanten uit Los Angeles. Zij hadden reeds met iedereen samengespeeld – van George Benson tot Boz Scaggs – en wilden nu iets voor zichzelf creëren. Vanuit het niets scoorden ze een hit met Hold The Line, een klassieke single in het adult rock genre, afkomstig van hun debuutalbum uit 1978. Hun grootste successen zouden begin jaren tachtig volgen, met de singles Rosanna en Africa, beiden van Toto IV. De band doorstond verschillende bezettingswisselingen door de jaren heen – en in 1992 overleed geheel onverwachts één van de oprichters, drummer Jeff Porcaro – maar Toto ging door. Het weerhield de individuele leden er niet van lucratieve solocarrières op te zetten.
Nina Simone was een geweldig pianiste, een meeslepend vocaliste en een compromisloze persoonlijkheid. Met haar politiek-maatschappelijk bewustzijn en brede smaak onderscheidde ze zich van de concurrentie. Haar interpretaties van soul, jazz, blues en standards zijn verbluffend en uniek, niet voor niets noemen de fans haar “The Goddess”. Ze vestigde haar naam als jazzgrootheid met een ontroerende vertolking van George Gershwins I Loves You Porgy. Tot haar invloedrijke werk uit de jaren zestig behoren Forbidden Fruit en I Put A Spell On You. Een van haar singles, Don’t Let Me Be Misunderstood, werd later een wereldhit voor The Animals. Later zou ze minder regelmatig opnemen, maar in 1987, tijdens een periode waarin ze zich vrijwillig had teruggetrokken in Frankrijk, had ze een toevalshit nadat haar versie (uit de jaren vijftig) van My Baby Just Cares For Me was gebruikt in een tv-reclame. Simone overleed in 2003 in haar huis in Frankrijk. Ze werd 70 jaar.
Eels is eigenlijk maar één man, Mark Oliver Everett, die bekend staat om zijn nogal zwaarmoedige karakter. Multi-instrumentalist en singer/songwriter Everett, beter bekend als 'E' werd geboren in 1963 en begon al op jonge leeftijd muziek te maken (drums, piano, later gitaar). Al vanaf zijn jeugd krijg hij te maken met diverse tegenslagen, zijn vader overleed snel en hij werd gearresteerd en van school gestuurd. Zijn interesse voor muziek werd er niet minder om en hij begon eigen liedjes te schrijven. Enkele kleinschalige releases volgden voordat hij in 1996 met twee anderen de groep Eels vormde. Hun debuutalbum Beautiful Freak (1996) werd een groot succes. Hierna volgde een moeilijke periode voor E, toen zowel zijn moeder als zijn zus kort na elkaar overleden. De invloed hiervan was goed terug te vinden op de cd's Elektro-Shock Blues (1998) en Daisies Of The Galaxy (2000) die E's depressieve kant lieten horen. Souljacker (2001) - met op de hoes een zwaar bebaarde E - flopte behoorlijk. Pas op het album Shootenanny (2003) was weer iets terug te horen van de kwaliteit van Beautiful Freak. (IV)
Radiohead bestormde de Britpopscene in de vroege jaren negentig met hun luidruchtige, post-U2 versie van gitaarrock, met de hit Creep als eerste hoogtepunt. Vervolgens ontwikkelden zij hun schrijf- en productievaardigheden op The Bends en bereikten een iconische status met hun doorbraakalbum OK Computer. Dankzij hen werd artrock weer cool. De wispelturige groep wachtte drie jaar met een opvolger. Het werd een scherpe bocht naar links, vol ambient elektronica en aan Can refererende klankdeconstructies. Ook de daaropvolgende albums en soloprojecten gingen verder in deze richting. De verbindende factor gedurende al deze bandfases bleef de intense, wanhopige stem van Thom Yorke.
