Barry White (1944), of Barry Lee zoals zijn werkelijke naam luidt, begon zijn carriere bescheiden. De zanger met de beroemde donkere stem was aanvankelijk, in de jaren zestig, vooral actief als man achter de schermen bij de carrieres van o.a. Viola Wills, The Bobby Fuller Four en The 5th Dimension. Eén van zijn succesvolste acts uit die tijd was de vrouwengroep Love Unlimited, waar hij in 1972 de klassieke single Walking In the Rain With The One I Love voor schreef en produceerde. Toen hij voor één van zijn volgende liedjes een mannelijke zanger nodig had, zong hij zelf alvast een demo in. De mensen van zijn platenmaatschappij overtuigden hem om het liedje zelf te zingen en I've Got So Much To Give (1973) werd een succes. Zijn volgende stap was een instrumentale conceptplaat van het Love Unlimited Orchestra (Rhapsody In White (1974) met de hit Love's Theme), dat eveneens een groot succes werd. In de jaren zeventig was het sensuele soulgeluid van Barry White de favoriete slaapkamermuziek van menig verliefd stel. Tijdens de uitputtende tournees laat White zich steevast begeleiden door het Love Unlimited Orchestra. In de jaren tachtig neemt een oververmoeide White gas terug, om aan het eind van dat decennium weer op te krabbelen. Hij is te horen op albums van Quincy Jones (The Secret Garden, 1990) en Big Daddy Kane (Taste Of Chocolate, 1990) en in 1992 brengt het duet met Lisa Stansfield (All Around The World) hem zowaar opnieuw in de hitlijsten. In de jaren negentig verschijnt er als vanouds kort achter elkaar een reeks albums, waarvan met name The Icon Is Love (1994) hoge verkoopcijfers haalt. Op 1 mei 2003 wordt Barry White getroffen door een zware beroerte, waardoor hij zijn spraakvermogen kwijt raakte. Op 4 juli van dat jaar overlijdt de zanger op 58-jarige leeftijd in Los Angeles aan een nieraandoening. (MS)
Rick James (1948-2004) werd geboren als James Ambrose Johnson Jr. in New York. In zijn tienerjaren vormde hij de band The Mynah Birds, waarin ook latere sterren als Neil Young en Bruce Palmer meespeelden. Toen hij vijftien jaar was nam hij dienst in de Naval Service maar door zijn muzikale carrière moest hij vaak verstek laten gaan. Hij werd aangeklaagd en vluchtte naar Canada. Nadat hij succes kreeg in de muziek, keerde hij noodgedwongen terug naar de VS en verbleef enkele tijd in de gevangenis. Na zijn ontslag ging hij aan het werk bij platenmaatschappij Motown, eerst als songschrijver maar later ook als uitvoerend artiest. Zijn grote doorbraak kwam met het album Street Songs (1981), waarop hij zich profileerde als een onverbeterlijk feestbeest, treffend verwoord in de tekst van zijn grootste hit Superfreak. Het bleek moeilijk om aan het extravagante imago te voldoen en Rick James ging bijna ten onder aan zijn met veel drugs gepaard gaande levensstijl. Het succes van Street Songs wist hij niet meer te evenaren. Zijn enige Grammy-onderscheiding was ironisch genoeg voor U Can't Touch This, de remake die rapper MC Hammer in 1990 maakte van Superfreak. Vrijdag 6 augustus 2004 overleed Rick James aan de gevolgen van een hartaanval. Hij is 56 jaar geworden.
Luther Vandross werd voor het eerst opgemerkt toen hij begin jaren zeventig een lied schreef voor de musical The Wiz. Het was echter zijn gouden stem die ervoor zorgde dat hij kon uitgroeien tot één van Amerika’s meest gewilde sessiezangers. Zijn essentiële bijdrage aan David Bowies soulalbum Young Americans leidde in 1976 tot zijn eerste eigen album. Vanaf dat moment waren Vandross’ wegen geplaveid met goud en platina en mocht hij diverse Grammy’s in ontvangst nemen. Vandross nam duetten op met Aretha Franklin en Mariah Carey. In 2003 werd de zanger getroffen door een hersenbloeding en lag hij enige tijd in coma. Na een lange herstelperiode leerde Vandross opnieuw zingen maar in 2005 overleed hij. De wereld verloor een unieke en soulvolle stem.
(bron: wikipedia)The Spinners is een vocale soulgroep uit Detroit, die opgericht is in 1954 en rond 1970 zeer populair was. In Groot-Brittannië en elders in Europa worden ze ook wel The Detroit Spinners of The Motown Spinners genoemd om verwarring met de Britse folkband The Spinners te voorkomen. De groep is nog steeds actief.
Net als veel andere Afro-Amerikaanse zanggroepen kwamen ze vanuit de gospelmuziek tot de rhythm-and-blues. In 1954 werden The Spinners opgericht op Ferndale High School in Michigan.... meer
(bron: wikipedia)Stephanie Mills (New York, 22 maart 1957) is een Amerikaanse zangeres, die in de jaren 80 enkele hits scoorde.
Stephanie Mills is geboren in Brooklyn. Als kind zong ze in gospelgroepen en in de kerk en op negenjarige leeftijd won ze een belangrijke talentenjacht. Als prijs mocht ze meezingen bij het concert van The Isley Brothers.
In 1974 kwam het debuutalbum van Stephanie Mills, Movin' in the right direction, uit. Een jaar later kreeg ze de hoofdrol in de musical... meer
(bron: wikipedia)Dennis Edwards (Fairfield, 3 februari 1943 – Chicago, 1 februari 2018) was een Amerikaanse soulzanger. Het bekendst was hij als leadzanger van de succesvolle Amerikaanse soulgroep The Temptations, als opvolger van David Ruffin.
Geboren in Alabama in het zuiden van de Verenigde Staten, trok Edwards al op vroege leeftijd naar de staat Michigan in het noorden van het land. Daar vestigde hij zich in Detroit, waar hij zijn carrière als solozanger begon. Zo nam hij een single op voor International... meer
Diana Ross (Detroit, 26 maart 1944) werd beroemd als frontvrouw van The Supremes, de succesvolste meidengroep aller tijden. Het trio had aanvankelijk grote moeite om door te breken. Bij hun platenlabel Motown werden ze lange tijd de 'no-hit-Supremes' genoemd. Na de eerste hit Where Did Our Love Go (1964) ging alles in een stroomversnelling. Vijf jaar en ontelbare succesvolle singles later startte Diana Ross een solocarrière. Met Ain't No Mountain High Enough en Reach Out And Touch ging de stroom hits gewoon door. Ook als filmster brak ze door; zo speelde ze Dorothy in de verfilming van The Wiz (1973). In 1980 scoorde ze haar grootste succes met het discoalbum Diana, dat werd geproduceerd door Chic-leden Bernard Edwards en Nile Rodgers en de hits My Old Piano, I'm Coming Out en Upside Down bevat. Diana Ross is dan inmiddels uitgegroeid tot de absolute icoon van de Amerikaanse soul. Met haar platen maakte ze steeds minder indruk maar in haar live optredens bewijst ze zich tot op de dag van vandaag als een begenadigd en all-round entertainer. (MS)
De niet aflatende intensiteit van James Browns muziek maakte hem één van de meest herkenbare en invloedrijke artiesten sinds de jaren vijftig. Hij begon als gospelzanger, maar stapte al snel over naar rhythm and blues, waarna hij hits begon te scoren. In de loop van de jaren zestig transformeerde de zelfverklaarde Godfather Of Soul eigenhandig het rhythm and blues-geluid tot een strakke, stuwende stijl, waarmee hij mede aan de basis van de funk stond. In de daaropvolgende decennia dreigden persoonlijke problemen de immer gepassioneerde Brown op een zijspoor te zetten maar hij wist steeds terug te komen. De ontelbare JB samples - al dan niet aan hem toegeschreven - die op rap- en hiphopplaten zijn terug te vinden getuigen van zijn blijvende invloed. De 'godfather of soul' overleed op Eerste Kerstdag 2006.
Vijfkoppige soulgroep uit de stal van Motown. Eind jaren zestig legde The Temptations de lat hoog voor hun concurrenten: perfecte samenzang aangevuld met een vloeiende choreografie en strakke pakken. Tijdens de vroege periode (1964-1968) van de band waren The Temptations een klassieke Motown-groep. Het excentrieke en egoïstische gedrag van leadzanger David Ruffin leidde tot diens ontslag. Met vervanger Dennis Edwards schoof de groep meer op in de richting van funk. De nieuwe sound leverde baanbrekende hits als Ball Of Confusion (1970) en Papa Was A Rolling Stone (1972). Toch wist de groep matig in te spelen op de veranderende (disco-)smaak van het grote publiek en ook een reünie bood in 1982 weinig soelaas. Ondanks hun tanende populariteit beïnvloedden The Temptations veel artiesten na hen, met name (neo)soul- en r&b-groepen.
LaDonna Gaines begon met zingen in een kerkkoor in haar geboortestad Boston. Toch brak de Amerikaanse zangeres door in Europa toen ze in contact kwam met de Italiaanse producer Giorgio Moroder. De combinatie van Donna’s soulvocalen en de synthesizers van Moroder leverden een nieuwe muziekstijl op: disco. Daarmee was ze van grote invloed op latere stijlen als synthipop, en indirect ook house. Donna Summer scoorde een reeks hits waaronder The Hostage (1974), Love To Love You Baby (1976), I Feel Love (nummer-1 in 1977), Bad Girls (1979) en State Of Independence (nummer-1 in 1982). Het levert haar de eretitel ‘Queen Of Disco’ op. Op haar latere albums schuift Summer meer op in de richting van de muziek uit haar jeugd (soul, gospel) en keert zich meer af van haar oude, seksueel getinte repertoire. Summer overlijdt in 2012 op 63-jarige aan kanker.
