The Rolling Stones begonnen begin jaren zestig als een van de vele groepen uit de Britse blues/rhythm and blues-scene. Ze wisten al snel grote bekendheid te krijgen, met een perfecte combinatie van hitsingles en mediagenieke schandalen. In de jaren zeventig was
Keith Richards uitgegroeid tot een bonafide gitaarheld en was
Mick Jagger een onwaarschijnlijk sekssymbool. De wereld werd een podium voor The Stones en muzikaal bleven zij paden bewandelen tussen blues, rock en wat hen dan ook op de volgende hoek mocht opwachten, zoals reggae, funk of disco. Ondanks aanslagen van de steeds veranderende mode, soloalbums of gewoonweg het toenemen van de leeftijd wisten zij gedurende alle decennia te volharden en uit te groeien tot een eerbiedwaardig instituut, dat weigert zijn titel neer te leggen van “De Beste Rock ‘n’ Rollband Van De Wereld”.
meerThe Who denderde midden jaren zestig met jeugdige arrogantie de popwereld binnen. Ook toen het Londense kwartet zich later waagde aan rockopera's als Tommy en Quadrophenia bleef die vurigheid een kenmerk van de groep. De molenwiekende gitarist Pete Townshend en Keith Moons bovenmenselijke drumspel waren de meest in het oor springende kenmerken van The Who's rockgeluid. In combinatie met de intrigerende baslijnen van John Entwistle en Roger Daltreys oerschreeuw schiep de groep een uniek geluid. De groepsleden hervonden elkaar op onregelmatige basis, ook nadat Moon in 1978 overleed aan de gevolgen van een alcoholvergiftiging. In 2006 brachten Daltrey en Townshend Endless Wire uit, het eerste The Who-album in 25 jaar, een wapenfeit waar nog maar weinigen op hadden durven hopen.
(bron: wikipedia)Cameo is een Amerikaanse band in het genre funk en rhythm-and-blues rond zanger en producer Larry Blackmon.
De band werd in 1974 opgericht door de toen 18-jarige Blackmon en kwam voort uit East Coast dat een jaar eerder een titelloos album had uitgebracht. De band heette in eerste instantie The New York City Players, maar om verwarring te voorkomen met The Ohio Players werd de groepsnaam in 1976 gewijzigd tot Cameo. In 1977 verschenen de eerste twee albums - Cardiac... meer
(bron: wikipedia)The Marvelettes was een Amerikaanse meidengroep uit Detroit, Michigan. Ze maakten deel uit van de Motownfamilie en waren de eersten bij het label die een #1 hit scoorden. Ze waren ook de voorbeeldgroep voor latere succesvolle meidengroepen als Martha & The Vandellas en The Supremes. In 2004 werd de groep geïntroduceerd in de Vocal Group Hall of Fame
De basis voor de Marvelettes werd gelegd toen Gladys Horton voor een talentenjacht op haar school een zanggroep vormde met Katherine Anderson,... meer
(bron: wikipedia)Scott Walker, in het begin bekend onder de artiestennaam Scotty Engel, echte naam Noel Scott Engel (Hamilton (Ohio), 9 januari 1943 – Londen, 22 maart 2019) was een Amerikaans singer-songwriter. Hij werd bekend met het trio The Walker Brothers. Walker woonde sinds de jaren 60 in het Verenigd Koninkrijk.
Einde jaren vijftig begon hij een zangcarrière onder de naam Scotty Engel, echter zonder succes. In 1964 vormde hij samen met John Maus en Gary Leeds het trio The Walker Brothers,... meer
Hoewel de band vaak wordt vergeten door de geschiedschrijvers, was The Lovin’ Spoonful tussen 1965 en 1967 verantwoordelijk voor een reeks puike popsingles waarmee het slechts The Beatles en The Beach Boys voor zich hoefde te dulden. Het grote talent van de groep was John Sebastian, zoon van een muziekhandelaar, die over een uitstekend gevoel voor tekst en melodie beschikte. Gecombineerd met zijn interesse in folk, blues en jugband music leverde dat een geheel eigen stijl op, die door de band zellf ‘good time music’ werd genoemd. Als de charismatische gitarist en podiumdier Zak Yanovksi verzeild raakt in een drugszaak, raakt de groep snel uit de gratie van het publiek. Hij stapt op in 1967, een jaar later gevolgd door Sebastian, wat de doodsteek betekent voor de band. De solocarrière van John Sebastian is aanvankelijk succesvol – mede door een solo-optreden op het Woodstockfestival - maar binnen enkele jaren lijkt hij zijn inspiratie te verliezen en trekt zich terug uit de showbusiness.
Door klaterende, heldere elektrische gitaren toe te voegen aan nummers van Bob Dylan, waren The Byrds medeverantwoordelijk voor het uitvinden van folkrock. Daarnaast waren zij vroege vertegenwoordigers van psychedelische rock en later - met de huidige held van de alt.country Gram Parsons - voorvechters van de countryrock. Aangevoerd door Roger McGuinn met zijn kenmerkende Rickenbacker gitaar verwierf de bezetting van het midden van de jaren zestig – waarvan ook David Crosby, Gene Clark en Chris Hillman deel uitmaakten – voor het eerst bekendheid met hun unieke versie van Dylans Mr Tambourine Man. Na vele personeelswijzigingen bleef een vaste kern over, die bestond uit McGuinn en Hillman. De kortstondige toetreding van Parsons maakte de mijlpaal Sweetheart Of The Rodeo mogelijk. Uiteindelijk kan vooral McGuinn verantwoordelijk worden gehouden voor de erfenis van The Byrds, een band die met zijn harmonieën en rinkelende gitaren talloze jongere bands heeft beïnvloed.
Schotse rockband die na een lange aanloopperiode in 1991 de juiste band op de juiste plaats bleek. Met hun album Screamadelica pionierde de groep met een geluid dat halverwege rock en dance lag. Mede door hun gedrogeerde levensstijl brak de groep nooit door in de Verenigde Staten en waren zowel hun shows als albums wisselvallig. Met de komst van bassist Gary ‘Mani’ Mournfield (ex-Stone Roses) ging de groep er op vooruit. Direct na zijn komt leverde Primal Scream met Vanishing Point (1997) een tweede topalbum af.
Lou Reed behoort tot de weinige grote literaire woordkunstenaars die de popgeschiedenis rijk is. Na het verlaten van zijn eigen band Velvet Underground in 1970 drukte hij een stempel op dit decennium met indrukwekkende soloalbums als Berlin en het door David Bowie geproduceerde Transformer. Zijn toenemende oeuvre was vervolgens van wisselende kwaliteit en beleefde pas in de loop van de jaren tachtig nieuwe hoogtepunten met albums als The Blue Mask en New York. Gedurende zijn carrière ging hij regelmatig bijzondere samenwerkingen aan met onder andere zijn oude bandmaat John Cale en de excentrieke theatermaker Robert Wilson. Daarnaast bleef hij immer een ondoorgrondelijke grotestadspoëet en onbetwist een van de meest invloedrijke songwriters van de twintigste eeuw. Reed was getrouwd met de Amerikaanse kunstenares Laurie Anderson. Hij overleed op 71-jarige leeftijd op 27 oktober 2013 aan een leveraandoening.
Joy Division was zo ongeveer de definitie van de term "postpunk". Ze combineerden het ruwe en de beeldenstormmentaliteit van de punk met een gevoel voor artisticiteit. Dat uitte zich in poëtische teksten, existentialisme en een donkere, stemmige mix van gitaren en toetsen. Daarmee waren ze een belangrijke invloed op gothic en industrial. Na de tragische zelfmoord van zanger Ian Curtis in 1980 ging de rest van de band verder als het meer op pop en elektronica georiënteerde New Order. Op 17 mei 2007, een dag voor de 27ste sterfdag van Curtis, werd op het Cannes Film Festival voor het eerst Control vertoond, een film over het leven en de dood van Ian Curtis. Geregisseerd door Anton Corbijn, de beroemde Nederlandse videoclipregisseur, die de band eind jaren zeventig had gefotografeerd.
Hoewel pers en publiek zich aanvankelijk vooral interesseerden in het knappe uiterlijk van zangeres Debbie Harry, was Blondie één van de eerste new wave bands, die in de jaren zeventig experimenteerde met andere muziekstijlen. De band begon in de jaren zeventig in de scene rond de CBGB club in New York. De band boekte enorm commercieel succes toen ze hun door meidengroepen beïnvloede punkpop lardeerden met disco, reggae en rap. Nadat de groep in de vroege jaren tachtig uiteen viel, ging Harry solo. Ook acteerde ze in een aantal speelfilms. Blondie had in de late jaren negentig een succesvolle reünie en hun nieuwe album bewees dat de band nog lang niet klaar was.
Felix Burton en Simon Ratcliffe waren aanvankelijk dj’s met een voorliefde voor jaren 70-funk en jaren 80-house. Midden jaren negentig trokken ze de aandacht met hun eigen singles en remixen. Het duo nam house als uitgangspunt, maar mixte die met garage, ragga en dub. Met zijn debuutalbum Remedy nestelde Basement Jaxx zich direct in de eredivisie van de dancewereld.
Missy Elliott heeft een veelzijdige carrière. Niet alleen is ze een baanbrekende producer wiens werk de gehele popmarkt beslaat (Mariah Carey, Janet Jackson, TLC, Da Brat), Elliott is ook een begaafd mc. Haar debuut uit 1997 werd gekenmerkt door Elliotts cartooneske videoclips en stotterende beats (met hulp van partner Timbaland). Ze heeft ook haar eigen label/productiebedrijf Gold Mind, dat r&b-zangeres Nicole een gouden debuut bezorgde. Gedurende de late jaren negentig en verder het nieuwe millennium in bleef Missy Elliott vakkundige geproduceerde en seksueel geladen albums uitbrengen, waarmee ze links en rechts Grammys won. Ze bleef altijd in de buurt van Timbaland, maar ging ook samenwerken met andere producers, waardoor ze haar geluid wist te verbreden.
In de late jaren zeventig vormde Joe Jackson samen met Elvis Costello en Graham Parker, de heilige drie-eenheid van Angry Young Men. Alle drie de heren schreven afzonderlijk van elkaar korte, scherpe popsongs die prima aansloten bij de muziek van die tijd. Joe Jackson brak uit het new wave-korset en toonde al snel een veelzijdig artiest te zijn. Hij wist jump blues (op Jumpin’ Jive), latin (op Night And Day) en orkestrale composities naar zijn vakkundige hand te zetten.
Underworld werd in de jaren tachtig opgericht als Freur en speelde toen synthipop. In de jaren negentig groeide de groep onder haar nieuwe naam uit tot één van de belangrijkste vernieuwers binnen de electronica. Hoewel de basiselementen in het geluid van Underworld goed te herkennen zijn (trance, dub, ambient en een vleugje punk) is Underworlds sound altijd meer dan de som der delen. Underworlds troefkaart is de zang van Karl Hyde. Met zijn halfgesproken halfgeschreeuwde zanglijnen klinkt hij als een maffe gospelzanger op een houseparty.
New wave band The Cure werd halverwege de jaren zeventig opgericht door de excentrieke zanger, liedjesschrijver en blikvanger Robert Smith, die de aandacht op zich gevestigd wist door zijn omhoog getoupeerde jaar en opzettelijk slordig aangebrachte rode lippenstift. Doel van de band was, zo verklaarde Smith in een interview, 'om muziek te maken die we zelf op de radio zouden willen horen, maar die niemand maakt'. De missie slaagde. Na de debuutsingle Killing An Arab scoorde The Cure met het lieve Boys Don't Cry (1979) en het droefgeestige A Forest (1980) ook in Nederland al snel de eerste hits. Samen met Siouxie & The Banshees werd door hen de basis gelegd van de gotische rock, waarbij ze zowel in muzikaal als in visueel opzicht (de vleermuizenlook) voorlopers waren. Het duurde niet lang voordat het The Cure lukte om uit te groeien van een ondergronds cultbandje naar een popgroep voor een breed publiek. De deprimerende klanken uit de beginjaren werden afgewisseld met (quasi-)vrolijke niemendalletjes als The Caterpillar, The Love Cats en Close To Me. Zoals alle grote bands zorgde The Cure er ten allen tijde voor dat ze niet voorspelbaar werd. Een moeilijk album als Pornography (1982) werd zodoende opgevolgd door toegankelijker werk als The Head On The Door (1985) en Kiss Me Kiss Me Kiss Me (1987). Met vier albums in vijftien jaar - Disintegration (1989), Wish (1992), Wild Mood Swings (1996) en Bloodflowers (2000) - nam de productiviteit van de band daarna zienderogen af. Het plaatwerk wist fans en critici steeds te verdelen maar dankzij een onverwoestbare live reputatie wist The Cure - ondanks de nodige bezettingswisselingen en daaruit volgende rechtszaken - als mega act de eenentwintigste eeuw zonder al te veel kleerscheuren binnen te hobbelen. (MS)
Doordat hij als kind aan polio leed, bleef de Londense zanger Ian Dury zijn hele leven slecht ter been. Hij zette zijn handicap in als een onderscheidend element in zijn optredens. Dury (1942 - 2000) brak pas als late dertiger door in het punktijdperk waar hij in de smaak viel vanwege zijn afwijkende uiterlijk en grappige liedteksten in plat accent. De muziek van Dury en zijn vaste begeleidingsband The Blockheads was een mix van rhythm & blues en rock-n’-roll met snufjes funk, reggae en punk. Met Sex And Drugs And Rock N Roll en Hit Me With Your Rhythm Stick scoorde hij in 1978 twee top-10hits in Nederland. In het nummer Spasticus Autisticus, volgens veel critici zijn beste lied, bezong hij op onnavolgbare wijze zijn eigen handicap. Voordat Dury doorbrak met The Blockheads speelde hij met de groep Kilburn & The High Roads. Ians zoon Baxter Dury is ook actief als singer/songwriter.
De opmars van The Prodigy is niet los te zien van die van de Britse rave scene, die sinds de jaren tachtig massa’s jongeren de dansvloer op dreef. Onder de muzikale leiding van Liam Howlett wist The Prodigy de vette beats van techno te combineren met onverwachte samples, die uit dub, sixties beat en zelfs kindermuziek kwamen. In tegenstelling tot de meeste dance acts had The Prodigy een opwindende live act, met punk Keith Flint en mc Maxim Reality als blikvangers. In 1996 kwam het album The Fat Of The Land uit, met opwindende hitsingles als Firestarter en het controversiële Smack My Bitch Up. Dat jaar behoorde The Prodigy tot de grootste bands ter wereld, met een miljoenenverkoop aan albums. Met het inzakken van de populariteit van de breakbeat ging het ook neerwaarts met de carrière van The Prodigy, dat in het nieuwe millennium geen grote hits meer wist te scoren.
Achter de naam Chemical Brothers gaan de deejays Tom Rowlands en Ed Simmons schuil. Aanvankelijk opereerden ze onder de naam Dust Brothers, totdat in Amerika een producersteam met dezelfde naam bleek rond te lopen. Halverwege de jaren negentig verraste het tot Chemical Brothers omgedoopte duo de muziekwereld met platen, waarop een energieke mix van dance en rock te horen was. Samen met Fat Boy Slim waren Tom en Ed de vaandeldragers van een nieuwe stroming die big beat of 'chemical beats' genoemd werd. Als één van de eersten wisten de Chemical Brothers een groot publiek voor dance te winnen, dat daar in aanleg niet in geinteresseerd was. Het leverde ze de megastatus in zowel Europa als Amerika op. (MS)
#DOORVERWIJZING [[Mike Skinner]]
MGMT brak in 2008 door met Oracular Spectacular dat vol stond met instantshits als Time To Pretend en Kids. De psychedelische pop en electro was zo aanstekelijk dat het moeilijk was om niet meteen mee te dansen en te zingen. Het succes kwam Ben Goldwasser en Andrew VanWyngaarden een beetje rauw op hun dak vallen. Op Congratiolations (2010) stond daarom bewust geen materiaal dat direct toegankelijk was. Als een album datper draaibeurt beter wordt, kon echter ook de tweede plaat van het duo rekenen op een positieve respons.
Moby werd geboren als Richard Melville Hall. Aangezien Herman Melville, de schrijver van de roman Moby Dick (over de witte walvis) ergens heel ver weg familie van Richard is, kreeg hij al op jonge leeftijd de bijnaam Moby. Hoewel Moby bekend is geworden vanwege zijn danceproducties, heeft hij ook een verleden in de punkwereld, wat hij duidelijk maakte met zijn gitaarplaat Animal Rights (1996). Moby, overigens fanatiek veganist en christen, begon in de jaren tachtig als dj te werken in New Yorkse clubs en ging zelf dance produceren. Zijn eerste grote hit was Go, een dancebewerking van een thema uit de tv-serie Twin Peaks. Het nummer was te vinden op zijn debuutalbum Moby (1992). Hierna bracht hij nog verschillende albums uit, maar het echte succes kwam met Play (1999), waarop Moby oude opnames van blues- en gospelnummers combineerde met downtempo trancebeats en ambient. Het album werd een gigantische hit, niet in de laatste plaats doordat hij de nummers wereldwijd aan reclamemakers verkocht, waardoor zijn muziek werkelijk overal te horen was. In 2002 volgde 18, grotendeels gebaseerd op dezelfde formule als Play. Op Hotel (2005) laat Moby de succesvolle combinatie van soul- en gospelsamples met downtempo beats los en is hij zelf zingend en gitaar spelend te horen.
