Invloedrijke groep uit Keulen, die in de jaren zeventig een reeks baanbrekende albums uitbrengt. Spil van de groep is bassist Holger Czukay die nog les heeft gehad van de avantgardistische componist Stockhausen. Met een aantal van zijn eigen leerlingen richt Czukay in 1968 Can op. De groep schept vaak grooves gebaseerd op minimalistische tranceritmes. De Engelse muziekpers bedacht het label ‘krautrock’ voor groepen als Can, Kraftwerk, Neu! en Faust.Can was van grote invloed op latere new wave-artiesten als PiL en Talking Heads. In 1979 valt de groep uit elkaar en de verschillende leden richten zich op solo-carrièreswaarbij het experiment hoog in het vaandel blijft staan.
Doordat hij als kind aan polio leed, bleef de Londense zanger Ian Dury zijn hele leven slecht ter been. Hij zette zijn handicap in als een onderscheidend element in zijn optredens. Dury (1942 - 2000) brak pas als late dertiger door in het punktijdperk waar hij in de smaak viel vanwege zijn afwijkende uiterlijk en grappige liedteksten in plat accent. De muziek van Dury en zijn vaste begeleidingsband The Blockheads was een mix van rhythm & blues en rock-n’-roll met snufjes funk, reggae en punk. Met Sex And Drugs And Rock N Roll en Hit Me With Your Rhythm Stick scoorde hij in 1978 twee top-10hits in Nederland. In het nummer Spasticus Autisticus, volgens veel critici zijn beste lied, bezong hij op onnavolgbare wijze zijn eigen handicap. Voordat Dury doorbrak met The Blockheads speelde hij met de groep Kilburn & The High Roads. Ians zoon Baxter Dury is ook actief als singer/songwriter.
Serge Gainsbourg was een even rusteloze als muzikale kameleon die vanaf de jaren vijftig zijn unieke stempel drukte op de Franse muziek. Hij begon als keurig gekapte chansonnier. Zijn liedjes uit de jaren zestig werden sterk beïnvloed door beat en rock-‘n-roll. Met het ondeugende Je T’Aime (Moi Non Plus) scoorde hij, ondanks de weigering van veel radiostations om het nummer te spelen, een grote hit. Op latere albums experimenteerde Serge ook met rock, reggae (in samenwerking met
Sly & Robbie), filmmuziek, disco en electro. Daarbij ging hij in zijn teksten geen enkele controverse uit de weg. Zo leidden een reggaeversie van het Franse volkslied (
Aux Armes Et Caetera) en een smakeloos duet met zijn jonge dochter (Lemon Incest) tot woedende reacties. Gainsbourg overleed in 1991. Zijn Parijse huis aan de Rue de Verneuil groeide uit tot een bedevaartsoord onder zijn fans.
De geniaal-gekke producer Lee Perry, ook wel de ‘Phil Spector van de reggae’ genoemd, wist de studio om te toveren tot een muziekinstrument en droeg zo bij aan het uitvinden van de dub. Lee Perry maakte in de jaren zeventig de nodige klassieke reggaesingles zoals Max Romeo’s War Ina Babylon, Police And Thieves van Junior Murvin, George Faith’s To Be A Lover en zijn eigen Curly Locks. Perry’s producties zijn bizarre muzikale collages waarbij de meest vreemde geluiden (gesproken woord, dialogen uit tv-series, geluidseffecten) werden gebruikt. Perry is een monumentale figuur binnen de reggae die ook muzikanten uit allerlei andere genres wist te beïnvloeden.
De niet aflatende intensiteit van James Browns muziek maakte hem één van de meest herkenbare en invloedrijke artiesten sinds de jaren vijftig. Hij begon als gospelzanger, maar stapte al snel over naar rhythm and blues, waarna hij hits begon te scoren. In de loop van de jaren zestig transformeerde de zelfverklaarde Godfather Of Soul eigenhandig het rhythm and blues-geluid tot een strakke, stuwende stijl, waarmee hij mede aan de basis van de funk stond. In de daaropvolgende decennia dreigden persoonlijke problemen de immer gepassioneerde Brown op een zijspoor te zetten maar hij wist steeds terug te komen. De ontelbare JB samples - al dan niet aan hem toegeschreven - die op rap- en hiphopplaten zijn terug te vinden getuigen van zijn blijvende invloed. De 'godfather of soul' overleed op Eerste Kerstdag 2006.
Wie kan zeggen dat hij in de jaren zestig met zijn band de wereld veroverde en dat in de jaren zeventig, met een andere band, nog eens dunnetjes overdeed? Paul McCartney kan dat zeggen. Als The Beatles in 1970 uit elkaar gaan, sluit McCartney zich op in zijn boerderij in Schotland, waar hij zijn eerste soloplaten opneemt. Omdat hij zielsveel van optreden houdt (het laatste optreden van The Beatles, op het dak van Apple in Londen, was zijn idee geweest), laadt hij zijn instrumenten, zijn vrouw, gitarist Denny Laine, de kinderen en de honden in een vrachtwagentje en trekt er op uit. Eerst doet de groep een aantal universiteiten aan, maar Paul McCartney is natuurlijk nog altijd een wereldster dus al gauw worden dat grote zalen en later zelfs stadions. De band bestaat naast Paul altijd uit echtgenoot Linda op synthesizers en Denny Laine op gitaar. Voor de rest wordt per plaat en per toer een andere band samengesteld. In 1981 verlaat Denny Laine de groep en dat is het einde van tien succesvolle Wingsjaren, met grote hits als Band On The Run, Live And Let Die en Mull Of Kintyre.
Het Schotse elektronicaduo Boards Of Canada leende haar bandnaam van een organisatie die op kleine schaal kunstzinnige films produceerde. Met Music Has The Right To Children leverde de groep in 1998 een belangrijk album af. Met een combinatie van jaren tachtig synthipop, ambient klanktapijten en maffe invloeden uit krautrock en psychedelica wist de groep een krachtig nieuw brouwsel te scheppen. De volgende vijf jaar werd elke nieuwe act binnen de progressieve electro met Boards Of Canada vergeleken.
