Barry White (1944), of Barry Lee zoals zijn werkelijke naam luidt, begon zijn carriere bescheiden. De zanger met de beroemde donkere stem was aanvankelijk, in de jaren zestig, vooral actief als man achter de schermen bij de carrieres van o.a. Viola Wills, The Bobby Fuller Four en The 5th Dimension. Eén van zijn succesvolste acts uit die tijd was de vrouwengroep Love Unlimited, waar hij in 1972 de klassieke single Walking In the Rain With The One I Love voor schreef en produceerde. Toen hij voor één van zijn volgende liedjes een mannelijke zanger nodig had, zong hij zelf alvast een demo in. De mensen van zijn platenmaatschappij overtuigden hem om het liedje zelf te zingen en I've Got So Much To Give (1973) werd een succes. Zijn volgende stap was een instrumentale conceptplaat van het Love Unlimited Orchestra (Rhapsody In White (1974) met de hit Love's Theme), dat eveneens een groot succes werd. In de jaren zeventig was het sensuele soulgeluid van Barry White de favoriete slaapkamermuziek van menig verliefd stel. Tijdens de uitputtende tournees laat White zich steevast begeleiden door het Love Unlimited Orchestra. In de jaren tachtig neemt een oververmoeide White gas terug, om aan het eind van dat decennium weer op te krabbelen. Hij is te horen op albums van Quincy Jones (The Secret Garden, 1990) en Big Daddy Kane (Taste Of Chocolate, 1990) en in 1992 brengt het duet met Lisa Stansfield (All Around The World) hem zowaar opnieuw in de hitlijsten. In de jaren negentig verschijnt er als vanouds kort achter elkaar een reeks albums, waarvan met name The Icon Is Love (1994) hoge verkoopcijfers haalt. Op 1 mei 2003 wordt Barry White getroffen door een zware beroerte, waardoor hij zijn spraakvermogen kwijt raakte. Op 4 juli van dat jaar overlijdt de zanger op 58-jarige leeftijd in Los Angeles aan een nieraandoening. (MS)
Massive Attack uit het Engelse Bristol kan worden gezien als één van de grondleggers van de triphop. De groep wordt in 1987 opgericht door de Andrew ‘Mushroom’ Vowles, Grant ‘Daddy G’ Marshall (die beiden deel uitmaakten van Wild Bunch) en Robert ‘3D’del Naja. In 1991 komt de grote doorbraak met de single Unfinished Sympathy (met beroemde videoclip van één shot) en het album Blue Lines. Direct blijkt ook de politieke betrokkenheid van de band, die tijdelijk de naam veranderd in Massive als protest tegen de Golfoorlog die uitbreekt in Koeweit. De opvolger Protection verschijnt in 1994, waarop bekende artiesten als Tricky en Tracey Thorn (Everything But The Girl) te horen zijn. Het derde album Mezzanine (1998) wordt eveneens een groot succes, de single Teardrop (met Cocteau Twins zangeres Elizabeth Fraser) valt op door de opmerkelijke video waarin een in de baarmoeder zingende baby te zien is. Hierna ontstaat onenigheid in de band en alleen 3D blijf uiteindelijk over, die in 2003 100th Window uitbrengt. Net als in 1991 blijkt weer het maatschappelijk engagement van 3D, die actief is in het protest tegen een Amerikaans/Engelse oorlog in Irak. (IV)
Het Franse neodisco-duo Daft Punk werd in de jaren negentig wereldberoemd, nadat ze waren ontdekt door The Chemical Brothers. Met een aanpak die louter gericht was om mensen te laten bewegen, gebruikte ze alles van pure club beats tot samples van The Beach Boys en Roxy Music bij het maken van hun aanstekelijke dance. Het nuchtere duo kreeg een aanzienlijke fanbasis, mede door het gebruik van grappige futuristische beelden bij hun mix van techno funk en old school beats.
