LaDonna Gaines begon met zingen in een kerkkoor in haar geboortestad Boston. Toch brak de Amerikaanse zangeres door in Europa toen ze in contact kwam met de Italiaanse producer Giorgio Moroder. De combinatie van Donna’s soulvocalen en de synthesizers van Moroder leverden een nieuwe muziekstijl op: disco. Daarmee was ze van grote invloed op latere stijlen als synthipop, en indirect ook house. Donna Summer scoorde een reeks hits waaronder The Hostage (1974), Love To Love You Baby (1976), I Feel Love (nummer-1 in 1977), Bad Girls (1979) en State Of Independence (nummer-1 in 1982). Het levert haar de eretitel ‘Queen Of Disco’ op. Op haar latere albums schuift Summer meer op in de richting van de muziek uit haar jeugd (soul, gospel) en keert zich meer af van haar oude, seksueel getinte repertoire. Summer overlijdt in 2012 op 63-jarige aan kanker.
(bron: wikipedia)Robert Peter (Robbie) Williams (Stoke-on-Trent, 13 februari 1974) is een Brits popzanger. Van 1990 tot en met 1995 maakte Williams deel uit van Take That. Na die periode werd hij een succesvol solozanger. In 2010 werd hij weer kortstondig lid van de boyband.
Williams heeft meer dan 55 miljoen platen wereldwijd verkocht. Hij is de best verkopende Britse soloartiest in het Verenigd Koninkrijk en de best verkopende niet-latino-artiest in Latijns-Amerika. Zes van zijn albums staan in de top 100 meest... meer
Zowel de muziek als de presentatie van de Britse zangeres Dido (Armstrong) kenmerken zich door het ontbreken van ieder effectbejag. In alles ademt ze bescheidenheid uit, van de smaakvolle, nooit overdadige arrangementen en haar zachte stem tot de ingetogen clips. Dat maakt het extra bijzonder dat Dido’s muziek zo’n groot publiek heeft weten te bereiken. Weinigen hadden dat durven te voorspellen toen ze besloot de band van haar broer Rollo (Faithless) te verlaten voor een solocarrière. Een verklaring is dat Dido’s platen op twee niveaus werken: het is perfect voor op de achtergrond maar wie zich wat beter verdiept in de songs hoort persoonlijke, herkenbare ontboezemingen.
(bron: wikipedia)Stephanie Lynn "Stevie" Nicks (Phoenix (Arizona), 26 mei 1948) is een Amerikaanse zangeres.
In het midden van de jaren 70 werd Nicks een megaster als charismatische zangeres van de (voormalige) Engelse bluesformatie Fleetwood Mac, waar ze in 1974 als "package deal" werd aangenomen door Mick Fleetwood, daar waar het eigenlijk alleen om haar toenmalige levensgezel Lindsey Buckingham ging.
Nicks paste echter wonderwel in het nieuwe concept en ze zette samen met Buckingham de band weer op de kaart.
Nicks werd... meer
(bron: wikipedia)Horace Hinds, artiestennaam Horace Andy (Kingston 19 februari 1951), is een Jamaicaanse reggaezanger en producer.
Harace Hinds nam in 1967 zijn eerste single "This is a Black Man's Country" op bij producer Phil Pratt, maar hij had er geen succes mee. Zijn doorbraak kwam in 1970 toen hij een contract kreeg bij de belangrijkste studio van die tijd, Studio One, van Coxsone Dodd. Op Dodds advies wijzigde hij zijn artiestennaam in Horace Andy. In deze periode had hij succes met... meer
Joe Cocker was niet alleen de schepper van ‘de meest huiveringwekkende schreeuw uit de popmuziek’ - in zijn bewerking van de Beatles' ’With A Little Help From My Friends - maar ook een uitstekend vertolker van rock met een soulvol randje. Na zijn doorbraak op het Woodstock Festival (1969) proefde Cocker een paar jaar van het succes. Na enkele jaren uit beeld te zijn verdwenen, dook de zanger in de jaren tachtig weer op met de verrassend soft klinkende rockhits als Up Where We Belong en You Are So Beautiful.
De ‘diva van de jazz’ Cassandra Wilson (1955) speelde op jonge leeftijd piano en gitaar, maar koos uiteindelijk voor zang en werd een van de bekendste jazzzangeressen van de jaren negentig. Ooit het gezicht van het avant-gardistische New Yorkse M-Base Collective, bracht ze haar eerste soloalbum Songbook in 1985 uit. Hoewel hierna nog enkele platen verschenen, verkreeg ze haar echte roem pas met Blue Light Till Dawn uit 1993, waarop ze terugkeerde naar een meer bluesgeoriënteerd geluid. Sindsdien brengt ze oude blues- en folknummers uit die ze op nieuwe manier interpreteert. Voor haar album Belly Of The Sun (2002) reisde ze af naar de Mississippidelta in het zuiden van de Verenigde Staten - ‘op pelgrimage naar het binnenste van de blues’ - waar ze nummers opnam in onder meer een station en goederenwagon. In 2003 verschijnt de cd Glamoured, waarop ze o.a. nummers van Willie Nelson, Bob Dylan en Muddy Waters covert. (IV)
