(bron: wikipedia)Eduard (Eddy) Christiani (Den Haag, 21 april 1918 – Aalsmeer, 24 oktober 2016) was een Nederlands gitarist en zanger, componist en tekstschrijver. Christiani was tot 2010 nog actief als zanger, al trad hij sedert 2008 niet meer in zalen op....
meer
Popmuziek is eind jaren vijftig/begin jaren zestig in Nederland vooral een Indonesische aangelegenheid. De Tielman Brothers uit Breda domineren op het podium, maar de Blue Diamonds uit Driebergen verkopen de meeste platen. De stemmen van de broers Riem en Ruud de Wolff, die in 1949 vanuit Indonesië naar Nederland verhuisden, harmonieren zo goed dat ze een meer dan verdienstelijke imitatie van The Everly Brothers kunnen weggeven. Met covers van The Everlys scoren ze ook hun eerste hits, maar het succes wordt pas echt enorm na de adaptatie van de jaren twintig hit Ramona (1960). Die single gaat wereldwijd miljoenen keren over de toonbank. Na een verplichte dienstperiode van twee jaar is het muzikale landschap zo veranderd dat de broertjes de Wolff er niet meer aan te pas komen. Hits scoren ze dan niet meer, maar in het nostalgische circuit kunnen ze tot in lengte van dagen terecht. Ruud de Wolff overlijdt in 2000.
De Eindhovenaar Peter Koelewijn scoort met zijn band The Rockets in 1960 een enorme hit met Kom Van Dak Af, de eerste Nederlandstalige rock-‘-roll single ooit. Als enkele jaren de beatrage losbarst, lijkt het met de carrière van Koelewijn afgelopen te zijn. Als producer blijkt hij echter minstens zo succesvol, met artiesten als Q65 en Ronnie en de Ronnies. Dan gebeurt het onverwachte: Kom Van Dat Dak Af wordt in 1971 opnieuw een hit, een huzarenstukje dat hij met hetzelfde liedje nog twee keer zal herhalen. In de jaren zeventig pakt hij zijn rock-’n-roll carrière weer op, waarbij de Rockets steeds verder op de achtergrond raken. Steeds als het even minder gaat als uitvoerend artiest, pakt Koelewijn zijn carrière als producer weer op. Zo weet hij de wispelturige muziekindustrie te overleven, waarbij hij net zo gemakkelijk een introvert soloalbum aflevert (Het Beste In Mij Is Niet Goed Genoeg Voor Jou, 1981), als hitplaten maakt met artiesten als Babe, Grant & Forsyth en Helmut Lotti.
Rob de Nijs breekt begin jaren zestig door met zijn band The Lords. Ze scoren in 1963 een grote hit met Ritme Van De Regen. Begin jaren zeventig werkt de zanger samen met Lennaert Nijgh, de vaste tekstschrijver van Boudewijn de Groot. De Nijs bewijst zich elk decennium opnieuw te kunnen uitvinden met een nieuw imago. Het vredeslied Alles Wat Ademt is een grote hit in 1986, maar het duurt tot 1996 voordat De Nijs zijn eerste nummer 1-hit scoort met de aanstekelijke meezinger Banger Hart.
(bron: wikipedia)ZZ en de Maskers was een Nederlandse beatband uit de jaren zestig afkomstig uit Amsterdam. De zanger en oprichter van de muziekgroep was Bob Bouber. Optredens werden gekenmerkt door de Zorromaskers die de groepsleden droegen. De groep wordt beschouwd als een van de pioniers in de Nederlandse popcultuur.
De band ontstond eind 1962 toen de Apron Strings reageerden op een advertentie voor een begeleidingsgroep van Bob Bouber, de artiestennaam van Boris Blom. Bouber, alias ZZ, bedacht het concept ZZ &... meer
De Haagse band The Ricochets verandert in 1964 rigoureus haar brave stijl, na het bijwonen van het roemruchte optreden van The Rolling Stones in het Scheveningse Kurhaus. De bandnaam wordt veranderd in The Motions, en de sound wordt een stuk rauwer en opwindender. Toch scoort de groep - waarvan ook Robbie van Leeuwen, de latere oprichter van Shocking Blue deel uitmaakt – haar grootste hit met Wasted Words, een temerig protestnummer, afkomstig van de eerste lp. In het kielzog van The Motions komt een hele generatie succesvolle Haagse beatbands op. Na enkele jaren succes in Nederland gaat het langzaam bergafwaarts met de band. Zanger Rudy Bennett scoort enkele solohits, waaronder de Tim Hardin compositie How Can We Hang On To A Dream. In 1971 gaan The Motions definitief uit elkaar.
Golden Earring is een instituut binnen de Nederlandse rock. Begonnen als Haags beatbandje (The Golden Earrings) begin jaren zestig, transformeerde de groep in de jaren zeventig tot een geoliede rockmachine, die als voorprogramma van The Who toerde en in 1974 een Amerikaanse top tien hit scoorde met Radar Love. Dat huzarenstukje herhaalde Golden Earring ( met ingekorte naam) nog eens met Twilight Zone (1982), maar door zich niet de Verenigde Staten te willen vestigen bleef een definitieve doorbraak uit. In de jaren negentig bewees de band opnieuw zich handig aan trends aan te kunnen passen, door aan te haken bij de akoestische Unplugged-rage die in gang was gezet door MTV. Het album The Naked Truth bracht Golden Earring in een geheel nieuw circuit: dat van de Nederlandse theaters. In het nieuwe millennium lijkt de tijd van singlehits definitief voorbij, al blijft de band een vaste waarde in het live circuit, met een optreden in het Rotterdamse Ahoy' als jaarlijks hoogtepunt.
Armand brak in 1967 van de ene op de andere dag door met het nummer Ben Ik Te Min, waarin een jongen uit de arbeidersklasse zich beklaagde over zijn rijke schoonpapa. Het succes van die hit zou hij nooit meer evenaren. Desondanks bleef Armand zijn leven lang vergezeld door zijn grote bos met rood haar, een flinke pretsigaret en hippie-idealen, en groeide daarmee uit tot de archetypische ‘oudere jongere’. In 1998 speelde de zanger op Lowlands, waar het jonge publiek zijn grote hit herkende en uit volle borst mee zong.
Van alle Haagse beatbands die opkomen in de jaren zestig is Q65 met voorsprong de ruigste. Niet alleen de muziek is wild en ongepolijst, ook hun losbandige groepsgedrag met veel drugsgebruik, spreekt tot de verbeelding. Al snel staan ze bekend als ‘de Nederlandse Pretty Things’. Achter de schermen houden talentvolle jonge producers als Hans van Hemert en Peter Koelewijn zich met de Haagse lefgozers bezig. De single The Life I Live (1966) is het hoogtepunt in het oeuvre van de groep. Het wordt niet voor niets decennia later door Muziekkrant OOR uitgeroepen tot ‘beste Nederlandse single ooit’. Met de stunt die de release van dit plaatje begeleidt (de band vaart zogenaamd met een rubberboot vanuit Engeland naar Nederland) haalt de Q de voorpagina’s van alle kranten. Door ruzies, dienstplicht en problemen met justitie valt de band in 1974 uit elkaar. Opvallend genoeg is het bassist Peter Vink die na de breuk als enige succesvol blijft, in groepen als Finch en The Boxx. Zanger Wim Bieler overlijdt in 2000 op 53-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hartstilstand.
Nederbiet was in de jaren zestig vooral een Haagse aangelegenheid. Vanuit Amsterdam werd die hegemonie echter doorbroken door The Outsiders, één van de meest legendarische bands uit de geschiedenis van de Nederlandse beat. Meer dan de andere groepen uit die tijd heeft de band rond voorman Wally Tax een eigen geluid, en hun singles hebben de tand des tijds dan ook prima doorstaan. Naast zijn werk met de Outsiders is Tax ook actief als soloartiest, met werk dat een stuk romantischer is. In de jaren zeventig profileert Tax zich vooral als songschrijver, onder andere voor Lee Towers. Persoonlijke problemen brengen hem echter aan lager wal. Uit de Amerikaanse sixties underground is het respect voor Tax en The Outsiders groot, wat zich vertaalt in coverversies door Amerikaanse bands als The Lyres. Door een stel Amsterdamse afficianado’s wordt The Outsiders eind jaren negentig even nieuw leven ingeblazen. Drie jaar na het verschijnen van zijn soloalbum The Entertainer (2002) overlijdt Tax op 57-jarige leeftijd.
(bron: wikipedia)Tee-Set was een Nederbietband uit Delft, die in de jaren zestig rhythm-and-blues en vanaf begin jaren zeventig popmuziek maakte. De belangrijkste hits van Tee Set zijn Ma belle amie uit 1969 en She likes weeds, een Nederlandse nummer 1-hit in december 1970. Componist Hans van Eijck was het muzikale brein.
De band werd in 1965 opgericht door Peter Tetteroo, Gerard Romeyn, Polle Eduard en Carry Janssen. Deze bezetting is te zien op de hoes van de eerste single Early in... meer
(bron: wikipedia)Group 1850 (soms ook Groep 1850) is een Nederlandse psychedelische groep, voortgekomen uit de Haagse band The Klits. Ze bestond van 1966 tot 1976 en maakten in deze periode vijf elpees.
Het werk van Group 1850 bevat onder andere geluiden uit overstuurde versterkers, experimenten met vreemde klanken, meerstemmige zang, een Arabisch aandoende gitaarsolo van Daniel van Bergen (op Dream of the future), snel wisselende ritmes, tapeloops en andere trucs met bandrecorders (stemmen op verschillende snelheden), Gregoriaans aandoende koren en zang,... meer
Cuby & The Blizzards is een legendarische Drentse bluesband die halverwege de jaren zestig de Nederlandse muziekwereld verbijsterde met overweldigende live shows en prima plaatwerk. Opgericht door zanger Harry Muskee en gitarist Eelco Gelling groeide de band al snel uit tot de Nederlandse tegenhanger van John Mayall’s Bluesbreakers. Menig Nederlandse bluesmuzikant, onder wie de latere rockster Herman Brood, diende enige tijd bij de Blizzards, die op hun beurt de Amerikaanse bluesman Eddy Boyd en de Ierse rockzanger Van Morrison begeleidden tijdens hun Nederlandse tournees. Na vele bezettingswisselingen leek het halverwege de jaren zeventig definitief voorbij. Muskee bleef zich zonder veel succes profileren in bands als Red White ‘N Blue, Muskee Gang en Muskee. Pas in 1996 worden er weer optredens gedaan onder de naam Cuby & The Blizzards, maar die bezetting is in feite een samengestelde ‘superband’, met naast enkele oude Blizzards ook ex-leden uit andere grote Nederlandse bluesbands als Livin’ Blues, Flavium en Sweet ‘d Buster.
De Tielman Brothers waren de absolute vaandeldragers van de indorock, een Nederlandse stroming waarin rock-’n-roll werd vermengd met krontjongmelodieën. Wanneer de gebroeders Tielman (Andy, Loulou, Ponthon en Reggie) in 1956 vanuit Indonesië naar Breda verhuizen, hebben ze een enorme muzikale bagage opgebouwd in hun vaderland. Door hun muzikale vakmanschap, exotische uiterlijk en wilde podiumshow wordt de groep al snel een sensatie, eerst in Nederland maar al snel ook over de landsgrenzen. Hun eerste single Rock Little Baby Of Mine (1958) wordt beschouwd als de eerste Nederlandse rock-‘n-rollsingle aller tijden. In Hamburg, waar de groep een vast engagement had, stonden ze in de pikorde boven latere mega-acts als The Beatles en Jimi Hendrix. Wanneer begin jaren zestig de beatrage losbarst, is het afgelopen met de op pure rock-’n-roll gerichte indobands, die de snelle veranderingen niet kunnen bijbenen. De Tielman Brothers raken in het nostalgische circuit terecht, en de band wordt in 1983 ontbonden. In 2008 komen de Tielman Brothers opnieuw in de belangstelling, als ze in het kader van 50 Jaar Nederpop worden uitgeroepen tot de grondleggers van de Nederlandse popmuziek.
Robbie van Leeuwen is één van de meest ambitieuze en gedisciplineerde muzikanten uit de Haagse beatscene van de jaren zestig. Na in 1967 uit The Motions te zijn gestapt, stort hij zich met volle overgave op zijn nieuwe project Shocking Blue. De band gaat moeizaam van start, maar met de komst van de sexy zangeres Mariska Veres vallen de puzzelstukjes op hun plaats. Als de Amerikaanse producer Jerry Ross zich ontfermt over hun Nederlandse toptiensingle Venus gaat in 1970 ook Amerika overstag. Het is de eerste Nederlandse single die de Amerikaanse top tien weet te bereiken, en haalt uiteindelijk zelfs de eerste plaats. Er breken enkele uiterst succesvolle jaren aan. Maar in 1973 is van Leeuwen opgebrand en stapt uit de band; een jaar later stopt ook de rest er mee. Venus wordt daarna nog tweemaal een wereldhit, in versies van Stars On 45 en Bananarama. Diverse reünies volgen zonder dat het succes van weleer herhaald wordt. Begin jaren negentig komt de groep opnieuw in de belangstelling als de grungeband Nirvana voor zijn eerste single de obscure Shocking Blue-compositie Love Buzz covert.
Het kwartet Supersister werd aan het einde van de jaren zestig opgericht in Den Haag. Muzikaal sloot de groep bij het werk van Engelse progrock-groepen uit de tijd. Een sterk element waarmee de groep zich wist te onderscheiden, was de droge humor die een vast onderdeel van hun liveshows vormde. Die humor en het feit dat drie van de vier bandleden een bril droegen, bezorgde Supersister een studentikoos imago. In 1973 vertrokken twee bandleden van het eerste uur. Het overgebleven duo trok met het volgende album Iskander meer in de richting van jazzrock. Een tegenvallende verkoop zorgde er voor dat de groep een jaar later uit elkaar viel. In 2000 kwam de groep, op verzoek van een kleine maar fanatieke fanschare die de groep vooral in de Verenigde Staten had opgebouwd, weer bij elkaar voor een succesvolle reünie.
The Cats zijn de aartsvaders van de Volendamse muziek. Halverwege de jaren zestig begon de groep aan een ware zegetocht langs de Nederlandse hitlijsten. Met vijf nummer één hits, en talloze andere hitnoteringen, nemen ze een trotse zesde plaats in op de hitranglijst aller tijden van de Top 40, achter The Beatles, Abba, Queen, Michael Jackson en George Michael. Hun formule van goed in het gehoor liggende popliedjes met messcherpe samenzang is een inspiratie geweest voor vrijwel alle Volendamse artiesten die volgden en laat zich ook vandaag de dag nog horen in de muziek van 3JS, Nick & Simon en Jan Smit. Na enkele ‘proefscheidingen’ gaan The Cats in 1985 definitief uit elkaar. Zanger Piet Veerman was in 1987 op eigen kracht succesvol met Sailing Home. In 2006 kwam de groep nog eenmaal bij elkaar om de lancering van het omvangrijke carrièreoverzicht Those Were The Days luister bij te zetten. Op die plaat staan ook twee nieuwe nummers, geschreven met John Ewbank.
De twee hoofdrolspelers van Focus waren zanger/pianist/fluitist Thijs van Leer en gitarist Jan Akkerman. Niet gehinderd door bescheidenheid speelt de groep een flamboyante mix van rock en klassiek, die de groep in het topsegment van de internationale progrock plaatst. Met Sylvia scoort de groep in 1973 een flinke hit in Engeland, waarna een remake van Hocus Pocus zelfs de Amerikaanse top tien haalt. Botsende ego’s zorgen er voor dat groep uit elkaar valt en de afzonderlijke leden verder werken aan succesvolle solocarrières. In 1985 begraven Akkerman en Van Leer de strijdbijl om nog één album op te nemen, dat helaas slecht wordt ontvangen.
Earth & Fire wordt eind jaren zestig opgericht in het Haagse voorstadje Voorburg. De basis wordt gevormd door de broers Chris (gitaar) en Gerard Koerts (toetsen) maar pas met de komst van zangeres Jerney Kaagman is de succesbezetting een feit. Mede door het prominente gebruik van de mellotron heeft de muziek van Earth & Fire symfonische trekjes, al zijn de singles stuk voor stuk slim gecomponeerde popsongs. Begin jaren zeventig breidt het succes zich langzaam uit naar andere Europese landen, vooral Duitsland. Opmerkelijk is dat de pakkende singles vergezeld gaan van pretentieuze albums, geheel volgens de mode van die tijd. Halverwege de jaren zeventig lijkt de hoogtijperiode voorbij, maar dan scoort de band in 1979 alsnog de grootste hit uit zijn loopbaan: Weekend. Het blijkt een laatste oprisping, drie jaar later gaat de groep uit elkaar. Kaagman werpt zich jaren later op als vertegenwoordiger van muziekmakend Nederland, en wordt voorzitter van de muzikantenvakbond BV Pop. Later wordt ze bij een jeugdig publiek bekend als stoïcijns jurylid van de talentenjacht Idols.
Samen met zijn schoolvriend Lennaert Nijgh was Boudewijn de Groot verantwoordelijk voor de beste Nederlandstalige luisterliedjes van de jaren zestig. Nijgh schreef de teksten, De Groot componeerde de muziek en zong. In het nummer Welterusten Mijnheer De President toonden Nijgh en De Groot zich het Nederlandse antwoord op de Amerikaanse protestgeneratie onder aanvoering van Bob Dylan. Excelleren deden ze vooral in poëtische, fraai gearrangeerde liedjes als Verdronken Vlinder en Testament. Na de succesvolle beginperiode raakten de twee gebrouilleerd. In de decennia erna stond de carrière van De Groot in het teken van twijfel, richtingloosheid en onrust. Pas aan het einde van de jaren negentig herpakte hij zichzelf met nieuw materiaal en succesvolle tournees. Zijn populariteit bleek onveranderd groot. Zijn lied Avond veroverde in 2005 de eerste plaats in de Top 100 Aller Tijden.
(bron: wikipedia)Lucifer was een Nederlandse popgroep uit de jaren 70, bestaande uit zangeres/organiste Margriet Eshuijs, bassist Dick Buijsman, drummer Henny Huisman en zanger/percussionist Julio Wilson. In 1974 kreeg de groep een contract bij EMI. In 1975 scoorden ze een grote hit met House for sale. Later, toen de band minder succes had, ging Margriet Eshuijs verder met een solocarrière.
Voor de eerste elpee werd gekozen voor een combinatie van eigen nummers, aangevuld met enkele covers van andere artiesten en verder nog... meer
(bron: wikipedia)De Band Zonder Naam, kortweg BZN, was een Nederlandse popgroep uit Volendam die tussen 1966 en 2007 bestond. Hun hits waren meestal Engelstalig, maar BZN heeft ook Franstalige hits gekend. De laatste jaren zong de groep in het Nederlands. De band was vooral populair in Nederland, maar ook in Vlaanderen, Zuid-Afrika (negen met platina beloonde albums), Roemenië en regionaal in Duitsland.
Wereldwijd zijn ongeveer vijf miljoen platen van deze band verkocht, waarvan het grootste gedeelte in Nederland. In Nederland is... meer
(bron: wikipedia)Bots is een Nederlandse band die in 1974 is opgericht, toen Hans Sanders aan de Sociale academie te Eindhoven studeerde. Andere leden van het eerste uur waren Bonkie Bongaerts, Sjors van de Molengraft, Peter de Vries en Floris Teunissen van Manen. De eerste albums werden geproduceerd door Peter Koelewijn. Sanders en Koelewijn speelden daarvoor samen in de popgroep 4 pk. De nummers van de band stonden steevast in het teken van (links) politiek activisme. Zelf betitelden zij hun genre als... meer
Wanneer dialectrock midden jaren negentig tot volle wasdom komt, heeft Normaal - toch de oervaders van dat genre - er al twintig jaar op zitten. De groep uit de Achterhoek is gespecialiseerd in simpele en doeltreffende rock waarop het goed zuipen en ‘høken’ is. Die laatste term is een van de vele begrippen die Normaal uitvindt, en betekent zoiets als ‘feesten’. De humoristische teksten van voorman/zanger Bennie Jolink bezingen het leven op het platteland. Grote hits scoort de groep met Vrouw Haverkamp, Alie en Oerend Hard. Vanaf 2000 verzorgt de groep rond zanger/gitarist Bennie Jolink ook theatertoers waarin de groep akoestisch speelt. Ook in die discipline blijft de groep met gemak overeind.
Herman Brood is de enige echte rockster die ons land ooit kende. Een man die buiten de wet leek te staan, alles deed wat God verboden had, en zo een rolmodel werd voor iedereen die zich in een keurslijf gestopt voelde. Herman Brood leerde het vak als pianist in bluesbands, waarvan Cuby & The Blizzards de bekendste was. Met zijn band The Wild Romance groeide hij eind jaren zeventig uit tot een heus tieneridool. Hij scoorde toen ook zijn belangrijkste hits: Saturday Night, Hot Shot, Never Be Clever en zijn lijflied Rock ’n Roll Junkie. Na een mislukt avontuur in Amerika en steeds terugkerende problemen met drugs namen zijn productiviteit en inspiratie snel af. Ook toen hij zijn muzikale relevantie al lang verloren was bleef hij veelvuldig in de media opduiken. Als schilder werd hij minstens zo populair als muzikant, al werd zijn werk door de kunstcritici nauwelijks op waarde geschat. Toen zijn gezondheid door zijn jarenlange verslaving snel achteruit ging, pleegde hij in 2001 zelfmoord door van het Amsterdamse Hilton hotel te springen. Zijn leven las als een jongensboek - en de boeken die zijn boezemvriend Bart Chabot over hem schreef hadden precies die charme – maar zijn macabere einde verraadde alsnog de werkelijke tragiek van zijn leven.
Onder aanvoering van zanger, gitarist en übernerd Hans Vandenburg weet het Haagse Gruppo Sportivo, vernoemd naar een Italiaanse circusact, zich eind jaren zeventig naar de top van de Nederpop te spelen, met aanstekelijke popsingles als Hey Girl!, Rock ’n Roll en Disco Really Made It. Humor speelt een belangrijke rol in het werk van Vandenberg en veel van zijn liedjes bevatten woordgrappen of zijn persiflages op het werk van anderen. Belangrijk is de interactie tussen Vandenburg en het achtergrondkoor de Grupettes, bestaande uit Meike Touw en Josée van Ierssel. Op het hoogtepunt van het succes maakt Vandenburg de soloplaat Buddy Odor Is A Gas. De plaat flopt en als hij het kort daarop weer met Gruppo probeert is het momentum verdwenen. Als live band blijft Gruppo Sportivo onverminderd populair. Vandenburg blijft zich vermaken met allerlei zijprojecten, waarvan de Nederlandstalige band Dierenpark het langste leven beschoren is.
Meest populaire meidengroep van Nederland in de late jaren zeventig. Een blonde, donkere en roodharige zangeres worden door producer Hans van Hemert bij elkaar gebracht en zijn voor het eerst te zien in het ondeugende tv-programma Waldolala. Het trio vervovert Nederland met hun luchtige discoliedjes en nog luchtiger podiumoutfits. Van de drie dames weet José Hoebee nog een grote hit te scoren (I Will Follow Him) maar het is vooral Parry Brard die in het spotlights blijft. Al is dat niet vanwege haar zangkwaliteiten maar eerder vanwege haar faillissementen, ruzies, scheidingen en aanverwante randzaken.
Kayak was in de jaren zeventig het vlaggenschip van de Nederlands progrock. De groep rond toetsenist Ton Scherpenzeel werd in 1968 opgericht in Hilversum. Het werk van de band sloot aan bij dat van Engelse groepen als Yes en Genesis. Net als die laatste groep schoof Kayak ook steeds meer op van pure prog naar een meer op pop georiënteerd geluid. Starlight Dancer (1978) en Phantom Of The Night (1979) zijn de commerciële hoogtepunten van de band. In 1982 valt de groep uit elkaar maar acht jaar komt de groep weer bij elkaar voor een reünie. Dat bevalt zo goed dat Kayak weer besluit platen te maken. In 2005 verschijnt de rockopera Nostradamus: Fate Of Man.
In het universum van de Nederpop nemen The Nits een unieke positie in. De Amsterdamse groep werd in 1974 opgericht door
Henk Hofstede en Alex Roelofs. Met Roelofs’ vervanger
Robert Jan Stips (ex-
Supersister) aan boord, brengen The Nits aan het begin van de jaren tachtig een aantal prima albums uit die ook internationaal aanslaan. Hoewel The Nits in het Engels zingen, laat de groep zich vaak inspireren door Nederlandse onderwerpen. Midden jaren negentig werkt de groep onder de naam Frits samen met cabaretier
Freek de Jonge.
