De Haagse band The Ricochets verandert in 1964 rigoureus haar brave stijl, na het bijwonen van het roemruchte optreden van The Rolling Stones in het Scheveningse Kurhaus. De bandnaam wordt veranderd in The Motions, en de sound wordt een stuk rauwer en opwindender. Toch scoort de groep - waarvan ook Robbie van Leeuwen, de latere oprichter van Shocking Blue deel uitmaakt – haar grootste hit met Wasted Words, een temerig protestnummer, afkomstig van de eerste lp. In het kielzog van The Motions komt een hele generatie succesvolle Haagse beatbands op. Na enkele jaren succes in Nederland gaat het langzaam bergafwaarts met de band. Zanger Rudy Bennett scoort enkele solohits, waaronder de Tim Hardin compositie How Can We Hang On To A Dream. In 1971 gaan The Motions definitief uit elkaar.
meer
Golden Earring is een instituut binnen de Nederlandse rock. Begonnen als Haags beatbandje (The Golden Earrings) begin jaren zestig, transformeerde de groep in de jaren zeventig tot een geoliede rockmachine, die als voorprogramma van The Who toerde en in 1974 een Amerikaanse top tien hit scoorde met Radar Love. Dat huzarenstukje herhaalde Golden Earring ( met ingekorte naam) nog eens met Twilight Zone (1982), maar door zich niet de Verenigde Staten te willen vestigen bleef een definitieve doorbraak uit. In de jaren negentig bewees de band opnieuw zich handig aan trends aan te kunnen passen, door aan te haken bij de akoestische Unplugged-rage die in gang was gezet door MTV. Het album The Naked Truth bracht Golden Earring in een geheel nieuw circuit: dat van de Nederlandse theaters. In het nieuwe millennium lijkt de tijd van singlehits definitief voorbij, al blijft de band een vaste waarde in het live circuit, met een optreden in het Rotterdamse Ahoy' als jaarlijks hoogtepunt.
Van alle Haagse beatbands die opkomen in de jaren zestig is Q65 met voorsprong de ruigste. Niet alleen de muziek is wild en ongepolijst, ook hun losbandige groepsgedrag met veel drugsgebruik, spreekt tot de verbeelding. Al snel staan ze bekend als ‘de Nederlandse Pretty Things’. Achter de schermen houden talentvolle jonge producers als Hans van Hemert en Peter Koelewijn zich met de Haagse lefgozers bezig. De single The Life I Live (1966) is het hoogtepunt in het oeuvre van de groep. Het wordt niet voor niets decennia later door Muziekkrant OOR uitgeroepen tot ‘beste Nederlandse single ooit’. Met de stunt die de release van dit plaatje begeleidt (de band vaart zogenaamd met een rubberboot vanuit Engeland naar Nederland) haalt de Q de voorpagina’s van alle kranten. Door ruzies, dienstplicht en problemen met justitie valt de band in 1974 uit elkaar. Opvallend genoeg is het bassist Peter Vink die na de breuk als enige succesvol blijft, in groepen als Finch en The Boxx. Zanger Wim Bieler overlijdt in 2000 op 53-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hartstilstand.
(bron: wikipedia)Robert Jan Eduard (Rob) Hoeke (Haarlem, 9 januari 1939 – Krommenie, 6 november 1999) was een Nederlandse zanger-pianist-songwriter, die eind jaren 1950 begon met optreden, zoals op 28 februari 1958 in Haarlem . Hoeke verwierf enige bekendheid door begin jaren 1960 vier keer achter elkaar de tweede plaats in het Loosdrecht Jazz Concours te halen. De Nederlandse televisie besteedde aandacht aan dit concours, zoals op 13 augustus 1961. Hoeke verzamelde groepen muzikanten om zich heen in de formaties... meer
(bron: wikipedia)Tee-Set was een Nederbietband uit Delft, die in de jaren zestig rhythm-and-blues en vanaf begin jaren zeventig popmuziek maakte. De belangrijkste hits van Tee Set zijn Ma belle amie uit 1969 en She likes weeds, een Nederlandse nummer 1-hit in december 1970. Componist Hans van Eijck was het muzikale brein.
De band werd in 1965 opgericht door Peter Tetteroo, Gerard Romeyn, Polle Eduard en Carry Janssen. Deze bezetting is te zien op de hoes van de eerste single Early in... meer
(bron: wikipedia)ZZ en de Maskers was een Nederlandse beatband uit de jaren zestig afkomstig uit Amsterdam. De zanger en oprichter van de muziekgroep was Bob Bouber. Optredens werden gekenmerkt door de Zorromaskers die de groepsleden droegen. De groep wordt beschouwd als een van de pioniers in de Nederlandse popcultuur.
De band ontstond eind 1962 toen de Apron Strings reageerden op een advertentie voor een begeleidingsgroep van Bob Bouber, de artiestennaam van Boris Blom. Bouber, alias ZZ, bedacht het concept ZZ &... meer
Armand brak in 1967 van de ene op de andere dag door met het nummer Ben Ik Te Min, waarin een jongen uit de arbeidersklasse zich beklaagde over zijn rijke schoonpapa. Het succes van die hit zou hij nooit meer evenaren. Desondanks bleef Armand zijn leven lang vergezeld door zijn grote bos met rood haar, een flinke pretsigaret en hippie-idealen, en groeide daarmee uit tot de archetypische ‘oudere jongere’. In 1998 speelde de zanger op Lowlands, waar het jonge publiek zijn grote hit herkende en uit volle borst mee zong.
Samen met zijn schoolvriend Lennaert Nijgh was Boudewijn de Groot verantwoordelijk voor de beste Nederlandstalige luisterliedjes van de jaren zestig. Nijgh schreef de teksten, De Groot componeerde de muziek en zong. In het nummer Welterusten Mijnheer De President toonden Nijgh en De Groot zich het Nederlandse antwoord op de Amerikaanse protestgeneratie onder aanvoering van Bob Dylan. Excelleren deden ze vooral in poëtische, fraai gearrangeerde liedjes als Verdronken Vlinder en Testament. Na de succesvolle beginperiode raakten de twee gebrouilleerd. In de decennia erna stond de carrière van De Groot in het teken van twijfel, richtingloosheid en onrust. Pas aan het einde van de jaren negentig herpakte hij zichzelf met nieuw materiaal en succesvolle tournees. Zijn populariteit bleek onveranderd groot. Zijn lied Avond veroverde in 2005 de eerste plaats in de Top 100 Aller Tijden.
Nederbiet was in de jaren zestig vooral een Haagse aangelegenheid. Vanuit Amsterdam werd die hegemonie echter doorbroken door The Outsiders, één van de meest legendarische bands uit de geschiedenis van de Nederlandse beat. Meer dan de andere groepen uit die tijd heeft de band rond voorman Wally Tax een eigen geluid, en hun singles hebben de tand des tijds dan ook prima doorstaan. Naast zijn werk met de Outsiders is Tax ook actief als soloartiest, met werk dat een stuk romantischer is. In de jaren zeventig profileert Tax zich vooral als songschrijver, onder andere voor Lee Towers. Persoonlijke problemen brengen hem echter aan lager wal. Uit de Amerikaanse sixties underground is het respect voor Tax en The Outsiders groot, wat zich vertaalt in coverversies door Amerikaanse bands als The Lyres. Door een stel Amsterdamse afficianado’s wordt The Outsiders eind jaren negentig even nieuw leven ingeblazen. Drie jaar na het verschijnen van zijn soloalbum The Entertainer (2002) overlijdt Tax op 57-jarige leeftijd.
The Bintangs (Maleis voor de 'sterren') zijn een onvervalste cultfavoriet. Ondanks twee sterke hits (Ridin' On The L&N en Travellin' In The USA), juichrecensies, optredens in Amerika en Engeland, groeit de groep nooit uit tot een bovengrondse rockfavoriet. De band wordt al in 1961 opgericht in Beverwijk door de broers Frank en Arti Kraaijeveld, de enige twee contante factoren in een bezetting die vaak van samenstelling wisselt. Het geluid van The Bintangs is uniek binnen Nederland: gruizige rhythm & blues die soms naar (hard)rock neigt. Met de komst van Gerben en Maarten Ibelings (ook broers) van het jongere Bad To The Bone krijgt de groep in 2004 een uitstekende impuls om nog jaren onverdroten door te kunnen rocken.
Robbie van Leeuwen is één van de meest ambitieuze en gedisciplineerde muzikanten uit de Haagse beatscene van de jaren zestig. Na in 1967 uit The Motions te zijn gestapt, stort hij zich met volle overgave op zijn nieuwe project Shocking Blue. De band gaat moeizaam van start, maar met de komst van de sexy zangeres Mariska Veres vallen de puzzelstukjes op hun plaats. Als de Amerikaanse producer Jerry Ross zich ontfermt over hun Nederlandse toptiensingle Venus gaat in 1970 ook Amerika overstag. Het is de eerste Nederlandse single die de Amerikaanse top tien weet te bereiken, en haalt uiteindelijk zelfs de eerste plaats. Er breken enkele uiterst succesvolle jaren aan. Maar in 1973 is van Leeuwen opgebrand en stapt uit de band; een jaar later stopt ook de rest er mee. Venus wordt daarna nog tweemaal een wereldhit, in versies van Stars On 45 en Bananarama. Diverse reünies volgen zonder dat het succes van weleer herhaald wordt. Begin jaren negentig komt de groep opnieuw in de belangstelling als de grungeband Nirvana voor zijn eerste single de obscure Shocking Blue-compositie Love Buzz covert.
Cuby & The Blizzards is een legendarische Drentse bluesband die halverwege de jaren zestig de Nederlandse muziekwereld verbijsterde met overweldigende live shows en prima plaatwerk. Opgericht door zanger Harry Muskee en gitarist Eelco Gelling groeide de band al snel uit tot de Nederlandse tegenhanger van John Mayall’s Bluesbreakers. Menig Nederlandse bluesmuzikant, onder wie de latere rockster Herman Brood, diende enige tijd bij de Blizzards, die op hun beurt de Amerikaanse bluesman Eddy Boyd en de Ierse rockzanger Van Morrison begeleidden tijdens hun Nederlandse tournees. Na vele bezettingswisselingen leek het halverwege de jaren zeventig definitief voorbij. Muskee bleef zich zonder veel succes profileren in bands als Red White ‘N Blue, Muskee Gang en Muskee. Pas in 1996 worden er weer optredens gedaan onder de naam Cuby & The Blizzards, maar die bezetting is in feite een samengestelde ‘superband’, met naast enkele oude Blizzards ook ex-leden uit andere grote Nederlandse bluesbands als Livin’ Blues, Flavium en Sweet ‘d Buster.
Earth & Fire wordt eind jaren zestig opgericht in het Haagse voorstadje Voorburg. De basis wordt gevormd door de broers Chris (gitaar) en Gerard Koerts (toetsen) maar pas met de komst van zangeres Jerney Kaagman is de succesbezetting een feit. Mede door het prominente gebruik van de mellotron heeft de muziek van Earth & Fire symfonische trekjes, al zijn de singles stuk voor stuk slim gecomponeerde popsongs. Begin jaren zeventig breidt het succes zich langzaam uit naar andere Europese landen, vooral Duitsland. Opmerkelijk is dat de pakkende singles vergezeld gaan van pretentieuze albums, geheel volgens de mode van die tijd. Halverwege de jaren zeventig lijkt de hoogtijperiode voorbij, maar dan scoort de band in 1979 alsnog de grootste hit uit zijn loopbaan: Weekend. Het blijkt een laatste oprisping, drie jaar later gaat de groep uit elkaar. Kaagman werpt zich jaren later op als vertegenwoordiger van muziekmakend Nederland, en wordt voorzitter van de muzikantenvakbond BV Pop. Later wordt ze bij een jeugdig publiek bekend als stoïcijns jurylid van de talentenjacht Idols.