The B-52's is een rockband uit Athens, Georgia. De naam komt van de B-52 Stratofortress-pruiken, die door zangeressen Cindy Wilson en Kate Pierson gedragen worden. Behalve Wilson en Pierson bestond de band, die na een dronken avond in een Chinees restaurant gevormd werd, uit Keith Strickland, Ricky Wilson en Fred Schneider. The B-52's lieten zich sterk inspireren door de popcultuur van de jaren vijftig en vroege jaren zestig en week daardoor sterk af van de meest rockbands uit de jaren 70. In Nederland is de groep vooral bekend van de hits Love Shack (1989) en Meet The Flintstones (1994).
meerRapcrew De La Soul verraste in 1989 de wereld met het speelse debuutalbum Three Feet High & Rising, waarmee ze een luchtig tegenwicht bood aan de militante hiphop van Public Enemy en NWA. Naast de gebruikelijke old school en funkinvloeden, liet De La Soul zich inspireren door pop, jazz, reggae en psychedelica. In de jaren die volgden bleef de muzikale kwaliteit hoog, al wisten Trugoy, Posdnuos en Pasemaster Mase de impact van het debuut niet meer te evenaren. Met de trilogie Art Official Intelligence (AOI) bewijst De La Soul dat ze nog steeds een factor van belang is in de hiphop. Vooral deel twee (Bionix, 2001) is een superieure, inventieve hiphopplaat van een groep in topvorm.
De niet aflatende intensiteit van James Browns muziek maakte hem één van de meest herkenbare en invloedrijke artiesten sinds de jaren vijftig. Hij begon als gospelzanger, maar stapte al snel over naar rhythm and blues, waarna hij hits begon te scoren. In de loop van de jaren zestig transformeerde de zelfverklaarde Godfather Of Soul eigenhandig het rhythm and blues-geluid tot een strakke, stuwende stijl, waarmee hij mede aan de basis van de funk stond. In de daaropvolgende decennia dreigden persoonlijke problemen de immer gepassioneerde Brown op een zijspoor te zetten maar hij wist steeds terug te komen. De ontelbare JB samples - al dan niet aan hem toegeschreven - die op rap- en hiphopplaten zijn terug te vinden getuigen van zijn blijvende invloed. De 'godfather of soul' overleed op Eerste Kerstdag 2006.
Aretha Franklin is een van de belangrijkste en meest invloedrijke soulzangeressen van de twintigste eeuw. De dochter van de beroemde dominee C.L. Franklin begon in de jaren vijftig als tiener met het zingen van gospels in haar geboortestad Memphis. Later zong ze ook jazz en pop. Ze werd pas werkelijk populair in de jaren zestig met een aantal opvallende rhythm-and-blueshits op het Atlantic-label. Respect, Chain Of Fools en veel andere songs leverden haar de titel ‘Queen Of Soul’ op. Franklins krachtige en emotionele stem raakt feilloos het hart van de luisteraar. In de top 10 van beste zangeressen van de twintigste eeuw mag Aretha Franklin niet ontbreken.
Synthipopduo uit de jaren tachtig bestaande uit zangeres Annie Lennox en multi-instrumentalist Dave Stewart. Na een valse start onder de naam The Tourists breekt de groep in 1983 door met de hit Sweet Dreams. Gedurende de jaren tachtig blijkt de groep een topact die de geraffineerde hits moeiteloos uit de mouw lijkt te schudden. In 1990 scheiden de wegen van het duo. Annie Lennox heeft het meeste succes, maar ook Stewart weet zich als solo-artiest én producer (onder meer van Bob Dylan, Mick Jagger en Joss Stone) te profileren.
Hoewel pers en publiek zich aanvankelijk vooral interesseerden in het knappe uiterlijk van zangeres Debbie Harry, was Blondie één van de eerste new wave bands, die in de jaren zeventig experimenteerde met andere muziekstijlen. De band begon in de jaren zeventig in de scene rond de CBGB club in New York. De band boekte enorm commercieel succes toen ze hun door meidengroepen beïnvloede punkpop lardeerden met disco, reggae en rap. Nadat de groep in de vroege jaren tachtig uiteen viel, ging Harry solo. Ook acteerde ze in een aantal speelfilms. Blondie had in de late jaren negentig een succesvolle reünie en hun nieuwe album bewees dat de band nog lang niet klaar was.
The Pixies werden in Boston opgericht in 1986 door de vrienden Charles Thompson (alias Black Francis) en gitarist Joey Santiago. Middels een advertentie in een muziekblad werden eerst bassiste Kim Deal en later drummer David Lovering aangetrokken. Hoewel het geen technisch hoogstaande muzikanten waren, wist de groep op te vallen met innovatieve nummers, met extreme dynamiekverschillen en bizarre, surrealistische teksten. De maniakale zang van Black Francis contrasteerde mooi met de hese stem van Kim Deal, zoals te horen in typische Pixies-favorieten als Gigantic en Debaser. Na het veelbelovende album Surfer Rosa (1988) leverde de Pixies met Doolittle (1989) haar meest consistente en toegankelijke album af. Na Bossanova (1990) en het wat tegenvallende Trompe Le Monde (1991) viel de band door meningsverschillen tussen Francis en Kim Deal uit elkaar. De invloed van de Pixies op de alternatieve gitaargolf van de jaren negentig was enorm. Naar verluidt beschouwde Kurt Cobain de doorbraakhit Smells Like Teen Spirit van Nirvana als een regelrechte rip off. Deal wist met haar andere band The Breeders (met zusje Kelly Deal en Throwing Muse Tanya Donnely in de gelederen) in 1993 nog een enorme alternatieve hit te scoren met Cannonball. Black Francis veranderde zijn naam in Frank Black en maakte met zijn band The Catholics een reeks albums van wisselende kwaliteit. In 2004 wordt de wereld verrast door het bericht dat The Pixies een reeks reünie optredens doen, die hen o.a. op Pinkpop brengt, precies vijftien na hun eerste optreden in Landgraaf. (MS)
(bron: wikipedia)Fountains of Wayne is een Amerikaanse pop/rockband, opgericht in 1996. De band is vooral bekend dankzij de hitsingles "Stacy's Mom" en "Hackensack".
De band is opgericht door Adam en Chris. Zij kenden elkaar van de hogeschool en na in verscheidene bands te hebben gespeeld, eerst samen, daarna apart, besloten ze in 1995 hun eigen band op te richten met Jody en Brian: Fountains of Wayne, vernoemd naar een winkel in New Jersey.
In 1996 kwam hun eerste album uit: Fountains... meer
Vanaf hun eerste dagen als huisband van Andy Warhols Exploding Plastic Inevitable was The Velvet Underground het tegenovergestelde van de optimistische Flower Power beweging, eind jaren zestig. Lou Reeds decadente teksten en stug klinkende vocalen vielen perfect samen met de monotone drone-pop van de groep. De toevoeging van goth-chanteuse Nico op hun eerste plaat versterkte alleen maar VU’s donker omsluierde mystiek. De invloed op punkverwante stijlen - van hun mengsel van straatpoëzie, avant-garde experimenten en rauwe rock ‘n’ roll - is onweerlegbaar. Er wordt wel gezegd dat niet veel mensen naar hun vroege platen luisterden, maar dat degenen die dat wel deden veelal daarna eigen bands oprichtten.
James Osterberg startte zijn muzikale carrière als drummer in verschillende bands in Detroit. The Iguanas waren de bekendste en zij bezorgden hem de bijnaam Iggy Pop. Pop vormde The Stooges, geïnspireerd door de smerige sound van de Chicago blues, de mores van garagebands en een optreden van The Doors. The Stooges werd een zeer invloedrijke protopunkband, die de primaire oerkracht van rock combineerde met explosieve, vaak gewelddadige optredens. Na het opdoeken van de band in 1974 vertrok Pop naar Berlijn waar hij met hulp van bewonderaar David Bowie een succesvolle solocarrière startte. Als blijvend icoon, en één van de hoeders van old-skool punkrock, brengt Iggy Pop nog regelmatig platen uit. Daarnaast acteerde hij in films als Dead Man van Jim Jarmusch en Cry Baby van John Waters.
Schotse rockgroep die zijn wortels heeft in de new wave en punkscene van Glasgow. Op de vroege albums (tot 1982) toont de groep een voorliefde voor artrock en elektronische muziek. Een doorbraak naar een breed poppubliek komt met het toegankelijke New Gold Dream. Midden jaren tachtig is Simple Minds uitgegroeid tot een stadionrockband, die grote hits scoort met Promised You A Miracle (1982), (Don’t You) Forget About Me (1985) en Belfast Child (1989). In de jaren negentig droogt het grote succes op, maar met dank aan hun trouwe fans blijft de groep gestaag toeren en albums uitbrengen. In 2012 kondigt de groep een ‘greatest hits-tour’ aan en worden de eerste vijf albums opnieuw uitgebracht.
Joy Division was zo ongeveer de definitie van de term "postpunk". Ze combineerden het ruwe en de beeldenstormmentaliteit van de punk met een gevoel voor artisticiteit. Dat uitte zich in poëtische teksten, existentialisme en een donkere, stemmige mix van gitaren en toetsen. Daarmee waren ze een belangrijke invloed op gothic en industrial. Na de tragische zelfmoord van zanger Ian Curtis in 1980 ging de rest van de band verder als het meer op pop en elektronica georiënteerde New Order. Op 17 mei 2007, een dag voor de 27ste sterfdag van Curtis, werd op het Cannes Film Festival voor het eerst Control vertoond, een film over het leven en de dood van Ian Curtis. Geregisseerd door Anton Corbijn, de beroemde Nederlandse videoclipregisseur, die de band eind jaren zeventig had gefotografeerd.
(bron: wikipedia)Japan was een Britse popgroep die in 1974 werd opgericht als schoolbandje. De leden David Sylvian, Mick Karn, en Steve Jansen (broer van Sylvian), later uitgebreid met Rob Dean en Richard Barbieri speelden aanvankelijk glamrock. Hun debuutalbum Adolescent Sex verscheen in 1978, en werd al snel gevolgd door Obscure Alternatives. Beide albums verkochten goed in Japan, maar niet in andere landen. Het derde album, Quiet Life (1979), bevatte een cover van All Tomorrow's Parties van The Velvet Underground. Japan verliet... meer
Koppel een volgeling van Oscar Wilde (
Morrissey) aan een vernieuwer van de elektrische gitaar (
Johnny Marr) en je krijgt een van de meest intelligente cultbands van de jaren tachtig: The Smiths. Zij tekenden voor enkele van de meest pakkende, met schijnbaar gemak geschreven songs van hun tijdperk. De band was ten dode opgeschreven door de spanningen tussen de grillige frontman en de rocker, op het hoogtepunt van hun roem. Cultheld Morrissey ging door met een lange solocarrière, als een van de meest uitgesproken iconen van de alternatieve rock. Ondertussen werkte Marr samen met Bernard Sumner in Electronic. Hij sloot zich ook tijdelijk aan bij bands als
The The,
Modest Mouse en
The Cribs.
Deze groep uit Athens creëerde eigenhandig hét geluid van de jaren tachtig, met een mix van het typerende ritme van The Velvet Underground, het jengelende Rickenbacker-gitaarspel van The Byrds en hun eigen charismatisch vage zang. Veel bands volgden hun voorbeeld. Maar zelfs toen het R.E.M.-geluid de norm werd binnen het lucratieve “alternative rock”-genre weigerde de groep stil te blijven staan. De band bleef veranderen en zich ontwikkelen, zonder ooit hun undergroundprincipes los te laten. Op de één of andere manier werden ze in de loop der tijd supersterren, maar ook dit veranderde hun overgave aan hun muziek niet. In 1997 verliet drummer Bill Berry de groep, maar Michael Stipe, Peter Buck en Mike Mills bleven volharden, ondanks zijn afwezigheid. In september 2011 werd de band opgeheven..
(bron: wikipedia)Melbourne
Crowded House is een band uit Australië. In 1987 werd een grote hit gescoord met "Don't Dream It's Over". Andere bekende songs zijn "Into Temptation", "Weather with You", "Four Seasons in One Day" en "Better Be Home Soon".
Na het uiteenvallen van Split Enz in 1984, de band waar de broers Neil en Tim samen voorman waren, richtte Neil samen met de voormalige drummer van Split Enz Paul Hester in 1985 een nieuwe band op. Binnen de eclectisch-new wave... meer
The Jayhawks breken door in 1989 met een heruitgave van het album Blue Earth, een plaat die vier jaar eerder geruisloos (en zonder titel) was verschenen. In de begin jaren bestaat de band uit het viertal Marc Perlman, Thad Spencer, Mark Olson en Gary Louris. Na diverse wisselingen in de samenstelling zijn alleen de twee laatstgenoemden nog in de huidige band actief die tegenwoordig als vijftal opereert. De typerende countryrock die de band de eerste vijftien jaar maakt ruilt het met het album Smile rond de eeuwwisseling in voor een typisch popgeluid. Het blijkt geen succes, waarna de mannen uit Minneapolis terugvallen op het oude countryrock concept met de albums Rainy Day Music (2003) en Mockingbird Time (2011).
In de loop van de tijd veranderde het geluid van John Hiatt met de smaak van zijn luisteraars mee. Toen hij midden jaren zeventig voor het eerst van zich liet horen was hij een typische singer/songwriter, daarna een Elvis Costello-achtige rocker om uiteindelijk uit te groeien tot een icoon van de progressieve country. In alle stijlen herkennen we de hand van een begenadigd songschrijver die goed overweg kan met gevoelige ballades én vlammende rocksongs.
Serge Gainsbourg was een even rusteloze als muzikale kameleon die vanaf de jaren vijftig zijn unieke stempel drukte op de Franse muziek. Hij begon als keurig gekapte chansonnier. Zijn liedjes uit de jaren zestig werden sterk beïnvloed door beat en rock-‘n-roll. Met het ondeugende Je T’Aime (Moi Non Plus) scoorde hij, ondanks de weigering van veel radiostations om het nummer te spelen, een grote hit. Op latere albums experimenteerde Serge ook met rock, reggae (in samenwerking met
Sly & Robbie), filmmuziek, disco en electro. Daarbij ging hij in zijn teksten geen enkele controverse uit de weg. Zo leidden een reggaeversie van het Franse volkslied (
Aux Armes Et Caetera) en een smakeloos duet met zijn jonge dochter (Lemon Incest) tot woedende reacties. Gainsbourg overleed in 1991. Zijn Parijse huis aan de Rue de Verneuil groeide uit tot een bedevaartsoord onder zijn fans.
(bron: wikipedia)The Selecter is een Engelse skaband rond zangeres Pauline Black (echte naam; Pauline Vicars). De in Coventry eind jaren zeventig opgerichte band was samen met Madness en The Specials een van de toonaangevende groepen van de in 1979 ontstane ska-revival.
Ze scoorden hun grootste hits met On My Radio en Missing Words en gelden als voorbeeld voor ska-artiesten zoals Gwen Stefani van No Doubt.
Het begint in 1977 met een instrumentaal nummer opgenomen door o.a. Neol Davies en de latere... meer
(bron: wikipedia)Glasgow, Schotland
Texas is een Schotse popgroep, afkomstig uit Glasgow.
De groep werd opgericht door Johnny McElhone in 1986 en trad voor het eerst op in maart 1988 in de universiteit van Dundee. De groepsnaam is afkomstig van een film uit 1984 van Wim Wenders, genaamd Paris, Texas.
In 1989 had Texas wereldwijd een hit met hun eerste single "I Don't Want a Lover". Deze single was afkomstig van hun debuutalbum Southside, waarvan wereldwijd 2 miljoen exemplaren verkocht werden. Door... meer
Met hemelbestormende en idealistische rocksongs boden de Manic Street Preachers uit Wales een welkom tegenwicht aan de a-politieke en zelfgenoegzame Britpopbands van de jaren negentig. De eerste periode van hun carrière kenmerkte zich door ‘larger than life’ thema’s, zoals verwoord in de klassieke roadsong Motorcycle Emptiness. Daarnaast raakten de bandleden niet zelden verwikkeld in bizarre schandaaltjes. Na de mysterieuze verdwijning van gitarist Richey Edwards, die tot op heden niet is opgehelderd, besloot de band tot een doorstart die ze in muzikaal rustiger vaarwater bracht. Dat leverde met de als vanouds politiek betrokken single If You Tolerate This Your Children Will Be Next hun eerste nummer één single in hun thuisland op.
Urban Dance Squad, dat aanvankelijk bedoeld was als een bandje om gezellig in te jammen, groeide al snel uit tot een ware undergroundsensatie. De soepele wijze waarop de groep rock, funk en rap mengde was ongekend, zeker in het Nederland van de late jaren tachtig. Sleutelfiguren waren gitarist René van Barneveld (bijnaam: Tres Manos) en rapper Rude Boy Remmington. Ook de aanwezigheid van een turntablist (DJ DNA) was opzienbarend. De groep brak met hun debuutalbum Mental Floss For The Globe op bescheiden schaal door in de Verenigde Staten. In ieder geval genoeg om als blauwdruk te dienen voor het geluid van Rage Against The Machine. Latere albums van de groep zijn zeker de moeite waard, maar de band weet de grote (en door velen ook verwachte) internationale doorbraak uiteindelijk niet voor elkaar te boksen. De groep valt in 2000 uit elkaar. Rude Boy duikt later op in League Of X-O Gentlemen.
In de jaren negentig groeide Oasis uit tot een fenomeen in hun thuisland Engeland. Daarmee stapte de band in de voetsporen van hun idolen The Beatles. Ook muzikaal waren de ‘Fab Four’ een belangrijke inspiratiebron, al voegde Oasis daar de stevige gitaren van The Who en de sneer van The Sex Pistols aan toe. Oasis vormde de voorhoede van de Britpop en inspireerde op haar beurt weer veel bands. Terwijl gitarist, songsmid en bandleider Noel Gallagher verschillende klassieke popsongs schreef, richtte de pers zich vooral op de tumultueuze handel en wandel van zijn jongere broer, leadzanger Liam. De constant ruziënde broers dreigden de band meerdere malen op te blazen. Ondanks al deze strubbelingen bleven de broers bij elkaar. De latere albums, geschreven in een periode van bezettingswisselingen, werden minder goed ontvangen dan de eerste twee. Desondanks werden ook van die platen miljoenen exemplaren verkocht.
Bono Vox van U2 was een van de weinige echte rockhelden van de jaren tachtig. Hij wist met de Ierse band internationaal erkenning af te dwingen met een politiek betrokken benadering van muziek. Met zijn vroege werk bracht de band alternatieve rock naar de stadions, waarbij Bono’s expressieve vocalen en de heldere gitaarlijnen van The Edge nauw communiceerden met de ritmesectie, die bestond uit bassist Adam Clayton en drummer Larry Mullen Jr. In 1987 bereikte U2 de supersterrenstatus met het album The Joshua Tree, waarmee hun geluid uit de jaren tachtig een groots hoogtepunt bereikte. In de jaren negentig begon de band bewust afstand te nemen van dat epische imago en voegde elementen uit ambient, dance en elektronica toe aan het songmateriaal van Achtung Baby uit 1991. Gedurende dat decennium putten ze verder uit deze bron. Ze begonnen de 21ste eeuw in hun triomfantelijke oude vorm en werden gebroederlijk omarmd door zowel nieuwe fans als fans voor het leven.
