(bron: wikipedia)Chester Burton (Chet) Atkins (Luttrell (Tennessee), 20 juni 1924 – Nashville (Tennessee), 30 juni 2001) was een invloedrijk gitarist en producent.Atkins produceerde platen voor onder anderen Perry Como, Elvis Presley, Eddy Arnold, Don Gibson, Jim Reeves, Jerry Reed, Skeeter...
meer
(bron: wikipedia)Glen Travis Campbell (Billstown, Pike County, Arkansas, 22 april 1936 – Nashville, Tennessee, 8 augustus 2017) was een Amerikaans countryzanger en gitarist.
Glen Campbell was nummer zeven van twaalf kinderen in een arme boerenfamilie in Billstown nabij Delight in Arkansas. Op zijn vierde gaf zijn vader hem een gitaar, zijn oom Boo bracht hem de eerste kneepjes bij. Toen hij zes was trad hij op voor lokale radiostations. De techniek leerde hij zichzelf; zijn meest bewonderde voorbeeld was... meer
(bron: wikipedia)George Jones (Saratoga, Texas, 12 september 1931 – Nashville, Tennessee, 26 april 2013) was een Amerikaans countryzanger.
Jones heeft als solo-artiest, maar ook samen met andere artiesten, meer dan 150 hits gehad. Dit leidde tot grote erkenning onder muziekcritici en collega-muzikanten. Waylon Jennings schreef in zijn nummer It's Alright: "If we all could sound like we wanted to, we'd all sound like George Jones."
Naast zijn muzikale carrière kende Jones een roerig leven. Hij haalde dikwijls de krantenkoppen met berichten... meer
Johnny Cash, de onvervalste ‘outlaw’ die liedjes zong alsof hij als cowboy aan het kampvuur zat, schreef in de jaren vijftig country- en rockabillygeschiedenis op het Sun-label. De ongepolijste en charismatische Cash werd aan het eind van de jaren zestig een superster in Amerika, compleet met een eigen tv-show en een glanshuwelijk met June Carter. In de jaren negentig bracht Cash zijn American Recordings albums uit, die juichend werden ontvangen. Op deze cd’s zong Cash een divers repertoire: van volksliedjes tot alternatieve rockcovers. Cash slaagde er in om een eigen unieke stijl te scheppen, een amalgaam van gospel, folk, rock en vooral country. Vier maanden nadat zijn vrouw overleed, stierf Cash op 12 september 2003. In 2005 bereikte Cash postuum een enorm publiek toen zijn leven werd verfilmd in Walk The Line.
Gram Parsons (Cecil Ingram Connor, 1946-1973) wist ondanks zijn vroegtijdige dood een blijvende invloed op de populaire muziek uit te oefenen. Al op jonge leeftijd zag hij het als zijn levensdoel om zijn twee liefdes, country en rock-'n-roll met elkaar te verenigen. Zijn eerste poging daartoe deed hij in The International Submarine Band, door producer Lee Hazlewood ontdekt en geproduceerd. Al snel vond Parsons een beter vehikel voor zijn ideeën. Na het vertrek van David Crosby werd hij door Roger McGuinn ingelijfd als nieuwe leadzanger van The Byrds. Zijn invloed is duidelijk te horen op Sweethearts Of The Rodeo (1968), een commerciële flop maar een baanbrekend countryrockalbum. De stem van Parsons op die LP werd op het laatste moment vervangen door die van Roger McGuinn, na dreiging met een rechtszaak door Hazlewood, tegenover wie Parsons nog steeds contractuele verplichtingen had. Zijn muzikale invloed reikte inmiddels al verder dan The Byrds. Parsons werd een persoonlijke vriend van gitarist Keith Richards, waarna ook in de muziek van de Rolling Stones de nodige countryinvloeden opdoken. Fraai voorbeeld is de single Wild Horses. Na zijn ontslag bij The Byrds vormde Parsons de nieuwe groep The Flying Burrito Brothers, waarmee het volgende klassieke countryrockalbum werd opgenomen: The Gilded Palace Of Sin (1969). Ook in deze groep hield de wispelturige en zelfdestructieve zanger het niet lang uit. Zijn soloalbums GP (1972) en Grievous Angel (1973) nam hij op met de toenmalige begeleidingsband van Elvis Presley, waarin o.a. stergitarist James Burton speelde. Op deze uitstekende platen is voor het eerst de stem van de jonge, talentvolle zangeres Emmylou Harris te horen. Hun duetten behoren tot op de dag van vandaag tot de meest hartverscheurende in de country & western muziek. In 1973 overleed Parsons aan de gevolgen van een overdosis drank en drugs.
Countryzangeres Loretta Lynn (1934) is een levende legende wiens ranch door de staat waar ze woont wordt aangeprezen als ‘de zevende attractie van Tennessee’. De dame met het opvallende suikerspinkapsel scoorde in de jaren zestig en zeventig hits met You Ain’t Woman Enough en The Pill. De ik-personen in haar liedjes zijn onafhankelijke vrouwen die niet met zich laten sollen. Daarmee zorgde Lynn, zelf moeder van zes kinderen, nog voor controverse in het conservatieve countrywereldje, maar gold ze ook als lichtend voorbeeld voor jonge zangeressen. Lynns opmerkelijke levensverhaal (getrouwd op haar dertiende, al op haar negentiende moeder van vier kinderen) vormde in 1980 de inspiratie voor de speelfilm Coal Miner’s Daughter (de bijnaam van Lynn) die onderscheiden werd met een Oscar.
