(bron: wikipedia)Riley Ben King (Itta Bena, 16 september 1925 – Las Vegas, 14 mei 2015), beter bekend als B.B. King, was een Amerikaanse bluesgitarist en singer-songwriter. Op 15 december 2006 ontving B.B. King de hoogste burgeronderscheiding, de Presidential Medal of Freedom. B.B King wordt gezien als een van de grootste bluesartiesten aller tijden. Het muziekblad Rolling Stone plaatste King op de derde plaats in een lijst van de honderd beste gitaristen.
Zijn bekendste hit is zijn cover van "The Thrill Is... meer
In zijn korte leven wist de Texaanse gitarist Stevie Ray Vaughan grote indruk te maken. Geïnspireerd door zijn broer Jimmy Vaughan pakte Stevie al op jonge leeftijd de gitaar op. Hij maakte zijn school niet af en speelde in een groot aantal bandjes. Eén van die bandjes ontwikkelde zich tot Double Trouble, zijn latere vaste begeleidingsband. SRV, zoals hij liefkozend door zijn fans werd genoemd, wist invloeden uit blues en rock samen te smeden tot een origineel geluid. Daarmee werd hij in de jaren tachtig de belangrijkste gitarist van zijn generatie. Helaas kon Vaughan niet lang genieten van de roem. Hij overleed op 27 augustus 1990 tijdens een helikoptercrash.
John Mayall is de aartsvader van Britse blues. Mayall (Macclesfield 1933) was één van de eerste blanken die zich zou toeleggen op de blues en hij bleef het genre zijn hele leven trouw. Mayall vervulde een sleutelrol, want door zijn missiewerk kwam een generatie van jonge Britse muzikanten in aanraking met de blues. Deze generatie veranderde het poplandschap voorgoed. Mayall had ook een goede neus voor talent. Eric Clapton en Jack Bruce (Cream), Peter Green, Mick Fleetwood en John McVie (Fleetwood Mac) en Walter Trout leerden het vak in zijn begeleidingsband The Bluesbrakers. John Mayall treedt nog altijd veel op.
Al vier decennia houdt Eric Clapton de erfenis van de Britse blues levend in de mainstream rock. Vanaf zijn tijd bij de Yardbirds en John Mayall, gedurende zijn periode als gitaargod bij Cream en Blind Faith en uiteindelijk ook op zijn kalmere soloalbums, bewees Clapton een van de succesvolste rockmuzikanten te zijn. Vanwege zijn supersterrenstatus als gitarist dook Clapton op naast de grootste acts van de twintigste eeuw. Zo speelde hij de solo op While My Guitar Gently Weeps van The Beatles, speelde hij mee tijdens The Bands Last Waltz en nam hij een album op met B.B. King. ‘Slowhand’ overwon veel persoonlijke tegenslagen en kan inmiddels terugkijken op een lange en productieve loopbaan.
Net als veel andere muzikanten uit de bluesscene van Chicago werd gitarist Buddy Guy (echte naam: George Guy) niet in die stad geboren, maar op het zuidelijke platteland (Louisiana). In 1957, amper twintig jaar, besloot hij zijn geluk in het noorden te beproeven. Van 1959 tot 1967 werkte Guy vooral als sessiegitarist bij het beroemde Chess-label. Ook speelde hij in de begeleidingsgroep van Muddy Waters. Pas als zestiger zou Guy ook als solo-artiest succes smaken wanneer bekende gitaristen als Eric Clapton, Jeff Beck en Stevie Ray Vaughan en hem regelmatig als inspiratiebron aanhalen. De eerste twee doen ook mee op het album Damn Right, I’ve Got The Blues (1991) waarmee Guy ook een Grammy wint.
Het verhaal van Fleetwood Mac is er een van eindeloze wijzigingen in stijl en bezetting. In de jaren zestig waren ze, onder leiding van Peter Green en Mick Fleetwood, een van de meest originele Britse bluesbands. Later groeiden ze uit tot leveranciers van een gepolijst, meesterlijk LA popgeluid, waarmee ze in de jaren zeventig de Amerikaanse ether veroverden. Hun meest succesvolle album, Rumours uit 1977 – dat werd gemaakt door de bekendste bezetting van de groep: Fleetwood, John McVie, Christine McVie, Lindsey Buckingham en Stevie Nicks – is een van de bestverkochte albums aller tijden. Hoewel ze er nooit echt in slaagden dat succes te evenaren, bleef de band tijdens de drie decennia die volgden op onregelmatige basis toeren en platen opnemen, in verschillende samenstellingen.
Groep rondom de broers Gregg en Duane Allman die begin jaren zeventig het rockpubliek verbazen met hun soepele combinatie van blues, country en rock. Gitarist Duane is dan al een gewaardeerd sessiemuzikant voor diverse soulartiesten. Helaas kan Duane niet lang genieten van zijn succes: hij verongelijkt in 1971 op 24-jarige leeftijd met zijn motor. Een jaar later komt bassist Berry Oakley onder precies dezelfde omstandigheden om het leven. In de late jaren zeventig gaat het bergafwaarts met de groep en Gregg kiest voor een, naar later blijkt, weinig succesvolle solocarrière. Vanaf het einde van de jaren tachtig toert de groep weer regelmatig door de Verenigde Staten. De belangstelling voor de groep, die het Zuiden van de VS een uniek rockgeluid gaf, is onverminderd groot.
