Fela Anikulapo Kuti is de controversiële schepper van de Afrobeat. Zijn kritische teksten (vooral gericht tegen de politici in zijn vaderland Nigeria) en zijn charismatische persoonlijkheid maakten hem tot een doelwit van de machthebbers in Nigeria. Fela noemde de Black Panthers een belangrijke invloed op zijn werk en zowel Afrikaanse als Westerse stijlen vormden een inspiratiebron voor zijn muziek. Een bezoek aan de Verenigde Staten in de jaren zestig bracht Fela in contact met jazz. Tijdens zijn optredens vulde Fela het podium met vele dansers en muzikanten die waren gestoken in opvallende glimmende kostuums. Zijn plaatopnames waren vaak marathonjams gebaseerd op een onverwoestbare groove waarover heen Fela naar hartelust zong en soleerde op zijn sax.
Papa Noel is één van de belangrijkste figuren binnen de Congolese rumba. Met zijn relaxte stijl kan hij gerekend worden tot één van de bekendste spelers van de ‘oude school’. Noel, geboren tijdens de kerst van 1940, liet zich sterk beïnvloeden door Cubaanse muzikanten en knoopte meerdere samenwerkingsverbanden aan met artiesten afkomstig van de andere kant van de plas.
In 1992 kwam in de hoofdstad Praia (Santiago) een groep mensen vanuit diverse beroepssectoren bijeen met één doel: het behoud van de Kaapverdiaanse (muziek)cultuur. Terwijl vele musici om hen heen elektronische bands oprichtten en voor inspiratie naar het buitenland keken, bestudeerden de leden van de groep Simentera de traditionele muziek, haar geschiedenis en haar instrumenten. De groep is volledig akoestisch, met diverse gitaren, saxofoons, fluiten en percussie en bovenal elf prachtige stemmen die veelal meerstemmig zingen. Simentera is voor een modernisering van de Kaapverdiaanse muziek van binnen uit: door nieuwe stukken te componeren voor akoestische instrumenten, met veel aandacht voor de meerstemmige koorpartijen en door traditionele muziek uit te voeren met nieuwe harmonieën in bijzondere arrangementen. De albums die Simentera onder leiding van Mario Lucio Sousa vanaf 1994 uitbracht, zorgden voor de gewenste ommekeer: veel bands gingen akoestische instrumenten en traditionele genres meer waarderen. (SvdP)
Al in 1964 zette Joseph Shambalala het koor Ladysmith Black Mambazo op. De groep legde zich toe op het vertolken van de isiscathamaiya, een vocale traditie van de Zuid-Afrikaanse Zulu. De groep groeit al snel uit tot het beste koor in haar soort en vanaf het midden van de jaren zeventig treedt de groep ook in het buitenland op. De grote doorbraak komt wanneer Ladysmith Black Mambazo meezingt op het uiterst succesvolle Graceland (1986) van Paul Simon. Shaka Zulu, het album wat een jaar hierna verscheen, behoort tot de beste van de groep.
Het ongelooflijke levensverhaal van Tinariwen duikt op in elk interview met de groep. De leden van Tinariwen zijn allemaal Tuareg, het woestijnvolk dat bekend is vanwege zijn opvallende blauwe tulbanden. De Tuareg zijn een onderdrukte minderheid in verschillende Afrikaanse landen. Aanvankelijk verzette de leden zich met wapens tegen de overheersing van het regime van Mali. Het zorgde ervoor dat de bandleden voordat ze Tinariwen op zouden richten een zwervend bestaan door Algerije en Libië leidden. Bandleider Ibrahim Ag Alhabib hoorde voor het eerst een elektrische gitaar toen een vriend een cassette van Jimi Hendrix voor hem speelde. Naar verluidt was Tinariwen de eerste Tuareggroep die op elektrische gitaren speelde. De groep werd in het Westen opgepikt nadat de groep een indrukwekkend optreden gaf op het festival Au Désert midden in de Sahara.
Vanaf de jaren zestig groeide de Zuid-Afrikaanse zangeres Mariam Makeba uit tot dé stem die zich verzette tegen het Apartheid-regime van haar vaderland. Na een optreden in Italië besloot ze niet terug te gaan en leidde ze een zwervend bestaan over de hele wereld. Met haar teksten en muziek profileerde de zangeres zich als zwart en zelfbewust. Haar huwelijk met Black Power-voorman Stokeley Carmichael zorgde voor opschudding in de Verenigde Staten en het echtpaar verhuisde naar het West-Afrikaanse Guinee. Na de val van het Apartheid-regime werd de zangeres binnengehaald als een teruggekeerde koningin. Die aandacht én haar samenwerkingen met Harry Belafonte, Paul Simon en Nina Simone zorgden er voor dat Makeba ook in het Westen onder de aandacht van een groot publiek kwam. Ze overleed op 10 november 2008 op 76-jarige leeftijd aan in hartaanval na een optreden in Italië.
Vanaf de jaren negentig groeide Antoine Koffi Olomide (Kinshasa, 1956) uit tot één van de populairste artiesten van Zaïre / Congo. Aanvankelijk speelde Koffi de Congolese rumba waar ook artiesten als Franco en Tabu-Ley Richelieu groot mee werden. Olomide deed ervaring op in de band van Papa Wemba. Eind jaren negentig schakelde de man met de vele bijnamen (Shakespeare Du Zaire, Large Degaire, Le Grande Mopao) over op de ndombolo. Vanwege de expliciete seksuele teksten was de ndombolo omstreden in heel Afrika. Iets wat de populariteit van de zanger alleen maar leek te helpen. Olomide viel niet alleen op door zijn enorme begeleidingsband Quartier Latin (19 m/v), maar ook door zijn opvallende kleding, karakteristieke zonnebril en voorliefde voor limousines met airconditioning. Zijn uitgesproken karakter bracht hem in de problemen met de censoren van het regime en na een vechtpartij met de politie, zwoor Olomide niet meer terug te keren naar Congo. Later kwam hij terug op dit besluit. De zanger leverde recent ook nog een bijdrage op een album van de afrosalsagroep Africando.
(bron: wikipedia)Baaba Maal (Podor, 12 november 1953) is een Senegalese zanger die meer dan 15 albums uit heeft gebracht.
Maal werd in Noord-Senegal geboren en behoort tot het volk Toucouleur, een subgroep van de Fulbe. Zijn ouders waren vissers en zijn moeder zong daarnaast ook graag voor haar plezier. Hierdoor raakte hij met a capella vertrouwd. In 1974 besloot hij in Dakar muziek te studeren. Hier ontving hij een studiebeurs voor de École nationale supérieure des beaux-arts en vertrok vervolgens voor... meer
