Willeke Alberti (Amsterdam, 1945) werd geboren in een muzikale familie. Haar vader Willy Alberti was in de jaren vijftig erg succesvol als levensliedzanger. Op eigen kracht wist Willeke in de vroege jaren zestig haar eerste hits te scoren met Nederlandstalige luisterliedjes. Ook nam ze enkele duetten op met haar vader. Vanaf 1970 was de zangeres vaker op tv te zien als actrice. In de jaren tachtig verdween Alberti wat uit de schijnwerpers tot ze in 1987 weer een hit scoorde met Samen. In de jaren negentig groeide Alberti uit tot een ware grande dame van het Nederlandse lied. Ze nam duetten op met Paul de Leeuw, scoorde een grote hit met ‘Ome Jan’, toerde intensief langs de Nederlandse theaters en zette zich in voor een reeks goede doelen. Alberti is een van de meest veelzijdige artiesten van Nederland met een opvallend lange adem.
meerHerman Brood is de enige echte rockster die ons land ooit kende. Een man die buiten de wet leek te staan, alles deed wat God verboden had, en zo een rolmodel werd voor iedereen die zich in een keurslijf gestopt voelde. Herman Brood leerde het vak als pianist in bluesbands, waarvan Cuby & The Blizzards de bekendste was. Met zijn band The Wild Romance groeide hij eind jaren zeventig uit tot een heus tieneridool. Hij scoorde toen ook zijn belangrijkste hits: Saturday Night, Hot Shot, Never Be Clever en zijn lijflied Rock ’n Roll Junkie. Na een mislukt avontuur in Amerika en steeds terugkerende problemen met drugs namen zijn productiviteit en inspiratie snel af. Ook toen hij zijn muzikale relevantie al lang verloren was bleef hij veelvuldig in de media opduiken. Als schilder werd hij minstens zo populair als muzikant, al werd zijn werk door de kunstcritici nauwelijks op waarde geschat. Toen zijn gezondheid door zijn jarenlange verslaving snel achteruit ging, pleegde hij in 2001 zelfmoord door van het Amsterdamse Hilton hotel te springen. Zijn leven las als een jongensboek - en de boeken die zijn boezemvriend Bart Chabot over hem schreef hadden precies die charme – maar zijn macabere einde verraadde alsnog de werkelijke tragiek van zijn leven.
Met De Schreeuw Van De Leeuw is tv-presentator Paul de Leeuw vanaf 1990 één van de meest controversiële figuren van Nederland. Zijn scherpe humor, waarmee hij graag heilige huisjes omtrapt, verdeelt het Nederlandse tv-publiek. De Leeuw blijkt al snel meer dan een schreeuwlelijk. Hij speelt sterke rollen in musicals en films. Zijn gevoelige kant komt naar boven in zijn luisterliedjes. Vanaf 1991 brengt De Leeuw elk jaar een cd uit. Meestal kiest hij voor het luisterlied, maar soms ook voor een vrolijke meezinger. Met Ik Wil Niet Dat Je Liegt, Vlieg Met Me Mee en 'K Heb Je Lief scoorde hij grote hits. De Leeuw zingt ook graag duetten, o.a. met Ruth Jacott, André Hazes en Jan Smit.
Theaterdier en diva Karin Bloemen studeerde in 1984 af aan de Amsterdamse Kleinkunstacademie en begon gelijk aan een imposante carrière. Als zangeres maakte ze vooral furore in musicals, als cabaretière maakte ze aanvankelijk deel uit van het gezelschap Purper. Daarnaast was ze veel te zien en horen in radio- en televisieprogramma’s van de VARA. In 1989 had ze haar eerste onewomanshow, in 1995 gevolgd door een avondvullende liedjesshow. Door daarnaast actief te zijn als schrijfster en columniste staat La Bloemen met recht te boek als een alleskunner, met een breed uiteenlopend oeuvre dat nauwelijks meer samen te vatten is.
(bron: wikipedia)I.O.S. (afkorting van Is Ook Schitterend, ook wel geschreven als IOS) is een nederpopband, die in 1996 in Groningen werd opgericht als IsOokSchitterend!.
De band werd opgericht in 1996 door studenten van de Groninger studentenvereniging RKSV Albertus Magnus. In 1997 tekende de groep een platencontract bij klein lokaal platenlabel, dat door muziekproducer Michiel Hoogenboezem was benaderd. De band scoorde een landelijke hit met het nummer Voltooid verleden tijd (V.V.T.), waarmee ze het AHC songfestival wonnen. Met het nummer brak IsOokSchitterend!... meer
Thomas Acda en Paul de Munnik leren elkaar in 1989 kennen op de Kleinkunstacademie in Amsterdam. Het duo richt zich op theater, maar wanneer hun debuut-cd met liedjes uit de voorstelling aanslaat, richt het duo zich op de muziek. Vanwege hun tweestemmige zang, herkenbare teksten en gewone-jongens-imago groeien ze al snel uit tot lievelingen van het Nederlandse publiek. De meezinger Niet Of Nooit Geweest (1998) wordt een grote hit. Daarnaast scoren Acda en De Munnik samen met Van Dik Hout onder de naam de Poema’s grote hits met Mijn Houten Hart en Zij Maakt Het Verschil.
In 2004 schuift het duo de akoestische aanpak opzij voor de wat stevigere rockopera Ren Lenny Ren. De drie albums die volgen gaan muzikaal eveneens meer de diepte in. De cd's blijven wel nog altijd gekoppeld aan een succesvol theaterprogramma. In 2014 besluiten Acda & de Munnik hun samenwerking te beëindigen, wat ze in 2015 overtuigend doen met een show in Carré.
Rob de Nijs breekt begin jaren zestig door met zijn band The Lords. Ze scoren in 1963 een grote hit met Ritme Van De Regen. Begin jaren zeventig werkt de zanger samen met Lennaert Nijgh, de vaste tekstschrijver van Boudewijn de Groot. De Nijs bewijst zich elk decennium opnieuw te kunnen uitvinden met een nieuw imago. Het vredeslied Alles Wat Ademt is een grote hit in 1986, maar het duurt tot 1996 voordat De Nijs zijn eerste nummer 1-hit scoort met de aanstekelijke meezinger Banger Hart.
(bron: wikipedia)Margriet Eshuijs (Zaandam, 14 oktober 1952 – aldaar, 29 december 2022) was een Nederlandse popzangeres.
Al op driejarige leeftijd maakte zij zich het spelen op de accordeon eigen. De liefde voor muziek kreeg zij mee van haar ouders die beiden muzikant waren en eigenaar van een muziekwinkel en muziekschool. Vanaf een jaar of negen speelde zij in bandjes (The Marileens, Equipe Z.) op de elektrische gitaar; later speelde zij ook elektronisch orgel en viel zij zo nodig in als zangeres.... meer
Door het inzenden van een liedje voor een studentenwedstrijd nam het leven van de doodgewone Tilburgse student Guus Meeuwis een heel andere wending. Het Is Een Nacht (Levensecht) werd in 1995 een enorme Nederlandse hit. In plaats van als eendagsvlieg in de boeken te verdwijnen scoorde Meeuwis met zijn band Vagant aan de hand van zijn producer ‘Deurzakker’ Willem van Schijndel nog enkele hits, die hem echter gevaarlijk dicht in het carnavalsgenre deden terechtkomen. Met de André Hazes compositie Geef Mij Je Angst maakte hij de overstap naar het luisterlied, waarin hij uitgroeide tot een absolute topper. De concerten in het Eindhovense PSV-stadion waren uiterst succesvol, een nieuw bewijs van de hoge status van de zanger die als geen ander het Nederlandse ideaalbeeld ‘zo gewoon gebleven’ belichaamt.
Er zijn maar weinig Nederlandse artiesten die meer charisma en energie in huis hadden dan Ramses Shaffy (1933–2009). De levenslustige liedjes die hij met zijn cabaret Shaffy Chantant zong, verwoordden het lentegevoel van de jaren zestig. De theatrale zanger / schrijver / acteur kende ook een aantal dieptepunten in zijn leven zoals zijn alcoholverslaving en een faillissement in 1970. Dat schreef hij overtuigend van zich af met nummers als We Leven Nog en Laat Me. Vanaf de jaren negentig trok Ramses zich terug uit het openbare leven, maar zijn invloed liet zich nog altijd gelden. Bekende artiesten als Maarten van Rozendaal en De Dijk zijn hoorbaar beïnvloed door Ramses.
Met het album Vroeger Of Later (1974) vestigde Robert Long zijn naam als zanger van zelfgeschreven liedjes met prikkelende teksten. Zo was Long de eerste Nederlander die de homoliefde bezong en schopte hij tegen heilige huisjes als de kerk, de paus en de Evangelische Omroep. Long (echte naam: Bob Leverman, zijn artiestennaam dankt hij aan zijn lengte, 1,92 m) was in eerste instantie zanger van de Engelstalige rockband Unit Gloria, maar zijn hart lag bij het luisterlied. Begin jaren tachtig deed Long stof opwaaien met enkele controversiële theatershows, nam een paar goed verkopende platen op. In 1988 speelde hij de hoofdrol in de musical Tsjechov, waarvoor hij ook een deel van de teksten schreef. Televisiekijkers leerde hem vooral kennen als de beleefde televisiepresentator van het taalspel Tien Voor Taal.
Fréderique Spigt is een typisch Rotterdamse zangeres, stoer en kwetsbaar tegelijk. Als frontvrouw van I've Got The Bullets proefde ze even aan het succes maar deze powerrockband was geen lang leven beschoren, ondanks het bereiken van de finale van De Grote Prijs Van Nederland. Ook de opvolger, het meer ingetogen A Girl Called Johnny, redt het niet. Spigt is echter zo'n persoonlijkheid die steeds weer een nieuwe uitlaatklep vindt voor haar talent. Ze werkt een tijdje voor praatradio, alvorens vrij onverwacht over te stappen op Nederlandstalig repertoire. Het door Huub van der Lubbe geschreven Mij Hart Kan Dat Niet Aan, een inzending voor het Nationaal Songfestival van 1998, betekent haar doorbraak naar een groot publiek, dat haar blijft volgen ook als ze steeds vaker de intimiteit van de theaters opzoekt.
Herman van Veen (Utrecht, 1945) is eenn van die typisch Nederlandse kunstenaars wier werk zich bevindt op het kruispunt van theater, cabaret en luisterlied. De onvermoeibare alleskunner breekt in 1965 door met zijn theaterprogramma Harlekijn. Naast schrijver van veel liedjes, waaronder de hits Opzij en Hilversum III, is hij ook acteur, schilder en ambassadeur bij Unicef. In 1976 bedenkt Van Veen de eend Alfred Jodocus Kwak, die eerst opduikt in kinderboeken, maar in 1989 ook een eigen animatieserie krijgt. Van Veen is ook erg populair in Duitsland, waar hij onderscheiden werd met diverse prestigieuze prijzen.
