Aan de levensloop van Vincenzo Ruffo (ca 1508-1587) is aardig af te zien hoe één bepaalde gebeurtenis van doorslaggevende betekenis kan zijn voor de samenstelling van een oeuvre. Ruffo componeerde aanvankelijk vooral wereldlijke muziek. In 1563 werd hij betrokken bij het in het kader van de contrareformatie door de Katholieke kerk gehouden 'proces' rond de verstaanbaarheid van liturgische composities
… en sindsdien heeft Ruffo alleen nog maar relatief eenvoudige geestelijke muziek geschreven. Precies tussen deze twee periodes in valt de publicatie van zijn "Capricci a tre", zijn enige instrumentale muziek. Drie ensembles, namelijk I Dilettanti (blokfluiten), Sweet Musicke (gamba's) en Dulzainas (renaissance-blaasinstrumenten) hebben zich over dit repertoire ontfermd. Bij deze muziek is geen bezetting aangegeven en daarom is de 'instrumentatie' door de musici zelf gekozen, steeds zoveel mogelijk naar aanleiding van het karakter van het stuk. Sommige keuzes lijken wel wat gewaagd, zoals het verdubbelen van partijen in octaven. Maar het is een goede zaak dat er eindelijk eens een uitvoering verschijnt van deze werken, die vermoedelijk de eerste in de geschiedenis zijn waaraan de naam 'capriccio' werd gegeven. (JvG)_meer
