Waiting for the barbarians

Philip Glass baseerde zijn opera Waiting For The Barbarians op de gelijknamige roman van de Zuid Afrikaanse Nobelprijswinnaar John Coetzee. In zijn inleiding in het booklet betrekt Glass het tijdloze verhaal niet zonder meer op een bepaalde historische gebeurtenis. Ondanks dat werd in de berichtgeving rond de première (Erfurt, 2005) toch voornamelijk een link gelegd met de martelingen en gerechtloze… vormen van detentie die de ‘war against terror’ aanhangen. Naar aanleiding van de onderhavige productie schreef Anthony Fiumara: ‘Binnen zijn zelfopgelegde beperking lijkt Glass’ taal vrijer dan ooit, met hier en daar zelfs muzikale gestaltes die aan Britten (Peter Grimes) of Debussy doen denken. Ook het libretto van Hampton boog Coetzee’s boek naar een Britten-achtige thematiek toe: de vredelievende eenling (de magistraat, uitstekend vertolkt door Richard Salter) in een geïsoleerd oord, verwikkeld in een verboden liefde en verpletterd door het geweld van de anderen.’ (Trouw, 25-9-2006). (HJ)meer