De Tweede Wereldoorlog was dan wel grootschaliger en gruwelijker dan de Eerste Wereldoorlog, maar juist omdat de Eerste de kennismaking bracht met een brute manier van oorlog voeren die ongekende aantallen slachtoffers veroorzaakte is deze in landen als Engeland, België en Frankrijk nog allerminst vergeten. Dat blijkt bijvoorbeeld uit deze cd, die een opname bevat van het oratorium "1918 L'homme
… qui titubait dans la guerre" van de Franse componiste Isabelle Aboulker (*1938). Zij verkreeg de opdracht hiertoe van de Franse staat, ter gelegenheid van de 80ste verjaardag van de wapenstilstand van 1918. Het verhaal draait om de belevenissen van een Franse soldaat, die tegelijk deelnemer aan en slachtoffer van de oorlog is, want hij sterft op de dag van de wapenstilstand. Zijn verhaal wordt afgewisseld met propagandateksten en commentaren op de absurditeit van het gehele oorlogsbedrijf van schrijvers als Jünger, Céline, Apollinaire, Barbusse, Zweig en Romain Rolland. Aboulker studeerde in Parijs aan het conservatorium piano, harmonie en begeleiding. Recht doen aan de verschrikkingen van historische gebeurtenissen via welke kunstvorm dan ook is altijd een hachelijke zaak, waarin niet zelden het engagement het wint van het artistieke niveau. Het meest verbazende aan dit stuk is het idioom: van een Franse componist uit 1938 verwacht men een stijl die aan zal sluiten bij de traditie van bijvoorbeeld vooraanstaande componisten als bijvoorbeeld Poulenc, Messiaen, Boulez of andere. Daarvan is hier geen sprake: Aboulker bezigt een bijzonder eenvoudige, om niet te zeggen simplistische stijl, die men eerder in een musical zou verwachten. Waarom de keuze voor een dergelijke stijl is gemaakt wordt helaas niet toegelicht. Kortom, alleen voor wie geen bezwaren tegen dit idioom heeft is deze cd te genieten. (JvG)_meer
