Er valt weinig eer te behalen met de conclusie dat de Italiaanse cultuur een bijzonder rijke is. Een ongehoord groot aandeel van de internationaal erkende kunstschatten is in Italië te vinden en eenieder die het land heeft bezocht zal zich dat wel kunnen voorstellen. Op deze cd wordt een aspect van de Italiaanse culturele weelde belicht dat minder bekend is, namelijk de feestcultuur. Deze feesten
… waren tot de 19de eeuw allemaal gerelateerd aan het kerkelijk jaar (kerstmis, carnaval, pasen enz.) en aan de individuele beschermheiligen van een bepaalde stad of regio. Ze werden doorgaans zeer uitgebreid gevierd. De Cappella de' Turchini heeft hier onder leiding van Antonio Florio de muzikale omlijsting van Napolitaanse feesten nader belicht. Napels is een goed gekozen voorbeeld: een destijds zeer grote stad met een tamelijk woelige politieke geschiedenis, gelegen aan een schitterende baai in de Middellandse Zee, die bijna voortdurend mooi weer garandeert. De combinatie van klimaat en continue drukte zorgde voor een rijke traditie van openbare festiviteiten met bijbehorende muziek. Een speciale rol was daarbij weggelegd voor de 'tarantella'; een dansvorm die sinds de Middeleeuwen werd geassocieerd met de door de beet van de tarantula veroorzaakte waanzin, die het de slachtoffers onmogelijk maakte te stoppen met dansen. Dit volksgeloof komt uitgebreid aan de orde in La Tarantella van Caresana. De uitgevoerde muziek stamt uit de periode 1600-1850 en wordt over het geheel genomen prima uitgevoerd. Opvallend is eigenlijk het weinig feestelijke karakter van deze cd: veel bijdragen klinken nogal melancholiek, zoals de afsluitende, anonieme Tarentella del Gargano. Deze bedenking doet echter weinig af aan deze aardige en originele cd. (JvG)_meer