Hector Berlioz was de meest romantische onder de romantici: zijn voortdurend wisselende gemoed spleet het traditionele symfonieorkest uiteen in talloze divisies en zijn idealistische verlangen vervaagde de grenzen tussen symfonie, opera en oratorium. Geen wonder dat zijn revolutionaire expressie weinig waardering oogstte: in die tijd was menigeen amper bekomen van Beethovens innovaties. Het onbegrip was wederzijds: Berlioz haatte de conventies van het gangbare concertbedrijf. In een van zijn geschriften droomde hij van de utopische stad Euphonia, waarin de commercie uitgebannen was en alles in dienst stond van de kunst. Pas na zijn dood kreeg Berlioz de erkenning die hij verdiende. De meeste muziekliefhebbers kennen Berlioz vooral van de 'Symphonie Fantastique', waarin de componist een aantal opiumvisioenen uitbeeldde. Met deze uit de hand gelopen 'bad trip' trachtte hij het hart van de Shakespeare-actrice Harriet Smithson te veroveren. Andere hoogtepunten zijn de dramatische legende 'La Damnation de Faust', de symfonie 'Roméo et Juliette', het Requiem en de opera 'Les Troyens'. (HJ)
(bron: wikipedia)Engelbert Humperdinck (Siegburg, 1 september 1854 – Neustrelitz, Mecklenburg-Strelitz, 27 september 1921) was een Duits componist, dirigent en muziekpedagoog. Zijn bekendste werken zijn de sprookjesopera's Hänsel und Gretel, Königskinder en Dornröschen.
De vader van Humperdinck was leraar aan het gymnasium en zijn moeder een dochter van een dirigent en cantor. Vanaf 1872 studeerde hij muziek aan de Rheinische Musikhochschule te Keulen. Korte tijd werkte hij als kapelmeester aan het stadtheater in die stad. In 1876 verwisselde hij zijn betrekking voor... meer
Wie was Johannes Brahms? We kennen allemaal het beeld van de oude, gezette man, die zijn ware gelaat verbergt achter een grote grijze baard. Velen associëren zijn muziek met herfstachtige weemoed. Van een troostende schoonheid die de pijn lijkt te verraden van gemiste kansen. Streng was het oordeel van de filosoof Nietzsche, die hem de 'melancholie van de onmacht' toedichtte. Maar getuigt Brahms' muziek werkelijk van zoveel onvermogen? Was hij hopeloos ouderwets, zoals de aanhangers van Wagner beweerden? Of was hij de 'Progressieve', zoals Schönberg veel later beweerde? Wie Brahms' leven nader beschouwt, maakt kennis met een man die bot en afstandelijk kon zijn, maar ook warm en edelmoedig. Voor minderbedeelden was hij zeer behulpzaam. Hij had ook een groot talent voor vriendschap, al was hij soms wel een beproeving voor zijn vrienden. Opvallend waren zijn platonische relaties met vrouwen. Maar zelfs Clara Schumann, zijn meest toegewijde vriendin, verklaarde na 25 jaar vriendschap dat Brahms nog steeds een raadsel voor haar was. Het is vreemd dat hij met geen van deze vrouwen intiemere betrekkingen aanging. Mogelijk heeft dit te maken met zijn ervaringen in het Hamburgse bordeel, waar hij als dertienjarige bijverdiende met pianospelen. Hoe dan ook, dit trauma heeft hem er in ieder geval niet van weerhouden een grote liefde te ontwikkelen voor volks- en amusementsmuziek. De sporen van de Lichte Muze zijn overal in zijn werken terug te vinden. Veel tijdgenoten waardeerden Brahms echter vooral vanwege zijn meer doorwrochte kamermuziek en symfonieën. In deze eerbiedwaardige genres gold Brahms als de ware erfgenaam van Beethoven. Hij schreef echter ook talloze liederen en koorwerken, die zeker zo mooi zijn. Soms lijkt het alsof we hier een glimp van de ware Brahms kunnen opvangen, want de teksten die hij koos gaan vaak over fundamentele levensvragen. Hij had een grote kennis van de Bijbel. Toch leek hij meer geïnteresseerd te zijn in stoïcijnse berusting dan in de christelijke verlossing. Wie was Johannes Brahms? Misschien bewaarde hij zijn meest intieme gevoelens voor zijn muziek. (HJ)
Duke Ellington bezat het talent om de eenvoud van de blues en de emotie van de gospel te integreren in verfijnde muzikale thema’s. Die unieke stijl sprak fans over de hele wereld aan. Van de jaren twintig tot de jaren zeventig werkte hij aan een oeuvre dat behoort tot de geweldigste bijdragen aan de Amerikaanse muziek. Pianist, componist en bandleider Ellington was enorm veelzijdig: van solo-opnamen tot orkestwerken, van korte ‘novelty songs’ tot uitgebreide symfonieën en van gewijde tot seculiere muziek. Of zoals Miles Davis ooit zei: “Alle muzikanten moeten één keer in hun leven op hun blote knieën om Duke Ellington te bedanken”.
George Gershwin groeide op in een armoedige buurt in New York. Zijn ouders waren Russische immigranten die maar met moeite de eindjes aan elkaar konden knopen. Toch besloten ze om een oude piano aan te schaffen, zodat Ira Gershwin het kon gaan maken als musicus. Alleen bleek niet Ira, maar z’n jongere broer George het muzikale genie te zijn. Ira legde zich toe op het schrijven van teksten en samen werden de broers Gershwin absolute grootheden in de twintigste eeuwse musicalwereld. De composities van George zijn vandaag de dag nog steeds goed beluisterbaar en kunnen in een moderne setting zó opnieuw gebruikt worden. Het bewijs wordt geleverd door het lied Rhapsody in Blue uit 1924, die een aantal keer in de Top 2000 stond. Maar het bekendste voorbeeld is natuurlijk het tijdloze Summertime, dat ontelbare keren door ontelbare artiesten is gecoverd.
