Duke Ellington bezat het talent om de eenvoud van de blues en de emotie van de gospel te integreren in verfijnde muzikale thema’s. Die unieke stijl sprak fans over de hele wereld aan. Van de jaren twintig tot de jaren zeventig werkte hij aan een oeuvre dat behoort tot de geweldigste bijdragen aan de Amerikaanse muziek. Pianist, componist en bandleider Ellington was enorm veelzijdig: van solo-opnamen tot orkestwerken, van korte ‘novelty songs’ tot uitgebreide symfonieën en van gewijde tot seculiere muziek. Of zoals Miles Davis ooit zei: “Alle muzikanten moeten één keer in hun leven op hun blote knieën om Duke Ellington te bedanken”.
Dat Johannes Ockeghem één van de grootste componisten uit de vijftiende eeuw was, bleek al snel, toen niemand minder dan Josquin Desprez een ontroerend en indrukwekkend stuk voor zijn overleden meester schreef, 'Nymphes des bois'. En hij was niet de enige: Ockeghem werd door dichters en musici uit zijn tijd direct gezien als een grootmeester, als componist en als zanger. Tegenwoordig wordt zijn muziek veelal omschreven als relatief ontoegankelijk, omdat die in één enkele polyfone stroom doorgaat, zonder dat er duidelijke scheidingen worden aangebracht die ons oor wat ademruimte geven. Juist deze eigenschap geeft Ockeghems muziek echter ook zijn bijzondere spanning en concentratie. De muziek van Ockeghem is inderdaad niet makkelijk in het oor liggend, maar wel verfijnd van structuur en zacht van klank. Dit is vooral duidelijk in zijn missen, en dan met name in de melancholische Missa 'Mi-Mi'. Andere hoogtepunten zijn de Missa 'prolationum' en het Requiem (de eerste meerstemmige Requiem-zetting in de geschiedenis!). Ockeghem schreef ook enkele motetten en een twintigtal chansons. (TC)
