De Engelse componist John Ireland (1879-1962) was één van de talentvolle leerlingen uit het fameuze compositieklasje van Charles Villiers Stanford. Eén van de eerste werken die de jonge Ireland meebracht naar les was een "Sextet voor strijkkwartet, klarinet en hoorn", geschreven in 1898 onder de indruk van een uitvoering van Brahms' "Klarinetkwintet op.115". Ireland is in zijn sextet duidelijk
… nog nauwelijks van de indruk die Brahms' stuk op hem maakte bekomen, want het werk ademt in bijna alles de geest van diens stijl. Het Holywell Ensemble opent deze cd met dit aardige, maar wel onrijpe werkstuk. Na zijn studie richtte Ireland zich vooral op Franse muziek, met name die van Debussy en Ravel. In zijn "Pianotrio's nr.1-3", waarmee het Holywell Ensemble vervolgt, klinkt die invloed op een bescheiden manier door. De eerste twee, geschreven in 1906 en 1917, hebben een vrije ééndelige vorm. Het derde pianotrio is een omwerking uit 1938 van een eerder werk uit 1914 en heeft de gebruikelijke vier delen. In dit werk is de Franse invloed wel het duidelijkst. Het lijken wel 'strange bedfellows', een in wezen Engelse stijl met Franse trekjes, maar Ireland weet een behoorlijke overtuigende synthese te bereiken. De uitvoering is niet slecht, maar wordt door intonatie-problemen ontsierd. (JvG)_meer
