De Belgische violist Eugène Ysaye behoort tot de grootste violisten aller tijden. We zouden waarschijnlijk niet meer weten wie hij was, wanneer hij zijn briljante virtuositeit niet had weten te paren aan diepgang: de eerste eigenschap bezorgt immers alleen tijdelijke roem, de tweede onsterfelijkheid. Componisten waren dol op Ysaye: Franck, Chausson, Lekeu, Debussy; allemaal schreven ze voor hem.
Ysaye componeerde zelf ook, waarbij eigenlijk maar twee grote voorbeelden had: Bach en Paganini. Ysaye's Zes sonates voor viool werden geïnspireerd door een Bach-recital van collega-violist Joseph Szigeti. De invloed van Bach is op meerdere plaatsen merkbaar. Zo heeft de Eerste Sonate (opgedragen aan Joseph Szigeti) de toonsoort, de vierdelige opbouw en de fugatische opzet van het tweede deel gemeen met Bachs Eerste Sonate. De Tweede Sonate (voor Jacques Thibaud) citeert een monter thema uit één van Bachs vioolconcerten, dat overigens meteen verjaagd wordt door het sombere Dies Irae. De Vierde Sonate (voor Fritz Kreisler) is een soort mini baroksuite, met een Allemande en een Sarabande. De Sonates worden gespeeld door Thomas Zehetmair. Hij won in 1997 een Gramophone Award voor de vertolking van de vioolconcerten van Szymanowski. Met Frans Brüggen nam hij het Vioolconcert en de Romances van Beethoven op. Indrukwekkend was ook zijn ECM-cd met het Vioolconcert van Heinz Holliger, waaraan Ysaye's Derde Sonate als extra was toegevoegd. (HJ)meer