'Je hebt Simeon ten Holt en je hebt alle anderen', zei Simeon ten Holt over zichzelf. Het klinkt verwaand, maar gelijk heeft hij wel: hij had met even veel recht kunnen zeggen: 'Je hebt Canto Ostinato en je hebt de rest...' Met dit stuk minimal music schiep Simeon ten Holt een precedent waarover iedereen wel een mening heeft, maar waar uiteindelijk niemand omheen kan. 'Ten Holt heeft een groot deel
… van zijn leven gewijd aan het herdefiniëren van de schoonheid van de drieklank en aanverwante tonale middelen. Dat hij daarmee in zijn eentje de weg heeft vrijgemaakt voor de acceptatie van vele componisten die zich anno nu met tonale elementen inlaten is een feit dat waarschijnlijk pas over een aantal decennia in volle omvang zal doordringen', aldus Paul Janssen in het booklet. Een uitvoering van Canto Ostinato kan flink uitdijen, omdat de uitvoerenden een grote vrijheid hebben met betrekking tot het aantal herhalingen. De in deze box opgenomen registratie uit 1988 (met Gerard Bouwhuis, Gene Carl, Cees van Zeeland en Arielle Vernede) neemt ruim 1.5 uur in beslag, verdeeld over drie cd's. Deze verzamel-box met heruitgaven verscheen ter gelegenheid van Ten Holts tachtigste verjaardag. Verder bevat deze box opnamen van de Soloduiveldansen 1-3, Lemniscaat, Horizon, Méandres en een DVD. (HJ)meer
