Dit is de derde cd in wat een reeks moet worden met opnamen van het complete pianowerk van Charles-Valentin Alkan. En dat is niet niks, want Alkan had een voorkeur voor extreem lange werken, die bovendien om een enorme virtuositeit vragen. In die zin is hij wel te zien als een voorloper van Busoni en Sorabji. Wat de virtuositeit betreft zijn we bij de jonge Engelse pianist Mark Viner in elk geval
… aan het goede adres. Viner heeft wel eens gezegd dat Alkan zelfs moeilijker is dan Liszt, omdat Liszt de pianist toch nog wel wat ademruimte geeft tussen de virtuoze passages door. Alkan blijft echter pagina’s lang virtuositeit vragen en dus niet alleen vaardigheid maar ook uithoudingsvermogen. Het is dan ook werkelijk fenomenaal hoe Viner deze hondsmoeilijke partituren weet te realiseren zonder dat hij vervalt tot stoerdoenerij. Luister alleen al naar de eerste paar minuten van het eerste deel van de Grande Sonate. Het moet gezegd worden dat Alkan wel wat uithoudingsvermogen van de luisteraar vraagt: ook die krijgt weinig ademruimte. Alkans muziek is compromisloos en extatisch tegelijk, hoewel er gelukkig ook rustige delen zijn. Bovendien spat het tomeloze enthousiasme van deze uitvoering af. Alle respect voor Mark Viner (een leerling van Liszt-interpreet Leslie Howard) die hier volkomen overtuigend een lans breekt voor het werk van Alkan.meer
