(bron: wikipedia)Wim Mertens (Neerpelt, 14 mei 1953) is een Vlaams componist, pianist, contratenor, gitarist en musicoloog. Zijn muziek heeft een sterk melodisch fundament en is vaak minimalistisch van aard. Veel stukken van Mertens zijn gebruikt voor toneelvoorstellingen, films en documentaires.
Mertens groeide op in het Belgisch-Limburgse Linde-Peer. Hij studeerde Sociale en Politieke Wetenschappen aan de Katholieke Universiteit Leuven, en musicologie aan de universiteit van Gent. Hij studeerde ook muziektheorie en piano aan het Koninklijk Conservatorium in Brussel en het Koninklijk Conservatorium... meer
Louis Andriessen behoort ongetwijfeld tot de meest invloedrijke Nederlandse componisten van zijn generatie. Hij studeerde bij Kees van Baaren en Luciano Berio en vormde met onder meer Peter Schat en Reinbert de Leeuw een componistencollectief dat in 1969 gezamenlijk de roemruchte opera Reconstructie componeerde. Als lid van de Notenkrakers rebelleerde hij in dezelfde periode tegen de gevestigde muzikale orde en maakte hij zich sterk voor meer vernieuwing in het Nederlandse muziekleven. Andriessens eigenlijke doorbraak als componist kwam met het grootschalig opgezette De Staat (1976). Hierin hebben het neoclassicisme en het serialisme in eerdere werken plaats gemaakt voor een meer persoonlijke verwerking van de muziek van Stravinsky, jazz en het Amerikaanse minimalisme. Op De Staat volgde een reeks monumentale stukken als Mausoleum (1979), De Tijd (1981) en De Snelheid (1983) die uitmondden in zijn magnum opus De Materie (1989). Hierin komen alle aspecten van Andriessens muziek tot dan toe samen. Met De trilogie van de laatste dag (1996-1997) en de opera Writing to Vermeer (1997-1999) betreedt Andriessen nieuwe grond en tot op heden zijn de grenzen van zijn eigen muzikale idioom nog niet in zicht. Als compositiedocent aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag geldt hij als de grondlegger van de zogenaamde Haagse School, waarvan de muzikale karakteristieken zijn te omschrijven als luid, agressief en wars van elk neoromantisch sentiment, net als de muziek van Andriessen zelf. (JWvR)
De in 1955 geboren Joep Franssens is een componist die een opvallend en afwijkend geluid laat horen. Zoals wel meer Nederlandse componisten van zijn generatie, lijkt hij zich eerder verwant te voelen met de directe emotie van de popmuziek, dan met de vaak op conservatoria gepreekte waarden van het modernisme. De fraaie volle klank van Franssens' breed opgezette orkestwerken doet echter volstrekt on-Nederlands aan en roepen eerder associaties op met componisten als Pärt, Górecki en Tavener. In een interview in ‘Mens en Melodie’ zei hij daarover ondermeer het volgende: ‘Ik heb wel het gevoel dat in mijn muziek iets tot uitdrukking komt wat tegenwoordig sterk leeft. Noem het bij gebrek aan een betere term maar de 'nieuwe spiritualiteit' (...) Ik weet niet wat de toekomst zal brengen, maar mijn werk zal in het teken blijven staan van sterke emotie...’ (HJ)
