In 1711 vestigde Vivaldi zijn reputatie met de bundel L'Estro Armonico. Deze concerten voor één of meerdere violen en strijkorkest zijn briljant en grillig; tegelijkertijd bepaalden ze voor eens en altijd hoe solist(en) en het orkest zich tot elkaar verhouden. Niemand minder dan Bach bewerkte verschillende van deze concerten voor klavecimbel en orgel. In de 19e eeuw was het concert vaak een vehikel voor oppervlakkige virtuositeit. Gelukkig namen de meer serieuze romantici het introspectieve Vioolconcert van Beethoven als model. Belangrijke concerten zijn die van Mendelssohn, Brahms, Bruch en Tsjaikovsky. Vermeldenswaard is tevens Berlioz' programmatische Harold en Italie, waarin de altviool de gelijknamige held verklankt. In de 20ste eeuw werd het (alt)vioolconcert tot grote hoogten gebracht door o.a. Bartók, Elgar, Berg, Schönberg, Stravinsky, Prokofiev, Sjostakovitsj, Walton, Britten en Ligeti.
meer
