Het is festivalzomer! Enkele grote en kleinere festivals hebben de revue al gepasseerd, van theaterfestivals tot popfestivals. Er is ook een festival dat qua vorm lijkt op een popfestival, maar toch echt het grootste klassieke muziek buitenfestival van Europa is. In 2024 is de tiende editie van festival Wonderfeel, een ‘driedaags buitenfestival voor klassieke muziek met de ongedwongen sfeer van een popfestival’.
Het festival heeft zich inmiddels geprofileerd als klassiek buitenfestival waar het ene podium zich richt op de klassiekers, en andere podia grens-en genre-overschrijdende programma’s hebben. Zo kun je luisteren naar Nederlandse dichters, kijken naar dansvoorstellingen en documentaires of een heuse klassieke muziek-rave bijwonen. Het festival gooit al jaren hoge ogen en trekt een, zeker voor het hoofdgenre, divers publiek. Tijd om eens terug te blikken – én vooruit te kijken – met directeur Tamar Brüggemann.
We beginnen bij het Ragazze Quartet, een oudgediende van het festival, die voor maar liefst de zevende keer aan een editie van Wonderfeel meedoet. Het Ragazze Quartet is een Nederlands strijkkwartet dat qua visie perfect in het plaatje van Wonderfeel past. Naast het klassieke repertoire gaan de strijkers de samenwerking aan met meerdere kunstvormen en spelen ze muziek van hedendaagse makers. Op Wonderfeel brengen ze het door henzelf gearrangeerde Richard Strauss’ Letzte Lieder ten gehore, gezongen door de fantastische sopraan Katharine Dain. Tamar verwacht ‘een tranentrekker’, want dit orkestrale stuk wordt door het kwartet samen met pianist Gijs Cramers een bijzondere verklanking van het origineel. Op hun laatste album But Not My Soul (2024) wordt ook de samenwerking met de Amerikaanse singer-songwriter Rhiannon Giddens opgezocht, waarmee het Ragazze Quartet meerdere componisten uit verschillende periodes een podium geeft.
Ragazze Quartet – At The Purchaser’s Option
Een oude bekende, niet van het festival, maar van Tamar, is Maite Hontelé. Deze Nederlandse trompettist (en inmiddels flugelhornspeler) is een grote ster geworden in Zuid-Amerika, voornamelijk in Colombia, waar Hontelé 10 jaar heeft gewoond. Ondanks Hontelé’s nu al glansrijke carrière in salsamuziek werd de druk van haar roem en de heimwee naar Nederland te groot. Daarom komt Hontelé nu samen met Cubaanse pianist Ramón Valle spelen in haar eigen koude kikkerlandje, voor het eerst sinds een aantal jaar niet te hebben opgetreden, wat het begin van een voortzetting van haar carrière en kunsten belooft te worden.
Maite Hontelé – Lo Que Tienes Tu
Dat Wonderfeel niet alleen passief zitten en luisteren is, bewijst de inhoud van de programmering; je kunt liggend of dansend luisteren, maar ook een concert bijwonen terwijl je yoga doet of gemasseerd wordt. Volgens Tamar is het volgende concert dan ook perfect om de festivalzondag mee te beginnen: de Nederlandse Bachvereniging, ook geen onbekende van het festival, speelt Bachs Derde Brandenburgse Concert onder leiding van de energieke Richard Egarr. Dit ensemble staat al meer dan 100 jaar voor het spelen van Bach op historische instrumenten, waarbij ‘nieuwsgierigheid en speelplezier’ voorop staan. Volgens Tamar kan daar geen ontbijt met havervlokken en chiazaad tegenop.
Nederlandse Bachvereniging Koor, Richard Egarr (orgel) - Vater unser im Himmelreich
Nog een ensemble dat klassieke (kamer)muziek in een ander jasje weet te krijgen, is ORBI of voluit Oscillating Revenge of the Background Instruments. Waar normaliter de lagere ‘achtergrond’instrumenten een begeleidende rol innemen, pakt hier bijvoorbeeld de contrabas de leiding. Van Mahler en Bach tot Pink Floyd, Metallica en The Doors, ORBI is een soort kamermuziek-rockgroep. Dit nieuwe perspectief zorgt voor een andere manier van luisteren. In Tamars woorden: ‘Als we een dak hadden, zou het eraf gaan!’
ORBI – Supermassive Black Hole
Waar Tamar verder nog naar uitkijkt is het duo Catrin Finch en Aoife Ní Bhriain, respectievelijk een Welshe harpist en een Ierse fiddler en violist. Het duo bewandelt ook weer meerdere muzikale paden: ze zijn beiden thuis in zowel de lokale tradities uit hun geboorteregio’s, als lichte, hedendaagse folk met klassieke invloeden. Dit zorgt voor een geheel eigen, folky muziek, die prima samengaat met een zwoele zomeravond op Schaep en Burgh. De klassiek getrainde Finch heeft in haar indrukwekkende carrière inspiratie opgedaan buiten de klassieke muziek, wat in combinatie met een aantal bewogen jaren op persoonlijk gebied, heeft gezorgd voor een vernieuwde inspiratie in haar composities. Dit komt ze overeen met Ní Bhriain. De twee laten horen hoe verschillende muzikale perspectieven kunnen samensmelten en iets nieuws kunnen vormen. Een duo ten voeten uit geschikt voor Wonderfeel.
Catrin Finch – My Child
VvB
