Bijna was het misgegaan met de carrière van Bruno Maderna. Zijn muzikale loopbaan begon als vroegrijp wonderkind in het locale horeca establishment van zijn familie, om vervolgens als adolescent door de regering Mussolini te worden weggekaapt voor een fascistische promotietournee langs diverse Europese hoofdsteden. Door tussenkomst van de Veronese modeontwerpster Irma Manfredi kwam aan deze miserabele
… periode een eind, zodat Maderna op twintigjarige leeftijd kon afstuderen aan het conservatorium van Rome. Zijn ster als componist en dirigent rees snel en zo drong hij aan het eind van de jaren veertig door tot het centrum van het Europese modernisme: Darmstadt. Maderna maakte kennis met de muziek van Dallapiccola en Malipiero, tevens componeerde hij zijn eerste twaalfoonscomposities, waarin hij Schönbergs strikte compositietechniek op persoonlijke wijze toepaste. ‘Ik denk dat men boven alles zou moeten vermijden, te consistent te willen zijn’, luidde een van zijn adagia. Het resultaat van deze houding valt te beluisteren op dit eerste van vijf delen gewijd aan Maderna’s orkestwerken. Hoewel het lovenswaardig is dat Neos met deze reeks nieuwe opnames de muziek van Maderna weer eens onder de aandacht te brengt, blijft het jammer dat bijvoorbeeld zijn drie befaamde hoboconcerten zullen ontbreken. Twee daarvan zijn wel in een heruitgave te beluisteren onder de titel Darmstadt Aural Documents (ECX0911) met Maderna zelf als dirigent. (JWvR)meer
